Τι θέλουν τα παιδιά μας στα Βιετνάμ;

Γιατί η Ρωσία επιτέθηκε στην Ουκρανία; Αν κάποιος θεωρεί ότι ο Πούτιν ήθελε να ηγηθεί ενός μετώπου κατά του νεοναζισμού των ΑΖΟΦ ως γνήσιος δημοκράτης, και ο μισθός του δεν του αποδίδεται σε ρούβλια, έχει την αμέριστη συμπάθειά μας.

Ο Πούτιν πιθανότατα θεώρησε ότι, το ιστορικό παράθυρο ευκαιρίας για τον ίδιο και για τη χώρα του, ναι παίξουν έναν ευρύτερο γεωστρατηγικό ρόλο, εν είδει αυτοκρατορίας στη γειτονιά τους, που κάποτε είχαν προσαρτήσει κιόλας, κλείνει σταδιακά. Ο ορυκτός πλούτος της Ρωσίας, πάνω στον οποίο στηρίζεται η όποια οικονομική της ευρωστία, σε κάποιες δεκαετίες από σήμερα, θα έχει εντελώς περιορισμένη αξία. Ό,τι ήταν να γίνει θα γινόταν τώρα.

Η Ρωσία των 190 εκ. κατοίκων και της αχανούς εκτάσεως, έχει ένα ετήσιο ΑΕΠ της τάξεως των $2,1 τρις, κάτω από τη Βραζιλία και τον Καναδά, λίγο πάνω από την Ισπανία και το Μεξικό. Δεν κατατάσσεται ούτε καν στην πρώτη δεκάδα. Και αυτό δεν είναι το χειρότερο από όλα. Το  χειρότερο είναι πως το 50% αυτού του ΑΕΠ, προέρχεται από το πετρέλαιο της και το φυσικό της αέριο. Εύκολα το καταλαβαίνει κανείς αυτό. Πότε αγοράσατε τελευταία ένα Ρωσικό προϊόν; Για την ακρίβεια πότε είδατε τελευταία στην αγορά ένα Ρωσικό προϊόν;

Η μετάβαση της Ρωσίας από τον σοσιαλιστικό εφιάλτη σε μια "δημοκρατική" κανονικότητα, έγινε με όρους φεουδαρχικής παλινόρθωσης. Αντί να μετατραπεί σε μια δυτική δημοκρατία με ανοιχτή οικονομία και ελεύθερη αγορά, τσαλαβούτησε στον πολιτικό αυταρχισμό και στη μοιρασιά του εθνικού πλούτου σε μερικούς νοματέους με την προϋπόθεση να είναι πλήρως υποταγμένοι στις επιθυμίες του "Τσάρου".  Και έτσι απέτυχε και πολιτικά και οικονομικά.

Και δεν φτάνουν μόνο αυτά. Ενώ είναι 11η σε πλούτο παγκοσμίως, ενώ έχει το 1/10 του ΑΕΠ των χωρών της Ε.Ε., ξοδεύει σε στρατιωτικές δαπάνες περισσότερα από όλες τις χώρες της Ε.Ε. μαζί, και οι δαπάνες αυτές αντιπροσωπεύουν το 40% του συνόλου των κρατικών δαπανών. Συνταγή αυτοκτονίας.

Τη διέσωζε η ανοησία των χωρών της Ε.Ε., που θέλησαν να στηρίξουν την οικονομική τους ανάπτυξη στη φτηνή ενέργεια για τη βιομηχανία τους, δεσμευόμενοι χειροπόδαρα από τη Ρωσία και το φυσικό της αέριο. Ο πόλεμος, η εκτίναξη της τιμής του αερίου και συνεπακόλουθα του κόστους της ενέργειας, έστειλε στα βράχια τη βιομηχανία που εν μία νυκτί έγινε μη ανταγωνιστική.

Όμως ο πόλεμος αυτός έγινε και η αφορμή της αφύπνισης και της σταδιακής απεξάρτησης της Ευρώπης από τον Πούτιν. Τώρα η Ρωσία στρέφει τις εξαγωγές της κατ' ανάγκη ανατολικά, κυρίως προς την Κίνα. Η Κίνα όμως δεν είναι Μέρκελ. Αγοράζει, αλλά αγοράζει με τους δικούς της όρους. Ήτοι φθηνά. Όταν τα επόμενα χρόνια θα πουλάς το 50% της παραγωγής σου με μικρά περιθώρια, δεν είναι ελπιδοφόρο μήνυμα για την οικονομία σου. Ταυτόχρονα ξοδεύει άγνωστα ποσά παγκοσμίως για να στήσει δίκτυα ελέγχου, παραπληροφόρησης και προπαγάνδας, και να στηρίζει τις προεκλογικές εκστρατείες διαφόρων "εθνικιστών" υποχείριων της.      

Η "άνθιση" της Ρωσικής οικονομίας λόγω των τεράστιων κρατικών δαπανών στον αμυντικό τομέα, περνάει σταδιακά σε κλίμα φθινοπώρου και σταδιακά Ρωσικού χειμώνα. Το ΑΕΠ έχει κολλήσει, ο πληθωρισμός σκαρφαλώνει, οι Ουκρανοί φάνηκαν σκληρά καρύδια και ευφυώς τους τελευταίους μήνες έπληξαν 16 από τα 38 Ρωσικά διυλιστήρια, δημιουργώντας ζητήματα ελλείψεων σε καύσιμα ακόμα και σε αυτή τη Μόσχα. Σαν να ζεις μέσα σε πορτοκαλεώνα και να μην έχεις να στίψεις μια πορτοκαλάδα.

 Βγαίνοντας κάποια στιγμή από την πολεμική αυτή περιπέτεια, η Ρωσία θα είναι φτωχότερη, με ακόμα λιγότερο ανταγωνιστική οικονομία, με νέες αγορές για τα βασικά προϊόντα της, αγορές όμως που συμπιέζουν τις τιμές, με τεράστιες απώλειες σε υποδομές και ανθρώπινο δυναμικό, και κυρίως πλήρως εξαρτώμενη και υποταγμένη στον νέο γίγαντα που ακούει στο όνομα Κίνα. Θα είναι απλά ένας ακόμα δορυφόρος της παγκόσμιας κινέζικης επιρροής. 

Οι Ρώσοι έχουν μάθει, έχουν συνηθίσει να ζουν σε δύσκολες καταστάσεις. Δεν μοιάζουν με τις κακομαθημένες κοινωνίες της Δύσης.

Δεν το αποκλείω όμως, κάποια στιγμή να αρχίζουν να αναρωτιόνται: "Τι θέλουν τα παιδιά μας στα Βιετνάμ;"  

 Δ.Α.