Έπεσε το μάτι μου στο "ηρωικό και πένθιμο" αυτό post του εκδότη κου Βαξεβάνη στο "X". Πως αλλάζουν οι καιροί; Πότε ήταν καλοκαίρι, πότε θα στολίσουμε δέντρο, χαμπάρι δεν θα το πάρουμε.
Ο κος Βαξεβάνης, ο Άραμης, ο Πόρθος, ο Άθως και ο Ντ´ Αρντανιάν μαζί του κου Τσίπρα και της Πρώτης φοράς αριστεράς, χαρακτηρίζει πλέον τον σύντροφο Αλέξη, φεύ, "τραγέλαφο". Ένα υβριδικό "ζώο", ένα σύμπλεγμα τράγου και ελαφιού. Μια γελοία, αντιφατική, πολιτική φυσιογνωμία.
Προφανώς, ο καθείς έχει το δικαιώμα στην αναπροσαρμογή των απόψεών του. Στα γήπεδα θα έχετε παρατηρήσει ότι σε dt, ο παικταράς, ο ήρωας, ο Καραϊσκάκης των γηπέδων, γίνεται μουλάρι, παλτό και Αστραχάν.
Αστραχάν και ο τραγέλαφος.
Αστραχάν, Αστραχάν. Θα έχει τους λόγους του ο κος Βαξεβάνης. Πολιτικούς, εκδοτικούς, οικονομικούς ή άλλους. Δεν θα τον κρίνουμε γι αυτό.
Το στενάχωρο της ιστορίας έχει να κάνει με τα δυστυχισμένα παιδιά που βρήκαν τραγικό θάνατο στα Τέμπη. Παιδιά, στο άνθος της νιότης τους, που εδώ και τρία χρόνια θάβονται και ξεθάβονται όταν υπάρχουν πολιτικές σκοπιμότητες να εξυπηρετηθούν.
Θέλει να την "πει" ο κος Βαξεβάνης στον Αλέξη; Τσάπα φτυάρι και εκταφή.
Θέλει να κάνει κόμμα ο κος Σαμαράς; Σκάβουμε και με τα νύχια.
Θέλει να πολιτευτεί η κα Καρυστιανού και να εξαργυρώσει σε ψήφους την αυτονόητη λαϊκή συμπάθεια; Πάλι οι νεκροί θα την πληρώσουν.
Ο κάθε πικραμένος έχει βρει τον τρόπο να κάνει τις πολιτικές του τρίπλες και μανούβρες, επενδύοντας στο θυμικό των πολιτών ως αλογομούρης στον ιππόδρομο. Δυστυχώς οι νεκροί δεν μιλάνε, δεν διαμαρτύρονται, δεν μηνύουν, δεν διεκδικούν αστικές αποζημιώσεις.
Ησυχία μόνο ζητούν, από ώτα μη ακουόντων. Για τα "ώτα" αυτά, οι νεκροί είναι asset, όπως ήταν κάποτε ο κος Βαρουφάκης.
Ένας συγγενής κάνει απεργία πείνας ζητώντας εκταφή του παιδιού του. Μπορεί να αναμένει λίγους μήνες, να συμπληρωθεί η τριετία και να καταστεί υποχρεωτική η εκταφή.
Ή να απευθυνθεί σε όσους τους ξεθάβουν νύχτα μέρα, ακούραστα και ανερυθρίαστα.
Γ.Δ.
Add comment
Comments