Ξύπνησε απότομα, δεν είχαν καλά καλά φανεί οι πρώτες αχτίδες του ήλιου. Ήταν μούσκεμα στον ιδρώτα. Δίπλα του η Ζωή, κατάκοπη από τον καθημερινό αγώνα στα χαρακώματα της μάχης κατά του συστήματος, κοιμόταν σαν πουλί πάνω στο σύρμα. Του άρεσε η παρομοίωση που σκέφτηκε, αν και τη θεώρησε λίγο παράταιρη μιας και η Ζωή είχε καλύψει το 88,4% του στρώματος, αφήνοντάς του μια λωρίδα στενότερη και από αυτή της Γάζας, που συντελείται γενοκτονία κατά ενός αθώου λαού. Τελικά ίσως έπρεπε να ταξιδέψει και αυτός με την Φλοτίλα, κι ας τον πιάνει έντονη ναυτία ακόμα και στη διαδρομή Πέραμα-Παλούκια.
Πήγε στο ψυγείο να πιει λίγο παγωμένο νερό. Να καθαρίσει το μυαλό του. Αυτός ο εφιάλτης που τον τυραννά κάθε νύχτα τις τελευταίες βδομάδες, του έχει μετατρέψει τη νυχτερινή ανάπαυση σε καθημερινό μαρτύριο. Μοιάζει λίγο με τον εφιάλτη που έβλεπε η Μάρθα η Καραγιάννη στο "Γοργόνες και Μάγκες", όταν την παρατά σύξυλη ο Γεωργίτσης και διάφορες μαυροντυμένες γριές την περιτριγυρίζουν κατηγορώντας της προφανώς για έκλυτο βίο, όσο η Μαρινέλλα τραγουδά το "Άνοιξε Πέτρα". Τι σκηνή! Θυμίζει τις καλύτερες δημιουργικές περιόδους του Παζολίνι.
Και αυτός μαυροντυμένες έβλεπε. Τον έβαζαν κάθε νύχτα στη μέση και του φώναζαν "Διορισμένε, διορισμένε, μας έκλεψες τις έδρες". Αυτός προσπαθούσε να ξεφύγει από αυτή την επίθεση των ερινυών σαν τον Ορέστη στα παράλια του Ταύρου. Τώρα που το σκέφτηκε, σε μια "Ιφιγένεια εν Ταύροις" στην Επίδαυρο πρέπει να την παίξει. Το οφείλει στον εαυτό του. Νιώθει απόλυτα ώριμος καλλιτεχνικά. Για να γυρίσουμε όμως στον εφιάλτη, μια μυστική δύναμη του έκλεβε κάθε δυνατότητα να σπάσει τον κλοιό του απαίσιου "χορού."
"Γιατί δεν πάτε και στον Μπιμπίλα; Κι αυτός διορισμένος είναι", φώναζε με όση δύναμη μπορούσε να συγκεντρώσει. Τότε αυτές γελούσαν δυνατά, χαχάνιζαν, και τον έλουζαν με κατάρες. Πάντα σαν από μηχανής Θεός, "Deus ex machina", για όσους δεν διαθέτουν το δικό του άρτιο καλλιτεχνικό υπόβαθρο, εμφανιζόταν η Ζωή, ντυμένη με ένα καναρινί διακριτικό μαντό και ένα ροζ παντελόνι με slim εφαρμογή και φώναζε "Τι είπατε;". Ούτε στον ύπνο του δεν τον άφηνε απροστάτευτο η σύντροφός του στη ζωή και τον αγώνα.
"Δεν θα γλιτώσει ο διορισμένος σου", τις φώναζαν όλες μαζί. "Ήθελες να γίνει βουλεύτρια γλυκιά μου;", έλεγε η Ζωή στην αρχηγό τους, "έπρεπε να μου το πεις." Τότε αυτή ορμούσε κατά πάνω στη Ζωή, σαν την Λιάνα την Κανέλλη με το σπίτι στην Εκάλη και τη δεξαμενή κολυμβήσεως. Πάντα σε αυτό το σημείο ξυπνούσε κάθιδρος.
Τι θέλει να του πει αυτός ο εφιάλτης. Τι σημαίνει άλλωστε διορισμένος; Δεν εκπληρώνει άλλωστε με άψογο τρόπο τα κοινοβουλευτικά του καθήκοντα στα 44 λεπτά που εβδομαδιαίως προσέρχεται στο σύμβολο της αστικής τους δημοκρατίας; Δεν έχει διαβάσει τα 3/4 της εισηγητικής έκθεσης ενός νομοσχεδίου, που τώρα ακριβώς δεν θυμάται τι ακριβώς αφορούσε; Δεν προωθεί τις ιδέες του πολιτισμού, όταν εξαντλεί τη Ζωή σε ατελείωτες πρόβες για το πως θα λέει από βήματος "Δολοφόνοι", προκειμένου να μπαίνει στο πετσί του ρόλου, ακολουθώντας όλες τις σκηνοθετικές οδηγίες της σχολής Στανισλάφσκι;
Και τέλος πάντων, τι ανάγκη τους έχει όλους αυτούς; Αυτός κατέχει μια τέχνη ανώτερη από κάθε άλλη, την τέχνη της ανώτερης υποκριτικής, την τέχνη να ποιείς ήθος, την τέχνη να μιλάς με σιωπή και να ακούνε οι άλλοι, όπως έλεγε και ο μέγας φιλόσοφος Σφακιανάκης. Αυτός δεν έχει συγκλονίσει το πανελλήνιο με οσκαρικές ερμηνείες στο "Κωνσταντίνου και Ελένης", στο "Λίφτινγκ" και στις "Ιστορίες του Αστυνόμου Μπέκα;" Αυτός δεν έκανε ντάμπινγκ στη "Μαδαγασκάρη" άδοντας "Μ' αρέσει να χορεύω, Μ' αρέσει να χορεύω, Μ' αρέσει να χορεύω, δώσε"
Το αποφάσισε. Θα παραιτηθεί σήμερα κιόλας. Θα αφοσιωθεί στην τέχνη, αποκλειστικά. Εντάξει θα χάσει το αντισυστημικό, λαϊκό, αντιξυλολιακό μέτωπο έναν γνήσιο αγωνιστή, θα τον κερδίσει όμως και πάλι ο πνευματικός κόσμος. "Ουκ επ'άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος", δεν είχε πει και ο Ζαρατούστρα γνωστός και ως Τάδε Έφη;
Εκείνη η στιγμή ξύπνησε η Ζωή. "Πως τόσο νωρίς όρθιος;", τον ρώτησε. "Πήρα μια πολύ σημαντική απόφαση σήμερα. Πρέπει να πάμε γρήγορα στη βουλή."
"Τι απόφαση;", τον ρώτησε ανόρεκτα η Ζωή.
"Κουλτούρα να φύγουμε" της είπε, "θα στα πω στο δρόμο."
Add comment
Comments