Το πρώτο που της είπα - έτσι, για να την προκαλέσω - ήταν "μικραίνει η Γαλλία;". "Όχι," απάντησε. Κοφτά. Κάπως έτσι άρχισε η κουβέντα μας. Η Σώτη Τριανταφύλλου και ο υποφαινόμενος. Και δεν είναι η πρώτη φορά που καταφεύγω στον δαιμόνιο επεξεργαστή της. Που κάποιο αόρατο στοιχείο έχει εγκαταστήσει στον εγκέφαλό της.
Επειδή η Γαλλία σκαρφάλωσε στην πρώτη θέση της παγκόσμιας ειδησεογραφίας, κατέφυγα στα φώτα της. Για τον Μακρόν. Για το Λούβρο και τη "ληστεία του αιώνα." Δηλαδή η τρομερή Γαλλία με διέψευσε. Αφού μας ξεπέρασε στο μπάχαλο. Κι εγώ που νόμιζα πως είμαστε πρωταθλητές του χαβαλέ και του μπάχαλου!
Κι αν πέσει η Γαλλία, τι θα γίνει; Πάπαλα η Ευρωπαϊκή Ενωση; Δηλαδή θα βρεθούμε στην αγκαλιά της Γερμανίας;
Τέτοιες σκέψεις, τόση ανησυχία... Και η Σώτη λέει: "Αν αποτύχει η σοσιαλδημοκρατία, θα αποτύχει η Ευρώπη."
Να συνεχίσω; Περιττό. Το μικρόφωνο, λοιπόν, σε αυτό το δαιμόνιο θηλυκό πλάσμα. Την άκουσα, σε πολλά συμφώνησα και τα καλύτερα της ευχήθηκα.
«Η ληστεία στο Λούβρο είναι σαν να βγάζεις γλώσσα στις Αρχές»
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΑΝΙΚΑΣ: Πρώτα απ’ όλα, πώς είσαι, πώς περνάς και πώς αισθάνεσαι;
ΣΩΤΗ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ: Ο θάνατος του Διονύση Σαββόπουλου με τσάκισε. Τα τραγούδια του είχαν συνδεθεί με τη διάχυτη θλίψη της δεκαετίας του 1970 κι έπειτα με τις υπέροχες μέρες και νύχτες που ακολούθησαν. Αλλά, εκτός από τη μουσική, η οποία θα υπάρχει έτσι κι αλλιώς, θα μας λείψει η παρουσία του: ο Διονύσης Σαββόπουλος έκανε τον κόσμο καλύτερο.
Αν και νομίζω ότι σε κάποια φάση είχε τρομάξει από την περιρρέουσα βλακεία και τη μοχθηρία της Αριστεράς. Ποτέ δεν υπήρξε λαϊκιστής, όπως συμβαίνει κατά κανόνα στον καλλιτεχνικό χώρο. Οι δημοσιογράφοι θα έπρεπε να ντρέπονται που κάθονται και κουτσομπολεύουν την εξέλιξη της ιδεολογίας του. Κατά τη γνώμη πολλών στην Ελλάδα, οι άνθρωποι πρέπει να σκέφτονται σε όλη τους τη ζωή όπως δήθεν σκέφτονταν όταν ήταν 20 ετών.
Ανοησίες, στενοκεφαλιά, μικρόνοια... Τέλος πάντων, κατά τα άλλα, όλα τέλεια. Οσο έχω υγεία, νομίζω ότι θα απαντώ έτσι στην ερώτηση "πώς είμαι." Ύστερα, βλέπουμε.
Δ.Δ.: Αισθάνεσαι Γαλλίδα ή Ελληνίδα; Ή κορίτσι όλης της Γης;
Σ.ΤΡ.: Δεν έχω έντονη εθνική ταυτότητα ή οποιαδήποτε άλλη ταυτότητα. Θυμάμαι τη Μελίνα Μερκούρη που κράδαινε σημαίες στο Παρίσι με το σύνθημα "Είμαι Ελληνίδα" λες και της αμφισβητούσαμε την εθνική καταγωγή. Η Ελλάδα είναι ο τόπος όπου γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε, είναι μια πραγματικότητα που δεν μπορεί να αλλάξει. Συνεπώς, η τύχη της χώρας μας με ενδιαφέρει περισσότερο και κατά προτεραιότητα.
Δ.Δ.: Τι λες για το Λούβρο, τη λεγόμενη "ληστεία του αιώνα."
Σ.ΤΡ.: Εχουμε χαλαρώσει πολύ. Τα περισσότερα εγκλήματα θα μπορούσαν να αποφευχθούν με αυστηρότερα μέτρα, αλλά στη Γαλλία, όπως στην Ελλάδα, η ασφάλεια εξισώνεται με τον αυταρχισμό, με το υποτιθέμενο "αστυνομικό κράτος." Η τεχνολογία μάς έχει βοηθήσει στην εξιχνίαση των εγκλημάτων, όχι στην πρόληψή τους. Επίσης, στη Γαλλία έχουμε εμπιστοσύνη στους νόμους. Σχετικά με τα εκθέματα του Λούβρου, είναι τόσο δύσκολο να διακινηθούν, να βρεθούν κλεπταποδόχοι, ώστε δεν φαντάζεται κανείς ότι θα μπουν στον κόπο οι ληστές να παίξουν τον Τόμας Κράουν. Εμένα, πάντως, μου φάνηκε ως μια επίδειξη του τι μπορείς να κάνεις παρά τα μέτρα ασφάλειας, ως μια φάρσα κατά κάποιον τρόπο, σαν να βγάζεις τη γλώσσα στις Αρχές.
Αν αποτύχει η σοσιαλδημοκρατία, θα αποτύχει η Ευρώπη»
Δ.Δ.: Μεταξύ μας τώρα, μπας και αισθάνεσαι περισσότερο ασφαλής στα πάτρια εδάφη; Στην Ψωροκώσταινα;
Σ.ΤΡ.: Από μια άποψη, ναι, διότι στην Ελλάδα έχω ισχυρότερο δίκτυο προστασίας και αλληλεγγύης. Ωστόσο, τελούμε διαρκώς υπό καθεστώς εμφυλίου πολέμου και στον δημόσιο χώρο επικρατεί μωρολογία σε ευρύτερη κλίμακα απ’ ό,τι στη Γαλλία. Κινδυνεύουμε όλοι να πάθουμε αποκολοκύνθωση. Πάντως, το περί Ψωροκώσταινας κόφ’ το, Δημήτρη. Κόφ’ το επιτέλους! Είναι ένας χαρακτηρισμός που μας έχει στοιχειώσει.
Δ.Δ.: Τι συμβαίνει στη βαλλόμενη εσωτερικώς και εξωτερικώς Γαλλία;
Σ.ΤΡ.: Στην πραγματικότητα θα μπορούσε να μη συμβαίνει τίποτα. Η μετατόπιση του ορίου συνταξιοδότησης είναι απολύτως λογική· το να μην κάαααθεσαι επί σχεδόν δύο χρόνια εισπράττοντας επίδομα ανεργίας επίσης. Πρέπει να σοβαρευτούμε, να ενηλικιωθούμε: δημιουργούμε γενιές που δεν ξέρουν τίποτα για τίποτα, που δεν έχουν εργασιακό ήθος και που πιστεύουν ότι για όλα τα προσωπικά τους προβλήματα φταίει ο καπιταλισμός. Οι νεαροί Γάλλοι, εκτός από μια ολιγομελή ελίτ, είναι αστοιχείωτοι· η γενικευμένη και εύθυμη αμάθεια κατασκευάζει μάζες, όχι πολίτες.
Δ.Δ.: Ο Μακρόν μετράει μέρες.
Σ.ΤΡ.: Οσα εκτυλίσσονται σήμερα εναντίον της Προεδρίας και γενικότερα της Πέμπτης Δημοκρατίας δείχνουν τον αυτοκτονικό πειρασμό ολόκληρης της Δύσης. Στη Γαλλία ένα ποσοστό περίπου 30% οραματίζεται ισχυρό έθνος όπως εκείνο που υποτίθεται ότι υπήρχε πριν από τον περιβόητο Μάη του ’68. Ενα άλλο 30% επιμένει στην προοπτική της σοσιαλιστικής δημοκρατίας με άμεση συμμετοχικότητα. Αν δεν επιτευχθεί συναίνεση, η Γαλλία θα ακινητοποιηθεί με πολύ δυσάρεστα αποτελέσματα για την οικονομία και για τη ζωή του καθενός. Η σοσιαλδημοκρατία υπήρξε μια μεγάλη συναίνεση, μια μεγάλη γενναιοδωρία, αλλά σήμερα οι λαοί την απορρίπτουν, είτε, όπως είπα, διότι δεν είναι σοσιαλισμός, είτε διότι διέπραξε σφάλματα υπαρξιακής σημασίας, όπως η πολυπολιτισμικότητα. Δηλαδή δεν υπερασπίστηκε τον ευρωπαϊκό πολιτισμό, δεν πρόλαβε την αποδιάρθρωση της βιομηχανικής τάξης και έκανε σπατάλες που τώρα πρέπει να συμμαζευτούν. Αν αποτύχει η σοσιαλδημοκρατία, θα αποτύχει η Ευρώπη. Η Ενωμένη Ευρώπη χτίστηκε πάνω στο καθεστώς της σοσιαλδημοκρατίας.
«Δεν είναι η πρώτη φορά που κατηγορήθηκε!»
Δ.Δ.: Εκτός από το Λούβρο, έχουμε και την υπόθεση του Νικολά Σαρκοζί.
Σ.ΤΡ.: Καλά να πάθει! Εισέπραξε χρήματα από ξένη δύναμη για την εκλογική του εκστρατεία πιστεύοντας ότι η παράνομη πράξη δεν θα αποκαλυφθεί. Με κάτι τέτοιους πολιτικάντηδες φτάσαμε στο σημείο όπου οι Γάλλοι, όπου όλοι οι λαοί δεν εμπιστεύονται πια κανέναν. Το να βλέπεις έναν πρώην πρόεδρο να οδηγείται στη στενή σημαίνει τρία πράγματα: ότι κανείς δεν βρίσκεται υπεράνω του νόμου, ότι πολλά πολιτικά πρόσωπα κάνουν απίστευτες βλακείες, με την αυταπάτη ότι βρίσκονται υπεράνω του νόμου, και ότι ο Νικολά Σαρκοζί έχει ορκισμένους εχθρούς στο δικαστικό σώμα. Πάντως, δεν είναι η πρώτη φορά που κατηγορήθηκε για οικονομικά αδικήματα. Δεν ήταν ποτέ καθαρός πολιτικός.
Δ.Δ.: Θυμάσαι το περιστατικό, επί Γεωργίου Παπανδρέου junior, τότε με τη χρεοκοπία που όταν ο Γιωργάκης ψέλλισε το αυτονόητο, να κάνει δημοψήφισμα, ο Νικολά σκαρφάλωσε στο τραπέζι και παραλίγο να ρίξει σφαλιάρες στον Ελληνα πρωθυπουργό;
Σ.ΤΡ.: Πρόκειται περί ανάγωγου. Μια φορά έπειτα από επίσκεψή του στην Αθήνα δήλωσε ότι τον εντυπωσίασε το πώς οι Ελληνες ήταν ενημερωμένοι για τα διεθνή θέματα, λες και είχε επισκεφτεί κάποια φυλή στα βάθη του Αμαζονίου...
Δ.Δ.: Αυτός ο σπουδαίος Νικολά λέγεται ότι είχε συνωμοτήσει εναντίον του Ντομινίκ Στρος-Καν ώστε να τον αποκλείσει ως υποψήφιο πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας.
Σ.ΤΡ.: Τραβηγμένη θεωρία, αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Ο Στρος-Καν ήταν διεστραμμένος, όπως και όλος του ο κύκλος: το «Σατυρικόν» του Πετρώνιου στον 21ο αιώνα, με τον Ντομινίκ ως Εγκόλπιο στο κέντρο του. Και βέβαια, όπως ο Σαρκοζί, ο Στρος-Καν πίστευε ότι όλα θα του συγχωρούνταν. Πέρασε μεγάλη λαχτάρα, πάντως.
Δ.Δ.: Λέγεται ότι η υπάλληλος από τη Νιγηρία που έδειξε τον Στρος-Καν ήταν μιλημένη και πληρωμένη.
Σ.ΤΡ.: Δεν το πιστεύω, αλλά, ναι, έχει ακουστεί. Στη συνέχεια, η κοπέλα άνοιξε καντίνα στο νότιο Μπρονξ, δίπλα στο τζαμί, αλλά η επιχείρηση δεν φτούρησε. Εκλεισε μέσα σε δύο-τρία χρόνια.
"Οι Γάλλοι είναι δύστροποι, ψευτοεπαναστάτες, γκρινιάρηδες και κακομαθημένοι"
Δ.Δ.: Πώς συμβαίνει η μεγάλη Γαλλία - και το εννοώ, χωρίς ίχνος σαρκασμού - να υπονομεύεται και να υποβιβάζεται και οικονομικώς;
Σ.ΤΡ.: Είναι μεγάλη συζήτηση. Το δομικό πρόβλημα σχετίζεται με τον ίδιο τον καπιταλισμό, με τη χρηματιστηριακή, μη παραγωγική τροπή που πήρε στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο δυτικό κόσμο. Οι Γάλλοι, όπως όλοι οι Ευρωπαίοι, περίμεναν ότι η πρόοδος θα ήταν αέναη, με όλο και λιγότερη και ευκολότερη εργασία, με όλο και λιγότερο κόπο σε όλα. Ομως, έχουν ανακύψει εργασιακή επισφάλεια, περιφερειακές ανισότητες, χαμένα εδάφη σε αποβιομηχανοποιημένες ζώνες, κατάρρευση της αυθεντίας, άρα και της παιδείας, κλιματικές ανησυχίες, τεράστια δημοσιονομικά κενά, δυσκινησία του μηχανισμού πρόνοιας εξαιτίας της γήρανσης του πληθυσμού. Ολες οι χώρες έχουν δυσκολία να κυβερνηθούν: ο πολιτικός χώρος είναι κατακερματισμένος. Παραλλήλως, οι Γάλλοι έχουν κάποια εθνικά χαρακτηριστικά με ιστορικές ρίζες που τους καθιστούν πιο δύστροπους, πιο ψευτοεπαναστάτες και πολύ πιο γκρινιάρηδες και κακομαθημένους από άλλους λαούς. Η αδυναμία, η άρνηση συμβιβασμών επιβραδύνει την ανάπτυξη και την ευημερία.
Δ.Δ.: Με απλά λόγια, τι συμβαίνει στη Γαλλία;
Σ.ΤΡ.: Ο λαός είναι διχασμένος με ασυμφιλίωτο τρόπο και δεν μπορεί να βρεθεί κοινό έδαφος ώστε να επιλυθούν τα ζητήματα του εθνικού προϋπολογισμού, της ισλαμικής πίεσης, της διατήρησης ή μεταρρύθμισης κάποιων κεκτημένων και της θέσης της Γαλλίας στην Ε.Ε. και στον κόσμο. Βουαλά!
Δ.Δ.: Ποιες δυνάμεις κυριαρχούν και ποιες υπονομεύουν;
Σ.ΤΡ.: Πιστεύω ότι εκτός του χώρου του Εμανουέλ Μακρόν - Κινήματα Renaissance, MoDem (Φρανσουά Μπαϊρού) και Horizons (Εντουάρ Φιλίπ) - μπαίνουμε στην επικράτεια του παραλόγου. Οσο για την Κεντροδεξιά (Les Républicains), ενίοτε ανέχεται την επονομαζόμενη "Μακρονία," ενίοτε την πολεμάει αλύπητα και χωρίς καμία αιτία πέραν του κομματικού συμφέροντος. Ολα τα ΜΜΕ είναι εναντίον του Μακρόν, λες και πρόκειται για απατεώνα. Μιλάμε για μίσος το οποίο έχει τροφοδοτηθεί από ποικίλες ιδεολογικές πλευρές με αφορμή λάθη. Οπως η κατάργηση του φόρου αλληλεγγύης επί των μεγάλων περιουσιών. Αλλά και φαιδρότητες όπως το χαστούκι που εισέπραξε από την Μπριζίτ ή την απόκριση σε ασήμαντα σχόλια ασήμαντων ανθρώπων περί της Μπριζίτ-πρώην άνδρα. Ο Μακρόν δεν είναι άμεμπτος· κανείς πρόεδρος δεν ήταν άμεμπτος. Η άσκηση της πολιτικής είναι ένα συνονθύλευμα μεγάλων και μικρών λαθών.
Δ.Δ.: Και το Σοσιαλιστικό Κόμμα;
Σ.ΤΡ.: Μερικοί από το Σοσιαλιστικό Κόμμα που θέλουν να σταθεροποιηθεί και να διευρυνθεί η σοσιαλδημοκρατία κάτι πάνε να ψελλίσουν περί στήριξης της προεδρίας, αλλά η αριστερή πτέρυγα των Σοσιαλιστών είναι απείρως ισχυρότερη και απειλεί να ξανακαταλάβει τη Βαστίλλη με μπροστάρηδες τους Ανυπότακτους. Γιούργιααα!
«Οι Ελληνες όσο και οι Γάλλοι είναι βαρύθυμοι, μεμψίμοιροι και έτοιμοι για καβγά»
Δ.Δ.: Επιστρέφω στον Μακρόν που βρίσκεται σε δεινή θέση. Ποιο το μέλλον του;
Σ.ΤΡ.: Η απάντηση είναι μακροσκελής και θα μετανιώσεις που με ρώτησες. Ο Μακρόν κυβερνά με εύθραυστο μειοψηφικό σχήμα. Ο νέος πρωθυπουργός, ο Σεμπαστιέν Λεκορνί, πέρασε δύο προτάσεις δυσπιστίας αλλά με μικρή διαφορά στην πρώτη. Η πλειοψηφία τρίζει. Για να διατηρήσει την απρόθυμη στήριξη μερικών Σοσιαλιστών ανέστειλε την εφαρμογή της μεταρρύθμισης συντάξεων. Ο Μακρόν αφήνει ανοιχτή ακόμη και την πιθανότητα δημοψηφίσματος. Ολα αυτά για να μετατοπιστεί το ηλικιακό όριο από τα 62 στα 64. Υπάρχει κίνδυνος νέας διάλυσης της Εθνοσυνέλευσης, όπως και πιθανότητα νέων εκλογών. Ολα θα εξαρτηθούν από τη στάση των τρελο-Républicains, που δεν ξέρουν τι θέλουν, και από εκείνη των Σοσιαλιστών, οι οποίοι ξέρουν τι θέλουν. Τουτέστιν, περισσότερους φόρους για τις επιχειρήσεις και τα υψηλά εισοδήματα - τα γνωστά δηλαδή. Ας τα κάνουν, με μέτρο όμως, για να μη διαρρεύσουν επιχειρήσεις και κεφάλαια στο εξωτερικό. Το στοίχημα των Μακρόν - Λεκορνί είναι να περάσουν τον προϋπολογισμό με ελεγχόμενες υποχωρήσεις και να αγοράσουν χρόνο. Αλλιώς, εκλογές με την Αριστερά των Ανυπότακτων και τη Μαρίν Λεπέν στα ύψη. Καλά μυαλά να έχουμε!
Δ.Δ.: Και σχετικά με τους πολεμικούς εξοπλισμούς, είναι δυνατόν η φίλη και σύμμαχος Γαλλία να πουλήσει όπλα στον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν;
Σ.ΤΡ.: Δυστυχώς, δεν υπάρχει γενικό ευρωπαϊκό εμπάργκο στην Τουρκία.
Δ.Δ.: Μπας και τα πράγματα έχουν έρθει τούμπα; Εννοώ η Ελλάδα να ανεβαίνει και η Γαλλία να πέφτει;
Σ.ΤΡ.: Δεν πολυκαταλαβαίνω τι συμβαίνει στην Ελλάδα: οι παρατάξεις παρουσιάζουν ριζικά διαφορετικές εικόνες. Δίνουμε την εντύπωση ότι ζούμε σε παράλληλα σύμπαντα: το μίσος εναντίον του Κυριάκου Μητσοτάκη και άλλων κυβερνητικών στελεχών μοιάζει με εκείνο εναντίον του Μακρόν. Είναι, ας πούμε, ακατέργαστο, δεν δικαιολογείται με συγκεκριμένα στοιχεία. Το να κατηγορείς την κυβέρνηση Μητσοτάκη για αυταρχισμό παραείναι γελοίο. Εδώ δεν καταφέρνει να καταργήσει τα τσαντίρια. Φοράει βελούδινα γάντια. Πάντως, η Αθήνα έχει επιστρέψει στο προ της πτώχευσης ξεφάντωμα - αν και δεν ξέρω τι από όσα γίνονται έχει πραγματική βάση και τι είναι φούσκα. Παρά το ξεφάντωμα, νομίζω ότι τόσο οι Ελληνες όσο και οι Γάλλοι είναι βαρύθυμοι, μεμψίμοιροι και έτοιμοι για καβγά, ανεξαρτήτως της πορείας της οικονομίας.
«Κίνδυνος κοινωνικής διάλυσης, η εθελοτυφλία μάς έχει οδηγήσει σε αδιέξοδα»
Δ.Δ.: Και η Ευρώπη;
Σ.ΤΡ.: Βλέπω χώρες που έχουν βρει έναν δρόμο, όπως η Πορτογαλία και η Ιρλανδία. Αλλά δεν τις ξέρω καλά, οπότε ίσως κάνω λάθος. Με ανησυχούν οι σκανδιναβικές χώρες οι οποίες άργησαν πολύ να συνειδητοποιήσουν τις συνέπειες της εξωευρωπαϊκής μετανάστευσης. Γενικά, αν αυτό το πρόβλημα δεν το διαχειριστούν οι ενάρετες πολιτικές δυνάμεις, θα βρεθούμε αγκαλιά με ακόμα λιγότερο ικανούς και λιγότερο έντιμους πολιτικούς από αυτούς που έχουμε σήμερα. Υπάρχει κίνδυνος κοινωνικής διάλυσης και η εθελοτυφλία μάς έχει οδηγήσει σε αδιέξοδα.
Δ.Δ.: Είναι αλήθεια αυτό που μου έλεγε ο Στάθης Καλύβας της Οξφόρδης, ότι έξω απορούν με την Ελλάδα, λέγοντας "εμείς πιστεύαμε ότι καταστρέφεστε, πώς τα καταφέρατε;".
Σ.ΤΡ.: Δεν υπάρχει ομοιογενής αντίληψη για την Ελλάδα. Η ευρωπαϊκή Δεξιά μάς περιφρονεί ως κατώτερη φυλή Νοτίων σε ανατολίτικο στυλ. Οι υπόλοιποι είτε δεν μας γνωρίζουν καλά - η επαφή τους με την Ελλάδα παραμένει τουριστική, με εξωτικές αναπαραστάσεις -, είτε φρονούν ότι ακροβατούμε, ως συνήθως, στο μεταίχμιο της πτώχευσης. Στη διάρκεια της κρίσης και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ άκουγα τερατώδη πράγματα για την Ελλάδα. Απόδειξη ότι δεν υπάρχει καμιά ευρωπαϊκή παιδεία. Η παιδεία είναι ακόμα εθνικοκεντρική και, όπως προανέφερα, χαμηλού επιπέδου. Παρά τη συνεχή ενημέρωση, οι λαοί δεν γνωρίζουν τους άλλους λαούς.
Δ.Δ.: Μήπως, ύστερα απ’ όλα αυτά, σχεδιάζεις να επιστρέψεις και να εγκατασταθείς μονίμως στην Αθήνα;
Σ.ΤΡ.: Αυτό έχει γίνει κατά κάποιον τρόπο διότι από πέρυσι σπουδάζω στο ΕΚΠΑ.
Δ.Δ.: Και κάτι ακόμα σχετικά με τα τσαντίρια της πλατείας Συντάγματος. Τέτοιες καταστάσεις θα συνέβαιναν ποτέ στα Ηλύσια Πεδία;
Σ.ΤΡ.: Συμβαίνουν χειρότερα. Ισως όχι ακριβώς στα Ηλύσια Πεδία, αλλά κοντά: μουσουλμανικές προσευχές! Η αντιμετώπιση των ζητημάτων της ευταξίας χρειάζεται γενικότερη διαπαιδαγώγηση και τήρηση των νόμων με συνέπεια, χωρίς εξαιρέσεις. Οι κοινωνίες δεν μπορούν να λειτουργήσουν μέσα στην αταξία, στην ασχήμια, στην ανομία και την ασέβεια των συμβόλων. Ολόκληρος ο πολιτισμός βασίζεται στα σύμβολα. Στην Ελλάδα έχουμε την τάση να μετατρέπουμε όλα τα σύμβολα σε τσαντίρια, ενώ ταυτοχρόνως μια μεγάλη πλειοψηφία είναι ορθόδοξοι εθνικιστές που προσκολλώνται σε ιερά και όσια. Οποτε τους συμφέρει δηλαδή. Γενικά, είμαστε κοινωνία που δεν έχει κατακτήσει την τέχνη των ορίων, την ισορροπία δικαιωμάτων και υποχρεώσεων. Η σημερινή αντιπολίτευση, μαζί με την ατολμία και διγλωσσία της κυβέρνησης, κολακεύει τα λαϊκά χούγια.
«Ποιος Τσίπρας; Ο σκασιάρχης Τσίπρας;»
Δ.Δ.: Ποια η γνώμη σου για τη λεγόμενη επιστροφή Αλέξη Τσίπρα;
Σ.ΤΡ.: Πού επιστρέφει; Τόσο καιρό ήταν στη Βουλή, αν και, απ’ ό,τι έχω καταλάβει, ήταν κάπως σκασιάρχης, όχι; Δεν νομίζω ότι υπάρχει τόπος στον οποίο μπορεί να επιστρέψει ο κ. Τσίπρας. Δεν φαίνεται να έχει μάθει κάτι. Μιλάει την ίδια ξύλινη γλώσσα. Είναι ο πολιτικός με τον πιο αναχρονιστικό δημόσιο λόγο.
Ολα έχουν αλλάξει, Δημήτρη· μερικά προς το καλύτερο, μερικά προς το χειρότερο.
Μακάρι το καλύτερο να κατατροπώσει το χειρότερο! Γιατί φοβάμαι πως μόλις απαλλαγούμε από τον Κυριάκο θα πούμε: "Ημασταν καλύτερα, αλλά δεν το καταλαβαίναμε."
Αναδημοδίευση από protothema
Add comment
Comments