Οι χθεσινές εξελίξεις στη Γαλλία ήταν αναμενόμενες. Το τι θα γίνει από δω και μπρος δεν είναι. Και προφανώς δεν αναφερόμαστε στο τι θα κάνει ο Μακρόν. Αν θα βάλει νέο πρωθυπουργό, αν θα προκηρύξει βουλευτικές εκλογές, αν θα παραιτηθεί και θα βγει νέος πρόεδρος. Αυτά είναι ασήμαντα. Είναι πολιτικοί τακτικισμοί ενδιαφέροντες μόνο σε περιόδους ευημερίας. Όταν σφίγγουν τα γάλατα, μοιάζουν με ανόητο θόρυβο που κάνουν οι παλιάτσοι στη σκηνή.
Η Γαλλία έζησε μπόλικες δεκαετίες ευημερίας και "κοινωνικών παροχών". Μεγάλη χώρα είναι, αυτοκράτειρα ήταν, αποικίες είχε, καλά πέρασαν οι Γάλλοι. Μόνο που όλα αυτά είναι μια ανάμνηση παλιά, κίτρινο γράμμα στο συρτάρι. Εξακολουθεί να είναι μια βιομηχανική δύναμη με σημαντικό ΑΕΠ, ακολουθεί όμως ένα δρόμο κατηφορικό μαζί με όλη την Ευρώπη. Ο πλούτος και τα μεγάλα μερίδια στις παγκόσμιες αγορές συγκεντρώνονται αλλού με ταχύτητα.
Αυτό ουδόλως θορύβησε τους Γάλλους που εξακολουθούσαν να παρτάρουν όπως τα παλιά καλά χρόνια. Σαν την ορχήστρα του Τιτανικού που συνέχιζε να παίζει όσο το πλοίο ακολουθούσε τη μαύρη ειμαρμένη. Και να ξοδεύουν περίπου €200 δις παραπάνω από όσα εισέπρατταν. Ένα ετήσιο Ελληνικό ΑΕΠ. Κάθε χρόνο. Και όποιος έκανε μια μικρή κίνηση να συμμαζεύσει τα λουριά (βλ. μικρή αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης), έπεφτε πάνω σε κίτρινα γιλέκα και ροζ ελέφαντες. Για τους Γάλλους "υπάρχει εναλλακτικός δρόμος χωρίς λιτότητα και μνημόνια". Κάτι ξέρουμε και εμείς από αυτά. Τα ζήσαμε στο πετσί μας.
Σήμερα όμως η πλαστή ευημερία των δανεικών και του φρεσκοτυπωμένου χρήματος στα πιεστήρια της ΕΚΤ, περνάει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Καλές είναι οι "κοινωνικές προστασίες", όμως κάποιος πρέπει να τις πληρώνει. Και για να τις πληρώνει πρέπει να μαζεύει πλούτο, όχι να τον δανείζεται. Ο πλούτος είναι δικός σου, τα δανεικά κάποτε πρέπει να τα επιστρέψεις, Εντόκως.
Επειδή οι Γάλλοι δεν βρίσκουν εναλλακτικούς δρόμους της προκοπής στα μετριοπαθή κόμματα του πολιτικού κέντρου, στρέφονται στα άκρα. Εκεί όλα είναι ρόδινα, οι Νεφελίμ φταίνε, και διώχνοντας τους Νεφελίμ, όλα θα γίνουν όπως πρώτα. Έτσι κάναμε και εμείς με Ριζοσπαστικές αριστερές, νεοναζί μορφώματα, Καμμένους, Βαρουφάκηδες και Κασιδιάρηδες. Και όταν τα άκρα κυριαρχούν ακούγεται από κάπου στο βάθος το "Τικ τακ, τικ τακ".
Ο Μελανσόν προτείνει να κλείσει το έλλειμμα με νέους φόρους. Η Γαλλία έχει το τρίτο μεγαλύτερο ποσοστό κρατικών εσόδων προς ΑΕΠ (51,35%) στον πλανήτη. Για τον Μελανσόν προφανώς δεν φτάνει. Ας δημεύει το κράτος το 70% του ετήσιου πλούτου, μέχρι που να μην παράγεται πια πλούτος. Η Λεπέν θεωρεί ότι το έλλειμμα σχετίζεται με επιδόματα στους μετανάστες. Αν η Γαλλία ξοδεύει €200 δις τον χρόνο για τους μετανάστες, να πάμε να ζήσουμε και εμείς εκεί παριστάνοντας τους Κογκολέζους.
Γελοιότητες γελοίων ανθρώπων που δεν έχουν αίσθηση της ιστορικής τους ευθύνης.
Μια λύση θα ήταν να τους δοθεί άμεσα εξουσία. Η ιστορία αποδεικνύει ότι όταν μπεις στον χορό, η πρώτη σου φιγούρα είναι η κωλοτούμπα.
Το πρόβλημα όμως είναι μεγαλύτερο και δεν αφορά μόνο τη Γαλλία. Αφορά την Ευρώπη που σαπίζει με έναν κακομαθημένο πληθυσμό, που έμαθε να ζει με δανεικά και τώρα δυσανασχετεί που δεν μπορεί να δανειστεί άλλα.
Και να θυμίσουμε κάτι. Η Γαλλία έχει τεράστιο χρέος. Μια κατάρρευσή της θα αποτελέσει πιθανότατα θρυαλλίδα για τη "ρύθμιση" του παγκόσμιου χρέους με όρους διαγραφής ιδιωτικού πλούτου των νοικοκυριών.
Ακραίο; Πάντως οι κεντρικές τράπεζες αγοράζουν χρυσό σαν να μην υπάρχει αύριο.
Γ.Δ.
Add comment
Comments