Και όμως γυρίζει!!!

Κάποτε η ιερά εξέταση ανάγκασε τον Γαλιλέο Γαλιλέϊ, να απαρνηθεί τη θέση του ότι η γη γυρίζει γύρω από τον ήλιο (και όχι το αντίστροφο). Σύμφωνα με τον αστικό μύθο, βγαίνοντας ο Γαλιλέος από την αίθουσα της "συμμόρφωσης" αναφώνησε "και όμως γυρίζει".

Στις μέρες μας υπάρχει μια άλλη ιερά εξέταση. Τη συναντά κανείς κυρίως στις πατφόρμες κοινωνικής δικτύδωσης, αλλά και σε σημαντικό αριθμό τηλεοπτικών καναλιών. Οι Ιγνάτιοι Λογιόλα, προσπαθούν να μας πείσουν ότι ζούμε σε μια ακατανόμαστη δυστοπία, σε μια χώρα υπό κατάρρευση, με έναν εξαθλιωμένο πληθυσμό, με την εδαφική μας ακεραιότητα να συρρικώνεται, τη διεθνή μας θέση να υποβαθμίζεται, όλους τους θεσμούς να είναι υπηρέτες συμφερόντων.

Λυπάμαι, αλλά δεν προτίθεμαι καν να αναθεωρήσω τη θέση μου, και απλά θα πω, έστω και πάνω στον τροχό του βασανιστηρίου, "κι όμως γυρίζει".

3+3

Υπάρχουν περιπτώσεις που καλό είναι να αφήνουμε τους αριθμούς να μιλάνε από μόνοι τους. 3+3 δεδομένα για την Ελληνική οικονομία, από τα πλέον κρίσιμα στην αξιολόγηση της οικονομικής πορείας μιας χώρας, καταρρίπτουν το κύριο αφήγημα των ιεροεξεταστών.

3 δείκτες που υποχώρησαν     

1. Υποχώρησε η ανεργία. Σε 6 χρόνια, από το θεαματικό 17,9%, βρίσκεται στο 8,1% (με τάσεις περαιτέρω μείωσης). Επί της ουσίας, είμαστε σε καλύτερο επίπεδο από το 2008, έχει μείνει η δομική ανεργία και βιώνουμε μια κατάσταση πλήρους απασχόλησης. Επίσης και η διάρθρωση της ανεργίας είναι σε εξόχως καλύτερο επίπεδο, με την ανεργία των γυναικών να βιώνει το ιστορικά πιο χαμηλό ποσοστό και την ανεργία στους νέους να έχει υποχωρήσει δραματικά. Πλήρης απασχοληση σημαίνει όχι απλά ότι όλοι έχουν δουλειά, σημαίνει ότι ο εργαζόμενος έχει διαπραγματευτική ισχύ έναντι του εργοδότη για το ύψος των απολαβών του. Όταν δεν βρίσκεις πουθενά εργασία, δέχεσαι την όποια δουλειά με τις όποιες αποδοχές.
2. Το χρέος της χώρας σημείωσε τη μεγαλύτερη μείωση παγκοσμίως. Από το τρομακτικό 210% (ως προς το ΑΕΠ), σήμερα είμαστε κοντά στο 150%, με προοπτικές να βρεθούμε κάτω από το 120% (113%-115%) το 2030. Η Γαλλία σήμερα έχει χρέος στο 114% με έντονα ανοδικές τάσεις. Οι ΗΠΑ βρίσκονται στο 124% αυξάνοντας το χρέος κατά $2 τρις τον χρόνο (εμείς το μειώνουμε και ονομαστικά).
3. Μειώθηκαν 83 φόροι, δεν αυξήθηκε κανένας, και ο φορολογικός συντελεστής (πχ για ετήσιο εισόδημα €30 χιλ), μειώθηκε από το 20% στο 15,6% (για οικογένεια με 2 παιδιά). 

3 δείκτες που κινήθηκαν ανοδικά 

1. Το ΑΕΠ της χώρας που σημείωσε βουτιά πάνω από 25% την περίοδο της χρεοκοπίας και παρέμεινε σχεδόν στάσιμο την περίοδο 2015-2019 (όταν η ανάπτυξη στην Ευρωζώνη ήταν εντυπωσιακή), ανεβαίνει με ρθυμούς σχεδόν διπλάσιους από τον Ευρωπαϊκό μέσο όρο. Τη στιγμή που η Γερμανία περνάει σε αρνητική ανάπτυξη, εμείς σημειώνουμε ρυθμούς αύξησης σταθερά πάνω από το 2%. Ξεκινήσαμε το 2019 με ΑΕΠ €185 δις και φέτος θα κλείσουμε κοντά στα €251 δις (κερδίσαμε ένα σχεδόν ολόκληρο ΑΕΠ της Βουλγαρίας σε 6 χρόνια)
2. Η πιστοληπτική ικανότητα της χώρας από το Ba1 (βάσει Moody's), ανέβηκε στο ΒΑΑ3, γεγονός που σημαίνει ότι βρισκόμαστε στην επενδυτική βαθμίδα για πρώτη φορά μετά την χρεοκοπία. Το χρέος πλέον θεωρείται βιώσιμο, τα ομόλογά μας δεν είναι σκουπίδια, οι διεθνείς επενδυτές αγοράζουν Ελληνικό χρέος, και το spread του χρέους αυτού είναι καλύτερο και από αυτό της Γαλλίας. Προσφατα πέρασε και το Ελληνικό χρηματιστήριο στις αναπτυγμένες αγορές (το μόνο στην Ευρωζώνη που ανήκε στις αναδυόμενες), ενώ ενδιαφέρον εξαγοράς του εξεδήλωσε το Euronext.
3. Η δραματική μείωση της ανεργίας δεν έγινε με όρους χαμηλών μισθών. Παρά το ότι η ανεργία έπεσε κάτω από το μισό, ο μέσος μισθός (που καθορίζει η αγορά όχι το κράτος), εκτινάχτηκε από τα σχεδόν €1.000 στα €1.470. Κατά μέσο όρο, κάθε εργαζόμενος, είδε τις απολαβές του να αυξάνονται κατά €470 ευρώ τον μήνα.          

Λύθηκαν όλα μας τα προβλήματα: 

Προσωπικά δεν γνωρίζω κανένα κράτος που να χρεοκοπεί και σε διάστημα 15 ετών από τη σύγκρουση στον τοίχο οι πολίτες του να ξαναδένουν τα σκυλιά με τα λουκάνικα. Η πλήρης επιστροφή στην όποια κανονικότητα απατεί χρόνο και κυρίως συνέπεια και επιμονή στο νοικοκύρεμα των δημοσιοικονομικών και στις μεταρρυθμίσεις.

Διαβάζω αναλύσεις που αναφέρουν πως το 2010 ήμασταν (ως πραγματικό εισόδημα) στο 80+% του μέσου όρου της ευρωζώνης και σήμερα είμαστε στο 56%. Και έχουν απολύτως δίκιο. Μόνο που το 2010, το ΑΕΠ μας ήταν το 174% του ΑΕΠ της Ρουμανία και σήμερα είναι το 67%. Και αν θεωρήσουμε ότι η Ρουμανία συνιστά ειδική περίπτωση, πάμε σε μια εντελώς ώριμη οικονομία. Το 2010 είχαμε ΑΕΠ ίσο με το 8,5% του ΑΕΠ της Γερμανίας και σήμερα το ποσοστό αυτό έχει πέσει στο 5,5%, παρά το ότι έχουμε ανεβάσει το ΑΕΠ μας κατά €70 δις σε έξι χρόνια. Σκεφτείτε και να μην τον ανεβάζαμε.

Δεν έχουμε απόκλιση μισθών μεγαλύτερη, έχουμε απόκλιση ετήσιου πλούτου μεγαλύτερη και αυτό συμπαρασύρει και τους μισθούς. Όποιος διατείνεται ότι θα αυξήσει τους μισθούς, πρέπει αναλυτικά να μας περιγράψει το πως θα αυξήσει τον πλούτο που παράγουμε.

Ένα σημαντικό πρόβλημα είναι ο πληθωρισμός. Όμως και εδώ είναι θέμα παραγόμενου πλούτου. Ο πληθωρισμός - αν εξαιρέσουμε την πρώτη περίοδο που ο πόλεμος στην Ουκρανία ,και ό,τι αυτός επέφερε, εκτίναξε τον τμάριθμο - έχει πλέον ενδογενή χαρακτηριστικά και αφορά όλον τον αναπτυγμένο κόσμο. Η ποσότητα του χρήματος που τυπώσαμε ήταν πολλαπλάσια του ετήσιου πλούτου που παράγαμε. Αυτό φέρνει πληθωρισμό. Ένας πρωτοετής φοιτητής της ΑΣΟΕΕ θα σας το επιβεβαιώσει. Μόνο μέσω της αύξησης του πλούτου, της συνεπακόλουθης αύξησης των εισοδημάτων και  της μείωσης των φόρων, μπορεί να αντιμετωπιστεί η ακρίβεια.

Επίσης έχουμε πρόβλημα ανταγωνιστικότητας, όπως και όλη η Ε.Ε. Εδώ μια συνταγή υπάρχει: Μεταρρυθμίσεις-μεταρρυθμίσεις-μεταρρυθμίσεις. Άνοιγμα αγορών, μείωση εταιρικής φορολογίας, απλοποίηση επιχειρηματικών λειτουργιών, συντόμευση των διαδικασιών της δικαιοσύνης.

Όλα αυτά απαιτούν βούληση και πολιτική και κοινωνική συμφωνία. Αλλιώς θα βιώσουμε πισωγυρίσματα.

Και θα σταματήσει να γυρίζει. 

Δ.Α.