Ο δισεκατομμυριούχος διαχειριστής κεφαλαίων Peter Thiel, περισσότερο γνωστός για τη συνίδρυση του PayPal, την υποστήριξη του Facebook στις πρώτες μέρες της ίδρυσής του και τη χρηματοδότηση επιχειρήσεων όπως το Palantir, δήλωσε πριν λίγες μέρες εξ αφορμής της εκλογής του Mamdani στη δημαρχία της Ν.Υορκης "Αν προλεταριοποιήσετε τους νέους, δεν θα πρέπει να εκπλαγείτε αν τελικά γίνουν κομμουνιστές". Ο Thiel, αναφερόμενος κυρίως στις ΗΠΑ, ανάφερε ως 2 κεντρικά ζητήματα, το φοιτητικό χρέος και τα εμπόδια στην προσιτή για τους νέους στέγαση.
Βεβαίως δεν είναι μόνο αυτά. Απλά οι νέοι του σήμερα, δεν έχουν τις πολυτέλειες των προηγούμενων γενεών. Οι γονείς τους σπούδασαν με φοιτητικά δάνεια στις ΗΠΑ, που με ευκολία αποπλήρωσαν γιατί τα πτυχία τους ήταν διαβατήριο για μια - συνήθως - καλοπληρωμένη θέση. Σήμερα, τίποτα δεν το διασφαλίζει αυτό. Κυρίως γιατί τα πτυχία δεν συνοδεύονται συνήθως ούτε από γνώση, ούτε από κάποια προστιθέμενη αξία του κατόχου τους, ούτε αντανακλούν τις τεραστίων διαστάσεων αλλαγές στην αγορά εργασίας που κυρίως επιφέρει η τεχνολογία. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του ίδιου του Thiel "Πάρα πολλοί άνθρωποι πηγαίνουν στο κολέγιο, δεν μαθαίνουν τίποτα και καταλήγουν με απίστευτα επαχθές χρέος."
Η στέγαση είναι εξίσου κεντρική μεταβλητή σε αυτή τη σύγκρουση γενεών. Με τους αυστηρούς κανόνες χωροταξίας και τις αυξανόμενες αξίες ακινήτων που ωφελούν τις μεγαλύτερες γενιές, υποστηρίζει ο Thiel, ότι το σύστημα έχει ωθήσει τους νέους σε έδαφος "αρνητικού κεφαλαίου." "Αν έχετε εξαιρετικά αυστηρούς νόμους χωροταξίας, είναι καλό για τους boomers, των οποίων οι περιουσίες συνεχίζουν να αυξάνονται σε αξία, και απαίσιο για τους millennials."
Σε αυτό να προσθέσουμε ότι οι - κατά Thiel - Boomers, με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, θα αποχωρήσουν από τον εργασιακό βίο, με εξασφαλισμένη μια κάποια σύνταξη που θα χρηματοδοτείται από τους millennials, όχι από τις εισφορές τους, αλλά από τους συνεχώς αυξανόμενους φόρους που θα πληρώνουν. Και δεν είναι καθόλου βέβαιοι ότι όταν φτάσει εκείνη η ώρα, πως θα υπάρχει κάποιος που να χρηματοδοτήσει τις δικές τους συντάξεις.
Βέβαια τις πταίει για όλα αυτά; Η εύκολη απάντηση των ανά τον κόσμο συντρόφων είναι ο "καπιταλισμός". Αν όμως οι τιμές στον πλανήτη αυξάνονται συνέχεια, καθιστώντας πολλά αγαθά και υπηρεσίες δυσπρόσιτα κυρίως προς τους νέους, οφείλεται στο ότι πολύ χρήμα τυπώνεται και πολύ χρήμα εισρέει με τη μορφή εξωτερικού δανεισμού. Μόνο που ούτε τα νοικοκυριά, ούτε οι επιχειρήσεις μπορούν να τυπώσουν χρήμα, ούτε μπορούν να αυξήσουν το δημόσιο χρέος που στις ΗΠΑ οδεύει προς τα $40 τρις!. Αν θέλετε να βρείτε τους ενόχους, αναζητήστε τους στα προεδρικά και πρωθυπουργικά γραφεία.
Οι κυβερνήσεις, χρόνια τώρα, συντηρούσαν τα λεγόμενα "κοινωνικά κράτη" που καταβόλεψαν τους boomers, κόβοντας χρήμα και δανειζόμενες αφειδώς. Επειδή το δολάριο ή το ευρώ είναι νομίσματα με παγκόσμια παρουσία, με το που κόβονταν διαχέονταν στις παγκόσμιες οικονομίες και δεν περιορίζονταν στις οικονομίες που τα τύπωναν για να τις υπερθερμάνουν. Και κάποιοι θεώρησαν ότι όσες χαρτοπετσέτες και να κόβουν, δεν παράγεται πληθωρισμός. Λάθος. Απλά καθυστερεί η εμφάνισή του. Επίσης και τα δανεικά κάπου πρέπει να μειωθούν. Ήδη οι οίκοι αξιολόγησης υποβαθμίζουν τα ομόλογα χωρών που ήταν η προσωποποίηση του ΑΑΑ. Άρα πως συντηρούνται τα "κοινωνικά κράτη", αντιμετωπίζοντας παράλληλα τα ελλείμματα και τα δυσθεώρητα χρέη;
Ο Εβραίος λέει μια μη Polital correct παροιμία, "στα κεσάτια του ανοίγει τα παλιά βερεσέδια". Βερεσέδια δεν πολυέχουν τα κράτη, ψάχνουν όμως ποιον ακόμα μπορούν να γδάρουν με φόρους,. Και έτσι ήρθε στην κουβέντα ο φόρος της περιουσίας. Να φορολογείσαι όχι με βάση τα όσα κέρδισες σε ένα χρόνο, αλλά με βάση τα όσα έχεις, για τα οποία συνήθως δε έχεις φορολογηθεί. Αυτό είναι ιδιαιτέρως βολικό για κράτη χωρίς ελλείμματα ή έστω χωρίς υψηλά χρέη, που θα μπορέσουν να ακολουθήσουν μια φιλική φορολογική πολιτική, προσελκύοντας μεγάλα πορτοφόλια και επιχειρήσεις.
Έτσι, οι καταχρεωμένοι που ψάχνουν τα "βερεσέδια τους στα κεσάτια," θα πάνε για μαλλί και θα βγούνε και κουρεμένοι.
Ναι, αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, οι νέοι θα ριζοσπαστικοποιηθούν. Τώρα κομμουνιστές θα γίνουν, "πατριώτες" θα γίνουν, δικακτορίες θα ονειρεύονται δεν το γνωρίζω. Ίσως λίγο απ' όλα. Πάντως λύση δεν είναι να δώσει κανείς σοκολατάκια σε διαβητικό.
Λύση είναι εν πρώτοις οι κυβερνήσεις να συντελούν το πρώτιστο καθήκον τους. Που είναι η διατήρηση της μακροοικονομικής ισορροπίας, με προϋπολογισμούς χωρίς τερατώδη ελλείμματα που επιφέρουν τον βραχνά του χρέους.
Λιγότερες παρεμβάσεις, λιγότερη γραφειοκρατία, λιγότερη "δίχτυα προστασίας" στους Boomers εις βάρος των παιδιών τους, λιγότερες ρυθμίσεις, και ασφυκτικούς κανονισμούς, περισσότερος ελεύθερος χώρος να μπορεί κανείς να αναπνεύσει δημιουργικά και να προοδεύσει. Οι διάφοροι Mamdani δεν είναι κίνδυνος γιατί θα κληθούν να εφαρμόσουν τις εξαγγελίες τους και θα γίνουν Τσίπρες και Podemos.
Εκεί παραμονεύει ο κίνδυνος αντί της προσγείωσης στην πραγματικότητα, να βιώσουμε την εντονότερη ριζοσπαστικοποίηση.
Το "σύστημα" απορροφά τις κρίσεις του, όταν λειτουργεί χωρίς παράσιτα.
Γ.Δ.
Add comment
Comments