Οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις δεν αφήνουν και μεγάλα περιθώρια αισιοδοξίας. Για όσους βέβαια σκέφτονται ορθολογικά. Και αυτό δεν έχει να κάνει με τη φθορά του κυβερνώντος κόμματος. Αν αυτή η φθορά συνοδευόταν και από την ανάδειξη ενός άλλου κόμματος ως εναλλακτικού φορέα εξουσίας, ουδέν πρόβλημα. Οι κυβερνήσεις άλλωστε είναι σαν τις πάνες. Και πρέπει να τις αλλάζουμε συχνά και για τους ίδιους λόγους.
Το πρόβλημα εν προκειμένω έχει να κάνει με το ότι οι χαμηλές δημοσκοπικές πτήσεις της ΝΔ, δημιουργούν μια εικόνα ενός πλήρως κατακερματισμένου πολιτικού σκηνικού. Φανταστείτε να είχαμε την Κυριακή εκλογές και να βλέπαμε ως αποτελέσματα, τα αποτελέσματα της δημοσκόπησης της Interview. Ποια κυβερνητική προοπτική θα υπήρχε για τη χώρα; Θα είχαμε κυβέρνηση πχ ΠΑΣΟΚ-Βελόπουλου-Ζωής-ΚΚΕ-Λατινοπούλου-Κασσελάκη-Βαρουφάκη-ΣΥΡΙΖΑ; Ο Φρέντι Κρούγκερ θα έμοιαζε σαν γατάκι χνουδωτό.
Κάποιοι συμπολίτες μας λένε το εξής απλό: "Ο Μητσοτάκης να φύγει και όποιος θέλει ας βγει". Με τη διαφορά ότι οι ίδιοι συνήθως συμπολίτες μας, ενισχύουν το trend #χάος_δαγκωτό, οπότε η άποψή τους δεν είναι και πολύ επιβοηθητική. Για τους ορθολογικά σκεπτόμενους πάντα.
Σήμερα η χώρα, παρά τα προβλήματά της δεν κνδυνεύει. Έχει τακτοποιημένα δημοσιονομικά, παράγει πλεονάσματα, έχει μια κάποια ανάπτυξη, δεν δανείζεται και ο συνολικός δανεισμός συμπιέζεται. Αυτό όμως μπορεί να αλλάξει από τη μία στιγμή στην άλλη. Ειδικά όταν έχει χρέος 156% του ΑΕΠ. Και ειδικά όταν εκλείπει μια βασική προϋπόθεση; Η πολιτική σταθερότητα. Η όποια πολιτική σταθερότητα.
Η Γαλλία πχ, που δεν έχει την τύχη να βιώνει σταθερό πολιτικό τοπίο, μοιάζει με υπερχρεωμένο καράβι που πλέει άνευ πυξίδας στους φουρτουνιασμένους ωκεανούς. Και ελπίζει σε κάποιο θαύμα υπό τη λογική ότι είναι too big to fail. Είναι αυτό αρκετό; Ίσως όχι. Εμάς πάντως, too big δεν μας λες.
Σε αυτό το καθόλου διασκεδαστικό τοπίο θα έρθει να προστεθεί το κόμμα Τσίπρα και ίσως ένα κόμμα υπό τον Σαμαρά. Αν ο Τσίπρας μπορούσε να συσπειρώσει όλες τις κουκουρούκου εκδοχές της λεγόμενης κεντροαριστεράς. ίσως και να αποτελούσε μια ενδιαφέρουσα εξέλιξη. Μια μετατόπιση του πολιτικού σκηνικού σε έναν mini δικομματισμό (ΝΔ-Κόμμα Τσίπρα), θα διευκόλυνε τις κυβερνητικές προοπτικές της επόμενης μέρας.
Η απουσία όμως Τσίπρα, σε συνδυασμό με την κακή εικόνα που δημιούργησε για τον εαυτό του στο μεσολαβών διάστημα - παρά το rebranding - επέτρεψε την παγίωση δυνάμεων στον ευρύτερο χώρο που διεκδικεί. Μου φαντάζει πολύ δύσκολο να αφανίσει με την παρουσία του την Ζωή και τον ΠολακοΣΥΡΙΖΑ και τον Βαρουφάκη, συμπιέζοντας ταυτόχρονα σημαντικά το ΠΑΣΟΚ.
Το πιο πιθανό είνα το νέο κόμμα Τσίπρα να συντελέσει έτι περαιτέρω στον κατακερματισμό, αποσπώντας δυνάμεις από τους υφιστάμενους παίκτες, δημιουργώντας ένα ακόμα μικρομεσαίο πολιτικό σχηματισμό στο ατελείωτο και αχανές σημερινό παζλ. Άρα ένα ακόμα πρόσκομμα στις όποιες δυνατότητες κυβερνητικών λύσεων.
Εν ολίγοις, το μέλλον δεν προδιαγράφεραι και πολύ ευοίωνο.
M.K.
Add comment
Comments