Η δολοφονία του Κερκ και οι πολιτικές πρωτοβουλίες του Τραμπ, έφεραν στο προσκήνιο μια διεθνή, φωνακλάδικη, περιθωριακή οργάνωση που θέλει να αυτοπροσδιορίζεται ως Antifa (αντιφασιστική).
Η οργάνωση αυτή, μάχεται - κατά δήλωση της - κατά του "φασισμού", ήτοι - και κατά τα φαινόμενα - κατά μιας ιδεολογίας που κυρίως αναπτύχθηκε στην Ιταλία πριν από 100 χρόνια, με πολιτικό εκπρόσωπο τον Μπενίτο Μουσολίνι και ιδεολογικό μέντορα τον Τζιοβάνι Τζεντίλε, μια "αντί-ιδεολογική" ιδεολογία που αντιτίθεται στον υλισμό, τον ατομικισμό, τον φιλελευθερισμό, τη δημοκρατία και τον μαρξισμό.
Προσωπικά θεωρώ ότι τα μέλη αυτών των οργανώσεων ουδόλως γνωρίζουν την εννοιολογική προέλευση της λέξης "φασισμός", τον Τζιοβάνι Τζεντίλε, την αντικαπιταλιστική του ορμή και το σοσιαλιστικό λίκνο που μεγάλωσε ο εκδότης του σοσιαλιστικού περιοδικού "Avanti!", Μουσολίνι.
Εν τούτοις είναι "αντιφασίστες". Γενικά.
Εν πρώτοις ομολογώ πως για λόγους αρχής είμαι ιδιαιτέρως επιφυλακτική σε οποιαδήποτε απαγόρευση. Η δημοκρατία, ως πολίτευμα της ανοχής, επεβίωσε, εκεί που οι ολοκληρωτισμοί κατέρρευσαν, διότι δεν φίμωνε τους αντιπάλους της, τους άφηνε ελευθέρως να εκφράζονται. Και αυτό ήταν αρκετό για να τους συντρίψει πολιτικά.
Στην περίπτωση της εν λόγω οργάνωσης, υπάρχουν κάποια Antifa(τικά) δεδομένα. Πρώτον, είναι -αντί. Οι οργανώσεις, οι πολιτικές ομάδες, οι μεμονωμένοι πολίτες, δεν ετεροπροσδιορίζονται. Δεν μας λένε "τι δεν είναι", μας λένε τι είναι και τι πρεσβεύουν. Ουδόλως με ενδιαφέρει αν πχ το ΚΚΕ δηλώνει αντικαπιταλιστικό, το ενδιαφέρον έγκειται στο ότι έχει σαν πρότυπο τις αποτυχημένες κομμουνιστικές απολυταρχίες.
Τι πρεσβεύουν αυτές οι περιθωριακές ομάδες; Αν αντιτίθενται πχ στον Ιταλικό φασισμό, αυτό σημαίνει ότι προασπίζονται τις αρχές της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας; Πολύ αμφιβάλλω. Εν τούτοις, και μόνο από τον τίτλο τους, αρνούνται να μας πουν.
Δεύτερον, είναι αλήθεια πως υπερσυντηρητικές, εξτρεμιστικές δυνάμεις (ας τις πούμε φασιστικές για την οικονομία της συζήτησης), επιδίδονται συχνά σε πράξεις βίας. Όταν αυτοπροσδιορίζεσαι ως Antifa, ήτοι ως αντίπαλος της ιδεολογίας και των πρακτικών του "ας πούμε φασισμού", αντιμάχεσαι τις πρακτικές του άρα και τη βία. Δεν συγκρούεσαι με καδρόνια στις πλατείες. Τότε είσαι αντίπαλος μεν, όσο αντίπαλος είναι ή μια όψη ενός νομίσματος με την άλλη.
Τρίτον, όταν είσαι Antifa, είσαι κατά του φασισμού. Και ο φασισμός είναι συγκεκριμένη ιδεολογία. Δεν είσαι αντίπαλος σε ό,τι εσύ αυτοπροσδιορίζεις ως φασισμό, γιατί έτσι σε βολεύει για να αιτιολογήσεις την επιθετική έως και βίαιη συμπεριφορά σου.
Η Χρυσή Αυγή θεωρήθηκε παράνομη οργάνωση και η ηγεσία της μπήκε στη φυλακή, όχι γιατί ένα μέλος δολοφόνησε έναν πολίτη αλλότριων πεποιθήσεων. Αλλά γιατί λειτουργούσε ως "εγκληματική οργάνωση", που προωθούσε τη βία, και κάποια στιγμή η βία πήρε και την πιο ακραία της μορφή.
Μια ακραία επίσης οργάνωση, λειτουργούσα ως η άλλη όψη του ίδιου εξτρεμιστικού νομίσματος, που νομιμοποιεί και χρησιμοποιεί τη βία, σε τι ακριβώς διαφέρει - σε όρους αντιμετώπισης - από τους δημοκρατικούς θεσμούς; Πως εννοεί πχ η αοιδός κα Μπιφίλιου τον όρο "τσακίζεις" όταν αναφέρεται στον - κατ´ αυτήν - φασισμό;
"Τσακίζω" σημαίνει υπερτερώ πολιτικοϊδεολογικά;
Αν αυτό δεν επαρκεί, λυπάμαι, όμως μόνο αυτό προβλέπεται στα πλαίσια μιας δημοκρατίας.
Ε.Μ.
Add comment
Comments