Η Άννα Διαμαντοπούλου, σε μια πρόσφατη συνέντευξή της, ανέφερε σωστά πως αυτό που έκανε τελικά ο Τσίπρας δεν πρέπει να λέγεται rebranding, αλλά reminding. Θέλαμε δεν θέλαμε - και δεν θέλαμε - μας βάζει ως Deja vu να ζήσουμε τον ίδιο εφιάλτη που μας στοίχειωσε 10 χρόνια πριν. Όταν η μόνη βιώσιμη λύση, κάποια στιγμή, έμοιαζε να είναι η άμεση έξοδος από τη χώρα, προκειμένου να διασφαλίσει κάποιος για τον ίδιο και για την οικογένειά του την απρόσκοπτη πρόσβαση στα βασικά αγαθά.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε την εξουσία υποσχόμενος τα πάντα. Και μνημόνια θα έσκιζε, και αυξήσεις θα έδινε, και προσλήψεις θα έκανε, και Γερμανικές αποζημιώσεις θα εισέπραττε και το χρέος θα κούρευε, και οι αγορές - άνευ κάθε ενδοιασμού - θα μας παρακαλάγανε κιόλας για να μας δανείσουν. Υπό τον ήχο ζουρνάδων. Ο κος Τσακαλώτος, σήμερα, 10 χρόνια μετά, μας αποκαλύπτει ότι έλεγαν ανοησίες και ήξεραν ότι λένε ανοησίες. Στόχος ήταν απλά η κατάληψη της εξουσίας με κάθε μέσο. Βέβαια, 10 χρόνια μετά, η παραδοχή έχει ελάχιστη αξία. Τότε έπρεπε να τα πει, όταν υπήρχε κόσμος, που μέσα στον ατέρμονο αναλφαβητισμό του, τα πίστευε κιόλας.
Και ήρθαν. Και επέλεξαν και σαν κυβερνητικό εταίρο όχι ένα κόμμα της λεγόμενης "κανονικότητας", αλλά ένα άλλο τσίρκο γεμάτο κλόουν, από τον Καμμένο μέχρι τον Χαϊκάλη και τον Ζουράρι. Τι ζήσαμε!
Και ξεκίνησαν να κυβερνούν (τρόπος του λέγειν), παραλαμβάνοντας - κατά δήλωσή τους - άδεια ταμεία. Και με "άδεια" ταμεία, χωρίς καμία χρηματοδότηση, κάλυπταν όλες τις κρατικές δαπάνες, τις συντάξεις και τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων για 6 συνεχόμενους μήνες. Παρέλαβαν - κατά δήλωσή τους €1,5δις, - και πλήρωσαν κοντά στα €30 δις. Η τελευταία φορά που στην ιστορία είχε γίνει αυτό, ήταν στην επί του όρους ομιλία, όταν ο Ιησούς πολλαπλασίασε τους άρτους και τους ιχθείς.
Και για 6 μήνες "διαπραγματεύονταν". Τι; Ποτέ δεν μάθαμε. Πηγαινοέρχονταν σαν τα βαρεμένα στην Ευρώπη, ξέραμε απ’ έξω πότε συνεδριάζει κάθε Eurogroup και στηνόμασταν στην τηλεόραση, αυτοί πηγαίνανε σε συναντήσεις και ψάχνανε να βρουν τον "κίτρινο φάκελο", οι τράπεζες άδειαζαν από μετρητό επειδή ο κόσμος σήκωνε τις αποταμιεύσεις του και τις παράχωνε στο χώμα, η οικονομία είχε παραλύσει, και αυτοί "διαπραγματεύονταν." Εν τω μεταξύ ουδείς εκ των αγορών δεν μας παρακάλαγε να μας δώσει δανεικά.
Όσοι είχαν στοιχειώδη λογική, είχαν καταλάβει τι έπαιζε. Ο Βαρουφάκης κορόϊδευε για να φτάσει η κατάσταση στο μη παρέκει και να βρει ευκαιρία να εφαρμόσει τις θεωρίες του για IOU (είχε υποκλέψει τους κωδικούς των φορολογουμένων από την ΑΑΔΕ), ετοίμαζε υλικό για το βιβλίο του προκειμένου να κονομήσει (έγινε και ταινία και αυξήθηκε η κονόμα), και γενικά έκανε επίδειξη των λαχουρέ πουκαμίσων του.
Ο Λαφαζάνης με την ομάδα του - οι μισοί υπουργοί - Στρατούλης, Ήσυχος. Βαλαβάνη και όλη η παλιοπαρέα, περίμεναν να βρούμε τοίχο για να εφαρμόσουν τις δικές τους θεωρίες που περιελάμβαναν επιστροφή στη δραχμή με κατάληψη της κεντρικής τράπεζας και ντου στο νομισματοκοπείο.
Η Κωνσταντοπούλου απλά έσπαγε... καρύδια. Και φώναζε ξυπόλητους στη βουλή για να βγάλουν το χρέος μη βιώσιμο, επονείδιστο, απεχθές και παράνομο, με αμοιβή παϊδάκια και τζατζίκι σε ταβερνάκια της Πλάκας.
Ο Τσίπρας; Ένας Θεός ξέρει τι έκανε μέσα σε αυτό το μπάχαλο που είχε βάλει 5η και μας οδηγούσε στον γκρεμό.
Και κάποια στιγμή, οι Ευρωπαίοι μπούχτισαν και είπαν παιδιά αυτό είναι, βάλτε μια τζίφρα να τελειώνουμε. Εκεί - μας λέει ο Αλέξης - ότι τα πήρε, γιατί τον πιέσανε ενώ η "διαπραγμάτευση" είχε κρατήσει μόνο 6 μήνες (τι να προλάβεις να πεις;), ας περιμένανε εκεί 2-3 χρόνια και βλέπουμε.
Και επειδή πως να γύρναγε στην Ελλάδα και να έλεγε, 6 μήνες χαζομουνεύαμε για να υπογράψουμε τελικά πολύ χειρότερα από ό,τι οι προηγούμενοι, σκέφτηκε το δημοψήφισμα. Βαρουφάκης και Λαφαζάνης χοροπήδησαν από τη χαρά τους, γιατί προέβλεψαν έξοδο της Ελλάδας από το Ευρώ, άρα ο μεν Γιάνης ετοίμαζε τα IOU, ο δε Παναγιώτης τις δραχμές.
Ψήφισαν οι αφελείς "Όχι", αντιλαμβάνεται ο Αλέξης ότι κινδυνεύει να τον κρεμάσουν στην πλατεία Συντάγματος, έκανε τη γνωστή κωλοτούμπα. Και πήγε να διαπραγματευτεί με πολύ χειρότερους όρους. Με την έξοδο μας από την Ε.Ε., σαν υπαρκτό σενάριο πλέον στο τραπέζι και με κλειστές τις τράπεζες. Και προφανώς, πλέον μας ζήτησαν ό,τι μας είχαν ζητήσει, συν τη δέσμευση της δημόσιας περιουσίας για 99 χρόνια, που δεν υπήρχε στο σχέδιο στο οποίο είπαμε "Όχι". Μεγάλη επιτυχία.
Και όλα αυτά τα εφιαλτικά έρχεται ο Αλέξης να μας τα υπενθυμίσει για να μας πει ότι καλώς τα έκανε, απλά γίνανε όλα μπάχαλο γιατί είχε δίπλα του κλόουν. Ε τσίρκο διοικούσε, τι θα είχε, τον Μπιλ Γκέϊτζ;
Και μας τα θυμίζει για να τον ξαναψηφίσουμε. Δεν υπάρχει Θεός.
Γ.Δ.
Add comment
Comments