Ένας άνθρωπος δολοφονήθηκε. Γιατί; Ήθελαν να τον ληστέψουν; Η ανέχεια καμιά φορά οδηγεί σε ακραίες πράξεις; Όχι. Ήθελε κάποιος να τον εκδικηθεί; Η ανάγκη για εκδίκηση θολώνει μυαλό και συνείδηση. Ούτε. Δολοφονήθηκε γιατί κάποιοι διαφωνούσαν με τις απόψεις του. Εν έτει 2025 στην δημοκρατική πολιτισμένη Δύση.
Τι ήταν αυτές οι απόψεις; Αδιάφορο. Θα μπορούσε να είναι από παλαιοσταλινικός κρυπτοχριστιανός μέχρι παλαιοημερολογίτης Άμις. Οι άνθρωποι κρίνονται από τις απόψεις τους, δεν δολοφονούνται για τις απόψεις του.
Αυτό τουλάχιστον επιτάσσει η λογική. Που μπορούμε όμως να βρούμε αυτή τη λογική; Πάντως όχι στα διεθνή και προφανώς και στα Ελληνικότατα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και της τοξικής σαβούρας. Εκεί απουσιάζει, ίσως και να μην εμφανίστηκε και ποτέ.
Σε αυτά λοιπόν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, υπάρχουν προφανώς αυτοί που καταδικάζουν μια εν ψυχρώ αναίτια και αδικαιολόγητη δολοφονία. Πολλοί όμως δεν μπαίνουν καν στον κόπο, έτσι για τα μάτια του κόσμου.
Η απώλεια μιας ανθρώπινης ζωής, της μεγαλύτερης αξίας στον κόσμο που ζούμε, φαντάζει σε πολλούς θεάρεστη πράξη. Για την οποία οφείλουν και να πανηγυρίσουν ανερυθρίαστα. Ένας "φασίστας" λιγότερος. Ήταν ο δολοφονηθείς εθνικοσοσιαλιστής; Αδιάφορο. Ήταν αντίθετος στα αφηγήματά μας, και αυτό είναι αρκετό για να τον κατατάξει στους φασίστες. Αν δεν μας άρεσαν οι μπάμιες και αυτός μιλούσε για τη διατροφική τους αξία, πάλι φασίστας θα ήτανε.
Παρατήρησα και ακραιφνείς "φιλελεύθερους" να χασκογελάνε με την είδηση. Όταν είσαι φιλελεύθερος δεν είσαι ακραιφνής, και όταν είσαι ακραιφνής, δεν είσαι φιλελεύθερος. Ιδεολογικό θέσφατο.
Προφανώς η απαξίωση της ανθρώπινης ζωής, ή καλύτερα η α λα καρτ αναγνώριση της αξίας της (αλλιώς θα μιλούσαν αν επρόκειτο για βιαστή ηγέτη της Χαμάς), στερεί από τον δημόσιο διάλογο και τον παραμικρό κοινό τόπο μιας minimum συνεννόησης. Αν δεν είναι για όλους κοινός τόπος ότι τους ανθρώπους δεν τους σκοτώνουμε όταν απλά διαφωνούμε μαζί τους, ακυρώνονται οι συνθέσεις και διαμορφώνονται οι ιδανικές συνθήκες των ολοκληρωτισμών που ακούνε στο πρόσταγμα "Ή εμείς ή αυτοί", "Ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν", για να επικρατήσει με αυταρχικό τρόπο όποιος "τελείωσε" τους διαφωνούντες.
Και επέρχεται ο απόλυτος διχασμός που δεν καταλαβαίνει από μετριοπάθειες, Βολταίρους, διαφωτισμούς και άλλα "γλυκανάλατα". Οι πολλοί μετριοπαθείς περνάνε στο παρασκήνιο για να βγάλουν τα μάτια τους οι ακραίοι. Και όποιος κερδίσει. Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός και φωτοβολίδες στις καρωτίδες.
Σε αυτές τις περιπτώσεις είτε ξυπνάει σύσσωμη η σιωπηρή μειοψηφία και στέλνει κάθε κατεργάρη στον πάγκο του, είτε περνάμε στο καθεστώς του χάους.
Οπότε ακολουθούμε τις οδηγίες της Έλλης Κοκκίνου, μαζεύουμε τα μπογαλάκια μας, και την κάνουμε για Αφρική, εκεί με τους Μασάϊ.
Γ.Δ.
Add comment
Comments