Και όμως γίνεται

Στη σημερινή της ανάλυση, η Woods & Co, τονίζει πως οι εκτιμήσεις της Ελληνικής κυβέρνησης για την πορεία του χρέους είναι από μετριοπαθείς έως και απαισιόδοξες. Οι αναλυτές της εταιρείας θεωρούν πως το 2030 το εξωτερικό χρέος της Ελλάδας μπορεί να φτάσει στο ζηλευτό στόχο να αντιστοιχεί στο 103% του ΑΕΠ. Πριν λίγα μόλις χρόνια είχαμε υπερβεί το 200%. Θα έχουμε ρίξει το χρέος 110 μονάδες σε μια δεκαετία.

Γίνεται. Όλα γίνονται. Πλέον, στις μέρες μας, και του σπανού τα γένια γίνονται. Υπάρχουν όμως κάποιες προϋποθέσεις. Ας ξεκινήσουμε από τις αριθμητικές.

Πρώτον, η χώρα είναι προφανές πως πρέπει να συνεχίζει να παράγει πλεονάσματα, όχι απλά πρωτογενή, τελικά πλεονάσματα, έτσι ώστε να μην αυξήσει ούτε σεντ τον δανεισμό της, αντίθετα να κάνει χρήση των πάνω από €40 δις ταμειακών αποθεματικών της για να τον μειώσει και ονομαστικά.

Τι προσδιορίζει τη σχέση Χρέος/ΑΕΠ; Πρώτον, ως είναι φανερό, το χρέος. Είπαμε, αυτό δεν το αγγίζουμε, το ακουμπάμε μόνο για να το μειώσουμε.

Τι άλλο έμεινε; Το ΑΕΠ. Από τι προσδιορίζεται; Από την ετήσια ανάπτυξη πλέον τον πληθωρισμό. 

Η Woods, αναμένει έναν υγιή πληθωρισμό της τάξεως του 2,5%. Αν η ανάπτυξη παρουσιάσει οριακά χαμηλότερους ετήσιους ρυθμούς, θα μιλάμε για ένα ονομαστικό ΑΕΠ το 2030 της τάξεως των €330+ δις, που θα οδηγεί σε μια σχέση με το χρέος λίγο πάνω από το 100%.

Την ίδια στιγμή, παράγοντας πλεονάσματα, το δημόσιο θα μπορεί και να βελτιώνει τους όρους χρηματοδότησης βασικών λειτουργιών του (Υγεία, παιδεία, άμυνα), αλλά και να συνεχίσει την πολιτική μείωσης των φορολογικών συντελεστών που ξεκίνησε στη φετινή ΔΕΘ.

Άρα γίνεται. Αριθμητικά ναι. Στο χαρτί όλα γίνονται. Στην πράξη συνήθως τα θαλασσώνουμε.

Στην πράξη, η επόμενη πενταετία πρέπει να μας βρει σε συνθήκες πολιτικής σταθερότητας. Δεν έχει και τόση σημασία το αν θα έχουμε μια σταθερή αυτοδύναμη κυβέρνηση, αλλά το αν θα έχουμε μια κυβέρνηση - έστω συνεργασίας - με ισχυρότατη κοινοβουλευτική πλειοψηφία και με δέσμευση τήρησης των στοιχειωδώς απαραιτήτων για την επίτευξη του στόχου.

Και αυτή η δέσμευση πρέπει να δοθεί σήμερα. Από όσους ενδιαφέρονται για το αύριο της χώρας. Ο κος Φάμελλος πχ που εξήγγειλε έλλειμμα €25 δις τον χρόνο, μάλλον δεν περιλαμβάνεται στο πλαίσιο των δεσμεύσεων και δεν θα ήταν και χρήσιμη η παρουσία του σε ένα κυβερνητικό σχήμα. Αδιαφορώ παντελώς για τις ικανότητες και δεξιότητές του στις κωλοτούμπες.

Από εκεί και πέρα πρέπει να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις επίτευξης των προβλεπόμενων ρυθμών ανάπτυξης, που δεν είναι και ιλιγγιώδεις, είναι εφικτοί, όμως δεν θα έχουμε στα χέρια μας ένα χρηματοοικονομικό εργαλείο όπως το RRF. Ό,τι κάνουμε μόνοι μας.

Που σημαίνει ότι η δέσμευση που αναφέραμε πριν, πρέπει να επεκταθεί και σε τομείς που συνδέονται με μεταρρυθμίσεις, ανοίγματα αγορών, ενίσχυση του διαθέσιμου εισοδήματος, επανεξέταση όλων των δαπανών του κράτους, μείωση της φορολογίας στις επιχειρήσεις και περιορισμός του μη μισθολογικού κόστους, εντατικοποίηση των προσπαθειών για πάταξη της φοροδιαφυγής. Λιγότερο μαύρο χρήμα ισοδυναμεί  και λιγότερους φόρους για τους καλοπληρωτές, στα πλαίσια ενός νοικοκυρεμένου κράτους.

Και αυτά γίνονται. Θέληση να υπάρχει. Και όπως το λέει ο σύντροφος Αλέξης "νέος πατριωτισμός".

Βέβαια αυτός το εννοεί διαφορετικά. Αν ξέρει κιόλας και το τι εννοεί.       

Δ.Α.