H οικονομία βασίζεται σε αναλύσεις. Και οι αναλύσεις βασίζονται στις συγκρίσεις.
Έτσι και εμείς διαβάζοντας πως η χώρα σημείωσε ρεκόρ απασχόλησης στις ηλικίες 20 ως 64 ετών το δεύτερο τρίμηνο του 2025, με ποσοστό 71,7%, που είναι το υψηλότερο ποσοστό που έχει καταγραφεί ποτέ στη χώρα, αποφασίσαμε να συγκρίνουμε 2 έρευνες της ΕΛΣΤΑΤ (έρευνες εργατικού δυναμικού), μία με ημερομηνία 31/3/2006 και μία με ημερομηνία 31/01/2025.
20 χρόνια πριν, όταν δέναμε "τα σκυλιά με τα λουκάνικα" και 20 χρόνια μετά όταν παλεύουμε να αποτινάξουμε από πάνω μας τα απόνερα της χρεοκοπίας.
Το 2006, το ποσοστό της ανεργίας ήταν στο 9,7%, ενώ σήμερα είναι στο 8,7%. Δεν είναι τόσο σημαντικό το ότι βρισκόμαστε μία ποσοστιαία μονάδα κάτω από τις "χρυσές εποχές", όσο το ότι επαληθεύται πως η αγορά εργασίας βρίσκεται σε καθεστώς πλήρους απασχόλησης. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, η παρέμβαση του κράτους μέσω του ετήσιου καθορισμού του βασικού μισθού, είναι άσκοπη όταν δεν είναι και επικίνδυνη.
Σε εποχές εκτίναξης της ανεργίας, όπως στη χρεοκοπία όπου είχε υπερβεί το 27%, ίσως έχει κάποιο νόημα, διότι η διαπραγματευτική δύναμη των εργαζομένων είναι ουσία μηδενική. Με το 1/3 των πολιτών στην ανεργία, ο καθείς είναι έτοιμος να αποδεχθεί την οιαδήποτε εργασία, με τους οποιουσδήποτε όρους, είτε έχουν να κάνουν με τις απολαβές, είτε με το καθεστώς της απασχόλησης. Εδώ δεν πρέπει να ξεχνάμε πως μόλις 5 χρόνια πριν, η ανεργία ήταν στο 17%.
Σε περιβάλλον πλήρους απασχόλησης, ο εργαζόμενος έχει ισχυρή διαπραγματευτική δύναμη. Το έλλειμμα σε εργατικά χέρια του επιτρέπει να διεκδικήσει επί ίσοις όροις καλύτερες απολαβές, που αν δεν του δοθούν, πιθανότατα θα μπορέσει να τις βρει στον ανταγωνισμό.
Τον Ιανουάριο του 2025, είχαμε 4,3 εκ. εργαζόμενους και 400 χιλ. ανέργους. Το πρώτο τρίμηνο του 2006, είχαμε 4,4 εκ. εργαζομενους και και 471 χιλ. ανέργους.
Αυτό καταρρίπτει άλλον έναν μύθο που συχνά ακούγεται τελευταίως, που ισχυρίζεται πως η μείωση του ποσοστού της ανεργίας έχει να κάνει με τη μείωση του συνολικού αριθμού των εργαζομένων λόγω μετανάστευσης και λόγω δημογραφικής κρίσης. Παρά τη μετανάστευση και παρά όντως τη δημογραφική κρίση, 20 χρόνια μετά έχουμε σχεδόν τον ίδιο αριθμό εργαζομένων και 70 χιλ. λιγότερους άνεργους. Σαν σύνολο, φαίνεται σε 20 χρόνια να έχουμε απωλέσει 180 χιλ εργατικά χέρια, αριθμός πολύ χαμηλότερος από τις "εικασίες", που μετράνε μόνο 500χιλ. τους εργαζόμενους που πέρασαν στην αλλοδαπή.
Επίσης, σημαντικές βελτιώσεις παρατηρούνται και σε ότι αναφορά τη δομή της ανεργίας. Το 2006, το 14,6% των γυναικών ήταν άνεργες, ενώ 20 χρόνια μετά, το ποσοστό αυτό έχει υποχωρήσει στο 10,9%. Επίσης πολύ σημαντικά βήματα έχουν γίνει στην κατεύθυνση της αντιμετώπισης της ανεργίας στους νέους, που επί χρεοκοπίας είχε εκτοξευτεί σε ιλλιγγιώδη νούμερα. Σήμερα, η ανεργία αυτή ανέρχεται ως ποσοστό στο 19,5%, όχι πολύ διαφορετικό από το ποσοστό στις καλές εποχές (18,7%).
Συμπερασματικά, η χώρα μας, σε ότι αφορά το κομμάτι της απασχόλησης, έχει επιστρέψει για τα καλά στην κανονικότητα, παρουσιάζοντας μάλιστα και στοιχεία σαφώς βελτιωμένα με την προ κρίσης εποχή, αλλά και στοιχεία που δεν είχε να επιδείξει ποτέ στην ιστορία της.
Και όλα αυτά σε ένα περιβάλλον όπου η παραγωγή πλεονασμάτων είναι υποχρεωτική, κάτι που οδηγεί σε πολιτικές υψηλής φορολογίας,
Η μείωση του χρέους ως ποσοστού του ΑΕΠ, σε συνδυασμό με την πρόωρη εξόφληση τοκοχρεολυσίων της δύσκολης περιόδου μετά το 2032, θα επιτρέψουν τη δραματική μείωση τη φορολογικής επιβάρυνσης, που μόνο αυτή - σε συδυασμό με την ανάπτυξη - θα οδηγήσει σε δουλειές που θα προσφέρουν υψηλό διαθέσιμο εισόδημα και αναλογικά υψηλότερη αγοραστική δύναμη,
Γ.Δ.
Add comment
Comments