Σε ποιον ανήκει ένας νεκρός;

Ας ξεκινήσουμε με ένα πιο "εύκολο" ερώτημα. Σε ποιον ανήκει ένας ζωντανός; Ο ενήλικας ζωντανός δεν ανήκει σε κανέναν. Μόνο στον εαυτό του.

Ο ανήλικος;

Επίσης σε κανέναν. Ούτε στους γονείς του; Ούτε. Οι γονείς, ως έχοντες τη γονική μέριμνα έχουν μόνο την υποχρέωση να συμβάλουν στην κατά το δυνατό καλύτερη δυνατή ανατροφή, προστασία και ηθική διαπαιδαγώγηση του ανηλίκου.

Όσο "ανήκει" στους γονείς, "ανήκει" και στην κοινωνία. Που επιβάλλει πχ τη συμμετοχή του στην εκπαίδευση, για ένα minimum χρόνο, ακόμα και αν οι γονείς διαφωνούν. Αν δε κριθούν ακατάλληλοι, η κοινωνία αφαιρεί από τους γονείς γονική μέριμνα και επιμέλεια, και αναλαμβάνει η ίδια να επιλέξει πιο κατάλληλο περιβάλλον.

Το ότι συνεισέφερες συνειδητά ή τυχαία σπέρμα και ωάριο, δεν σε καθιστά αυτόματα και ικανό να "αναστήσεις" ένα νέο μέλος της κοινωνίας μας. Αν διαφωνεί κανείς με τους αυτονόητους αυτούς κοινωνικούς κανόνες, υπάρχουν και οι σπηλιές των παλαιοχριστιανών.

Όμως είμαστε θνητοί και κάποτε πεθαίνουμε. Από φυσικά ή μη αίτια. Σε ποιον ανήκει το σώμα μας; Και πάλι σε κανέναν. Δεν ανήκει σε εμάς γιατί εμείς περάσαμε στην ανυπαρξία, δεν ανήκει στην κοινωνία, γιατί αυτή ενδιαφέρεται για τα εν ζωή μέλη της, δεν ανήκει στους συγγενείς γιατί ένα άψυχο, υπό σήψη σώμα, δεν είναι έπιπλο για να ανήκει σε κάποιον.

Οι συγγενείς είναι επιφορτισμένοι με την υποχρέωση να διαχειριστούν αυτή την "εκκρεμότητα" (σκληρός όρος, όμως αληθής), για λόγους αν μη τι άλλο δημόσιας υγιεινής.

Και ελλείψει ημών, οι συγγενείς αναγκαστικά θα αποφασίσουν για τα "logistics" αυτής της διαχείρισης. Πολιτική ή μη κηδεία, ενταφιασμός ή καύση κοκ. Γιατί κάποιος πρέπει να αποφασίσει και μάλιστα άμεσα.

Αυτό δεν παρέχει δικαιώματα κυριότητας έναντι του σώματος. Μόνο υποχρεώσεις.

Η κοινωνία επίσης έχει ορίσει κανόνες για λόγους είτε δημόσιας υγιεινής είτε για λόγους πρακτικούς, ήτοι χώρου. Έτσι, ανεξαρτήτως των επιθυμιών των συγγενών, σε 3 χρόνια γίνεται εκταφή. Ο χρόνος μπορεί να επιμηκυνθεί μόνο με μεγάλη οικονομική αιμορραγία των συγγενών.

Αν κάποιος το επιθυμεί, μπορεί να γίνει νωρίτερα η εκταφή, ήτοι πριν την πιθανή ολοκλήρωση της διαδικασίας της σήψης; Όχι δεν γίνεται. Μα είναι "δικός" του ο νεκρός. Είπαμε, δεν είναι. Ζωντανός ανήκε στον εαυτό του, νεκρός δεν ανήκει σε κανέναν.

Εκταφή μπορεί να γίνει νωρίτερα, αν μετά από σχετικό αίτημα, δώσει άδεια ο εισαγγελέας για λόγους αναζήτησης των πραγματικών αιτιών του θανάτου. Και μόνο.

Ο εισαγγελέας θα κρίνει αν υπάρχουν ελλείψεις στην αναζήτησή των αιτιών και θα αποφασίσει. Με μόνο κριτήριο αυτό. Δεν κάνει χατήρια, δεν εισακούει το αίτημα όποιου θεωρεί "δικό" του το σώμα, δεν υποκύπτει σε εκβιασμούς του τύπου "θα κρατήσω την αναπνοή μου".

Και τέτοια απόφαση μπορεί να πάρει μόνο ο εισαγγελέας γιατί σχετίζεται με ποινικά ζητήματα. Ούτε ο πρόεδρος της δημοκρατίας, ούτε ο πρωθυπουργός, ούτε κάποιος υπουργός, ούτε η βουλή, ούτε κάποιος σύλλογος παλινοστούντων, ούτε ένα πολιτιστικό σωματείο του δήμου Ζωνιανών, ούτε η Γκρέτα.

Μόνο για την Γκρέτα κρατάω μια επιφύλαξη.

Άρα όποιος επιθυμεί μια πρόωρη εκταφή, γνωρίζει τον δρόμο. 

Και ας μην κρατάει την αναπνοή του. Δεν βοηθάει.

Δ.Α.