Στη Γαλλία σήμερα δεν έχουν κυβέρνηση. Και πρέπει να αποκτήσουν. Ένα αεροπλάνο με χαλασμένους τους 2 από τους 4 κινητήρες, ταξιδεύει και χωρίς πιλότο. Απλά αναζητά μια καταπράσινη πλαγιά για να συγκρουστεί.
Μια λύση είναι η προκήρυξη εκλογών. Όλοι τις απεύχονται προσωρινά γιατί μόνο το κόμμα της κας Λε Πεν θα ευνοήσουν. Χωρίς τουλάχιστον να διασφαλίζουν και τα εχέγγυα ότι μπορούν να δώσουν κοινοβουλευτική πλειοψηφία και κυβερνητική σταθερότητα. Άρα προσπαθούν να βρουν μια λύση μέσα από το υπάρχον κοινοβουλευτικό πλαίσιο, συνδυάζοντας τα ασυνδύαστα και μην αναλαμβάνοντας κανείς και καμία ευθύνη. Να βρουν έναν πιλότο που δεν θα πιλοτάρει.
Ο Μακρόν που πιέζεται έντονα ακόμα και για να παραιτηθεί, χάνοντας μία ακόμα γλυκιά διετία στα Ηλύσια Πεδία, δεν καλοβλέπει - λογικό και ανθρώπινο - το ενδεχόμενο. Και αναζητά και αυτός μια λύση - μια παράταση ζωής.
Η λύση μπορεί να προβλέπει έναν αριστερούλη για νέο πρωθυπουργό. Αδιάφορο. Ας βάλουν και έναν Τροτσκιστή. Έχουν και τέτοιους. Το θέμα είναι σε ποια πολιτική πλατφόρμα θα κινηθεί. Η "light" αριστερά, που καλοβλέπει την πρωθυπουργία, δεν θέλει να συνδέσει το όνομά της με την εφαρμογή της υφιστάμενης μεταρρύθμισης στο συνταξιοδοτικό σύστημα. Πάνω που πάει να ξανασταθεί στα πόδια της, μην της κάτσει ένα "Pasokification" και τρέχει μετά και δεν φτάνει. Ζητάει λοιπόν να ανασταλεί η μεταρρύθμιση.
Το δίλλημμα, λένε αναλυτές στη Γαλλία είναι "θέλουμε κυβερνητική ομαλότητα ή μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού;" ή αλλιώς "συντάξεις ή χάος;"
Ωραίο το ερώτημα και βολικό για τη Light αριστερά, που και κυβέρνηση θέλει και να μην κυβερνάει επίσης θέλει. Γιατί κυβερνώ σημαίνει αναλαμβάνω "ευθύνες" και όσο μεγαλύτερα τα προβλήματα, τόσο μεγαλύτερες οι ευθύνες. Και η Γαλλία - δημοσιονομικά τουλάχιστον - τρέχει με 200 χλμ/ώρα προς έναν τοίχο.
Έχει τόση σημασία το συνταξιοδοτικό για τη Γαλλία; Η Γαλλία, μαζί με την Ελλάδα και την Ιταλία ξοδεύουν τα μεγαλύτερα ποσά για τις συντάξεις. Κοντά στο 15% του ετησίου ΑΕΠ. Ο μέσος όρος των χωρών του ΟΑΣΑ, είναι 8,9%. Κάντε τα μαθηματικά και βγάλτε συμπέρασμα.
Η Ελλάδα έχει τουλάχιστον αυξήσει το όριο ηλικίας στα 67 έτη (αν και ο μέσος όρος όσων βγαίνουν τελικά στη σύνταξη, ακόμα δεν υπερβαίνει τα 61,5 έτη). Η Γαλλία έχει επίσημη ηλικία τα 62 έτη, μόνη στην Ευρώπη, η μεγάλη πλειοψηφία των χωρών έχει υιοθετήσει τα 67 έτη και η διαχρονικά σοσιαλίζουσα Δανία ήδη θεσμοθέτησε τα 70 έτη.
Η "συγκλονιστική" γαλλική μεταρρύθμιση προβλέπει αύξηση της ηλικίας στα 64 έτη. Προφανώς κοροϊδεύουν τον εαυτό τους, την Ε.Ε. που θέτει όριο ελλείμματος το 3% του ΑΕΠ (η Γαλλία έχει το διπλάσιο) και τις αγορές που έχουν δανείσει τη Γαλλία πάνω από €3 τρις.
Αυτή τη "συγκλονιστική" μεταρρύθμιση δεν θέλουν να την εφαρμόσουν για να μην χάσουν ψήφους. Λογικό και ανθρώπινο.
Μόνο που συντάξεις "τρώνε" το 25% του ετήσιου Γαλλικού προϋπολογισμού, ανέρχονται σε €400 δις ετησίως (το 2035 θα είναι €450 δις) και συνέβαλαν κατά 55% στο έλλειμμα της χώρας ύψους €840 δις την τελευταία πενταετία, έλλειμμα που έγινε χρέος. Άρα η Γαλλία δανείστηκε €450 δις για να πληρώσει τις συντάξεις της και εκτίναξε το χρέος της στο 115% του ΑΕΠ.
Όμως ουδείς θέλει να περιορίσει το κόστος παρά το ότι βλέπει τις γεννήσεις στο 1,3/γυναίκα, άρα το δημογραφικό πρόβλημα να εκτινάζεται και το προσδόκιμο της ζωής (λόγω εξελίξεων στην ιατρική) να αυξάνεται συνεχώς.
Και που θα βρίσκουν τα λεφτά, αφού κάποια στιγμή και οι αγορές θα πουν ένα "μπάστα;". Ένας "σπουδαίος" οικονομολόγος τους πρότεινε να παίρνουν το 2% της περιουσίας κάθε πλουσίου Γάλλου κάθε χρόνο. Δηλαδή, ένας πλούσιος Γάλλος θα "χαρίσει" τη μισή περιουσία του στο Γαλλικό δημόσιο σε ετήσιες δόσεις και σε 25 χρόνια.
Και δεν θα πάει να γίνει υπήκοος Μπουρουντί;
Τελικά τι να προτιμήσουν "Συντάξεις ή χάος;". Μου θυμίζει μια παλιά διαφήμισή της Kaiser που έλεγε "Μπίρα ή Kaiser;"
Η απάντηση στο δίλημμα είναι "Και η Kaiser μπίρα είναι."
Ε.Μ.
Add comment
Comments