Ο Αι Βασίλης είναι λέρα

Ο Ουίνστον Τσόρτσιλ είχε πει πως αν θες να διαπιστώσεις τα μειονεκτήματα της δημοκρατίας, συνομίλησε για 5 λεπτά με τον μέσο ψηφοφόρο. Ο Ουίνστον Τσόρτσιλ πέθανε δεκαετίες πριν εμφανιστούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Σήμερα θα μας παρότρυνε αντί να τρέχουμε να βρούμε ένα "μέσο" ψηφοφόρο, να σκλοράρουμε δι ολίγον στο "Χ".

Έτσι συχνά πράτω και εγώ και ουκ ολίγες φορές σκοντάφτω σε διάφορα "διαμαντάκια".

 Εδώ, ένας χρήστης, λέει κάτι απλό. Όποιος μπαίνει λαθραία στο μετρό, επιβαρύνει όλους τους υπολοίπους. Μια - πιθανότατα -συντρόφισσα έσπευσε να τον διαψεύσει. "Μέγα λάθος".

Προφανώς για τη συντρόφισσα - και για πλήθος άλλων -, όταν κάποιος δεν πληρώνει, δεν επιβαρύνει κανένα. Το μετρό κινείται αυτομάτως και άνευ κόστους. Με κάποιον μαγικό τρόπο αγοράζονται τα βαγόνια, πληρώνονται οι εργαζόμενοι, επισκευάζονται οι συρμοί, επεκτείνεται το δίκτυο. Με το "αλά ούνα, αλά ντούε, αλά τρε." Και γιατί τότε πληρώνουν όλοι οι υπόλοιποι; Πιθανότατα μιλάμε για μια παγκόσμια κοινότητα ηλίθιων κορόιδων που πληρώνουν άνευ λόγου.   

Δυστυχώς όμως τα πράγματα είναι λίγο πιο σύνθετα. Αν όλοι τρώνε μακαρόνια "Μάκβελ",  αλλά ουδείς πληρώνει για να τα αποκτήσει, ο εργαζόμενος στην παραγωγή δεν θα λάβει ποτέ τον μισθό του. Παράδοξο; Η ζωή είναι γεμάτη παράδοξα.

Έτσι, και για να μπορεί ο εργαζόμενος στα μακαρόνια "Μάκβελ" να έχει μισθό, και προφανώς οι εργαζόμενοι σε όλους τους οργανισμούς που προσφέρουν αγαθά και υπηρεσίες, πρέπει κάποιος να τον πληρώνει. Ποιος; Όποιος τρώει μακαρόνια "Μάκβελ". Ή αντίστοιχα, όποιος χρησιμοποιεί το μετρό. Και τι γίνεται με τους μπαταχτζήδες;

Αυτοί παράγουν μια ζημιά. Ένα extra κόστος. Που κάποιος πρέπει να το επιβαρυνθεί, όπως όλα τα κόστη. Ποιος; Αυτός που πληρώνει. Όσοι κλέβουν στα supermarkets, παράγουν ένα κόστος, που το πληρώνουν στην τιμή των προϊόντων όσοι δεν κλέβουν. Όσοι δεν εξοφλούν τα δάνειά τους, παράγουν μία ζημιά που την πληρώνουν στο επιτόκιο που επιβαρύνονται οι καλοπληρωτές. Όσοι βλέπουν πειρατικά Nova, παράγουν και αυτοί μία ζημιά, που την πληρώνουν στη συνδρομή οι συνεπείς συνδρομητές. 

Τους μπαταχτζήδες τους πληρώνουν οι καλοπληρωτές. Άδικο; Η ζωή είναι άδικη γιατί δεν μας προσφέρει τίποτα δωρεάν. Αλλά και αυτή δεν ευθύνεται, Η ευθύνη ανήκει αποκλειστικά στον παππούλη μας τον Αδάμ, που έφαγε το μήλο και μας στέρησε τον παράδεισο.

Στο μετρό μάλιστα η αδικία πολλαπλασιάζεται. Αφού κάποιοι παράγουν μία ζημιά μπαίνοντας στο "τζαμπέ", θα έπρεπε να την πληρώνουν όσοι χρησιμοποιούν το μετρό χωρίς να πηδάνε κάγκελα και μπάρες. Όμως, το μετρό ανήκει στο κράτος. Και το κράτος για λόγους κοινωνικής πολιτικής, δεν θέλει να αυξάνει το εισιτήριο σε ένα καθαρά λαϊκό μέσο μεταφοράς, που κυρίως αφορά εργαζόμενους.

Άρα ποιος πληρώνει τη ζημιά; Οι φορολογούμενοι. Παίρνει το κράτος λεφτά από τους φόρους και καλύπτει τις τρύπες των ζημιών του μετρό. 

Και εδώ έχουμε το εξής παράδοξο. Τη ζημιά που προκαλούν οι μπαταχτζήδες αλληλέγγυοι, δεν την πληρώνουν καν όσοι κάνουν χρήση του μέσου. Την πληρώνει ο ηλικιωμένος που πια δεν μετακινείται, ο Καρδιτσιώτης που δεν έχει μετρό στην πόλη του, ο νησιώτης της Δονούσας που δεν έχει δει ποτέ μετρό στη ζωή του. Δεν είμαι και τόσο σίγουρος ότι οι κάτοικοι στις μικρές Κυκλάδες θα θεωρήσουν την επαναστατική πράξη των συντρόφων και τόσο αλληλέγγυα.

Μια λύση θα ήταν, όλες αυτές τις ζημίες, όλα αυτά τα κόστη, να μας τα κάλυπτε ο Αι Βασίλης τα Χριστούγεννα περνώντας μέσα από καμινάδες. 

Να έφερνε μισθούς, νέα βαγόνια, μετροπόντικες.

Όμως, όπως μας έχει προειδοποιήσει εγκαίρως το γνωστό θεατρικό έργο, ο Αι Βασίλης είναι σκέτη λέρα.

Μ.Κ.