Η δημοσκόπηση της MARC που διενεργήθηκε για λογαριασμό του "Πρώτου Θέματος," παρουσιάζει μια εικόνα σχετικής ενηλικίωσης ενός σημαντικού ποσοστού του εκλογικού σώματος.
Πολλοί, σε αυτές τις περιπτώσεις μένουν στην πρόθεση ψήφου, ή στην εκτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος, όμως το "ζουμί είναι αλλού. Ας ξεκινήσουμε όμως από την εκτίμηση της ψήφου.
Η ΝΔ, μετά από πολύ καιρό, υπερβαίνει το 31%. Πολλοί διατηρούν σημαντικές επιφυλάξεις για την αξιοπιστία ευρημάτων που συνδέονται με "εκτίμηση." Και εγώ το ίδιο. Έχοντας εικόνα κάποιων δημοσκοπήσεων για τις εκλογές του 2023, ο ΣΥΡΙΖΑ, στα αστάθμιστα δείγματα είχε 15%, στην εκτίμηση όμως 26%-27%. Εξ ου και οι εταιρείες πήγαν ομαδικά "κουβά."
Εν προκειμένω όμως, με την πρόθεση ψήφου για τη ΝΔ στο 27%, και το 32% να θεωρεί τον Μητσοτάκη ως καταλληλότερο για πρωθυπουργό, η εκτίμηση της εταιρείας για το τελικό αποτέλεσμα, δεν μπορεί να θεωρηθεί και εντελώς εκτός τόπου και χρόνου. Με 31% σήμερα, μπορεί η ΝΔ θα βάλει ως στόχο την αυτοδυναμία μετά από ενάμιση χρόνο;
Ένα μήνα πριν τις εκλογές του 2023, βρέθηκα τυχαία σε τραπέζι με ανθρώπους της αγοράς, που δεν έχουν - και δεν θέλουν και να έχουν - οιαδήποτε σχέση με την ενεργό πολιτική. Πέρασε ένα βουλευτής της ΝΔ - που είχε διατελέσει και υπουργός - και τους χαιρέτησε. Εν όψει εκλογών, οι "προβλέψεις" ήταν το "πιάτο της ημέρας." Ο βουλευτής έβλεπε το κόμμα του στο 35%. Οι συνδαιτημόνες μου, του τον έκριναν ως αισιόδοξο. Μετά από ένα μήνα η ΝΔ κατέγραψε 41%. Είχαν πέσει όλοι έξω.
Το τελικό αποτέλεσμα είναι θέμα δυναμικής. Συχνά θεωρούμε ότι η δυναμική χτίζεται τις τελευταίες μέρες ή και μέσα στο παραβάν. Λάθος. Η δυναμική χτίζεται όλη την τετραετία, τις τελευταίες μέρες εκδηλώνεται. Προς τούτο και τα ποιοτικά στοιχεία είναι αυτά που κατά καιρούς ψιθυρίζουν αυτή τη δυναμική. Το πρόβλημα της ΝΔ, στη δεύτερη αυτή τετραετία, είχε κυρίως να κάνει με την αδύναμη παρουσία της στα ποιοτικά στοιχεία.
Πολλοί είδαν σε αυτό τα Τέμπη ή τον ΟΠΕΚΕΠΕ. Αυτά είναι συγκυριακά γεγονότα με μικρή επίδραση στο υποσυνείδητο των ψηφοφόρων. Τα Τέμπη ειδικά, ακόμα πιο μικρή λόγω της απόλυτης απαξίωσης των φωνασκούντων. Το πρόβλημα της αδυναμίας της ΝΔ στις ποιοτικές μετρήσεις είναι η ακρίβεια, και αν κάτι της στοιχίσει την αυτοδυναμία, θα είναι αυτό και μόνο.
Εν τούτοις η δημοσκόπηση της Marc, εμφάνισε - μετά από καιρό - κάποια στοιχεία αναστροφής της τάσης. Σχεδόν το 35% είναι λιγότερο ή περισσότερο ικανοποιημένο από την διακυβέρνηση της χώρας, το δε 45% επιλέγει την πολιτική σταθερότητα έναντι της πολιτικής αλλαγής.
Τα παραπάνω δύο ευρήματα, επισημαίνουν ότι το κυβερνών κόμμα δεν στερείται δεξαμενών. Από το ποσοστό που βρίσκεται, έχει ένα 14% ψηφοφόρων που μπορεί να ακούσει το αφήγημά και ως ένα βαθμό και να πειστεί. Ή και να μην πειστεί. Πάντως διαθέτει ευήκοα ώτα.
Τι συντηρεί αυτές τις δεξαμενές άθικτες και αυξανόμενες; Το έχουν πει όλοι, ας το επαναλάβουμε: Η αντιπολίτευση. Πολλοί διακρίνουν την έλλειψη εναλλακτικής πρότασης στα μικρά ποσοστά του κάθε κόμματος. Το σωστό είναι να αιτιολογήσουμε τα μικρά ποσοστά στην έλλειψη εναλλακτικής πρότασης. Πρέπει να δούμε το θέμα από την αντίστροφη οπτική.
Η αντιπολίτευση στο σύνολό της κάνει ένα τραγικό λάθος, για την ακρίβεια επαναλαμβάνει το λάθος του είχε κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του 2023. Ποντάρει σε μια κατάμαυρη εικόνα για τη χώρα. Για λόγους που δεν αντιλαμβάνομαι, συναγωνίζονται τα κόμματα στο ποιο θα παρουσιάσει την πιο δυστοπική εικόνα. Ίσως για να αυξήσει την επιρροή του στο κοινό που του αρέσει να ακούσει για "καταστροφές," "χούντες," "καθάρματα," κοκ. Απλά να υπενθυμίσω ότι αυτό το κοινό, το 2023, μετρήθηκε στο 17%. Σε περίπτωση που κάποιος το έχει ξεχάσει.
Ο Τσίπρας με το κόμμα του, θα προσπαθήσει να τραβήξει όσους ζουν και αναπνέουν με την προοπτική να χάσει ο Μητσοτάκης, προσφέροντάς τους μια πιθανή προοπτική εξουσίας. Ο Ανδρουλάκης δεν περπατάει, οι άλλοι είναι κόμματα απλής διαμαρτυρίας, επιλέξτε εμένα που το 'χω ξανακάνει να πάρω την εξουσία. Δεν γνωρίζω αν θα πετύχει το αφήγημα, πάντως όσους περισσότερους "τραβάει" στο κόμμα του ο Τσίπρας, τόσο πιο δυνατά θα ακούγεται το αφήγημα πλέον της ΝΔ στο 44,5% που θέλει πολιτική σταθερότητα. Πόσο μάλλον όταν η όποια "αλλαγή" θα προϋποθέτει επιστροφή κάποιου που έφτιαξε μια κυβέρνηση μπάχαλο.
Και ας περάσουμε στο - κατ' εμέ - πιο ενδιαφέρον εύρημα της έρευνας. Στο θέμα των ΕΛΤΑ, που η ίδια η κυβέρνηση θεώρησε ότι προέβη σε επικοινωνιακή αστοχία, μόλις το 28% στηρίζει τις αντιπολιτευτικές ανοησίες της διατήρησης ενός απαξιωμένου και εν πολλοίς άχρηστου δικτύου, όσο και αν κοστίζει στο πορτοφόλι των φορολογούμενων.
Η μεγάλη πλειοψηφία στηρίζει τη μεταρρύθμιση, θέτοντας αιρέσεις που σχετίζονται με την εξασφάλιση της εξυπηρέτησης ομάδων πληθυσμού με κενά στην τεχνολογική γνώση. Το αποτέλεσμα αυτό, θα ήταν αδιανόητο στην Ελλάδα του "ευημερόντος" κρατισμού. Σε μια χώρα δηλαδή που ακόμα νομίζει πως ζει η αντιπολίτευση.
Όλα τα παραπάνω, αν επιβεβαιωθούν και από άλλες έρευνες και προφανώς από την κάλπη, δείχνουν σημάδια ενηλικίωσης μεγάλου ποσοστού της κοινωνίας μας.
Ποσοστό που αντιμετωπίζει την πραγματικότητα όπως πραγματικά είναι, που βλέπει μέσα στις δυσκολίες πραγματική πρόοδο, πρόοδο που δεν θέλει να ρισκάρει να τη χάσει σε μια πολιτική ζαριά.
Γ.Π.
Add comment
Comments