Πότε θα συζητήσουμε σοβαρά;

Άλλη μια ΔΕΘ τελείωσε, άλλη μια ευκαιρία για δημόσιο προβληματισμό επί του οικονομικού μέλλοντος της χώρας πέρασε και δεν ακούμπησε.

Τα κυβερνητικά μέτρα ήταν λογικά. Ποιοι δημιουργούν τόσο χρόνια τα πλεονάσματα; Οι μισθωτοί. Άρα σε ποιους θα έπρεπε να επιστρέψει ένα μέρος των πλεονασμάτων; Στους μισθωτούς. Αυτό λειτουργεί και σαν το πείραμα με τα σκυλάκια του Παβλόφ. Όσο συμβάλλεις - με όποιον τρόπο - στον περιορισμό της φοροδιαφυγής, τόσο λιγότερο φόρους θα πληρώνεις. Και ποιοι έχουν μεγαλύτερη ανάγκη της αύξησης του διαθέσιμου εισοδήματός τους; Όσοι έχουν παιδιά. Άρα οι πιο ωφελημένοι των μέτρων είναι οι μισθωτοί με παιδιά. Απλό, λογικό, κατανοητό.

Πέραν όμως των δημοσιονομικών προκλήσεων, ένα κράτος πρέπει να προγραμματίζει και το μέλλον του. Σε δημόσια διαβούλευση με τη συμμετοχή όλων και προφανώς των πολιτικών φορέων. Στη ΔΕΘ άκουσα λίγο και τον εμφανώς κουρασμένο κο Τσίπρα. Τι "καινούργιο" μας είπε; Πρότεινε ένα νέο εφάπαξ φόρο για τα υψηλά εισοδήματα. Αντί να τον πει δήμευση, τον ονόμασε "πατριωτική εισφορά". Στο rebranding και οι φόροι.

Όμως οι προκλήσεις - δημοσιονομικές και άλλες - βρίσκονται αλλού. Και ουδείς μιλάει γι’ αυτές. Ας πάρουμε για παράδειγμα τον δημόσιο τομέα και τους δημοσίους υπαλλήλους. Από τις περίπου 550 χιλ μονίμου προσωπικού, σε διάστημα μιας δεκαετίας από σήμερα, είναι ζήτημα αν θα χρειαζόμαστε τους μισούς.

Γιατί; Γιατί αν εξαιρέσουμε θέσεις ευθύνης στην υγεία, την εκπαίδευση, την άμυνα, την ασφάλεια, την πυρόσβεση κλπ, χιλιάδες επί χιλιάδων υπαλλήλων στο δημόσιο, επιτελούν εργασίες απόλυτα διεκπεραιωτικές. Στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης, οι εργασίες αυτές καταργούνται πάραυτα. Στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης, μόνο οι εργασίες προστιθέμενης αξίας θα έχουν ζήτηση. Μόνο αυτές θα έχουμε ανάγκη.

Πάρτε για παράδειγμα μία υπάλληλο του ΕΦΚΑ που βγάζει συντάξεις. Σήμερα κάνει αυτή τη δουλειά και της παίρνει και δεν ξέρω πόσα τέρμινα να ξεπετάξει έναν φάκελο. Με την εισαγωγή του Α.Ι., οι συντάξεις θα βγαίνουν με ένα κουμπί και πριν προλάβουν να ανοιγοκλείσουν τα βλέφαρα. Η συμπαθής κυρία δεν θα έχει λόγο να απασχολείται σε κανέναν ΕΦΚΑ.

Θα την απολύσουμε; Πιθανότατα απλά θα περιμένουμε να συνταξιοδοτηθεί. Και δεν θα καλύψουμε την απουσία της με νέα πρόσληψη. Άρα δημιουργείται ένα σημαντικό δημοσιονομικό πλεόνασμα, που σε τρέχουσες αξίες, δύναται να υπερβαίνει σε ετήσια βάση τα €6 δις. Τι θα τα κάνουμε αυτά τα λεφτά;

Θα προσλάβουμε άλλου τύπου δημοσίους υπαλλήλους, που θα παρέχουν προστιθέμενη αξία δια του έργου τους; Μην γελιόμαστε, τα δημόσια είναι γραφειοκρατικοί μηχανισμοί που κατά βάση βασίζονται σε εργασίες διεκπεραίωσης. Θα μειώσουμε κατά το ποσό αυτό τους φόρους, προκειμένου να τονώσουμε διαθέσιμο εισόδημα και ανάπτυξη, με αποτέλεσμα  να δημιουργηθούν νέες, ενδιαφέρουσες και προστιθέμενης αξίας εργασίες στον ιδιωτικό τομέα;

Θα ρίξουμε λεφτά σε μεγάλες επενδύσεις υποδομής, προκειμένου να διευκολύνουμε και το επιχειρείν και την προσέλκυση επενδυτικών κεφαλαίων από το εξωτερικό. Αν ναι, σε τι μίγμα και με έμφαση σε ποιες υποδομές;

Σημαντικά ερωτήματα, που αναζητούν εν πρώτοις προβληματισμό και εν συνεχεία απαντήσεις.

Πότε όμως θα συζητήσουμε σοβαρά;   

Γ.Π.