Και η παλιά Ελλάδα

Ποιοι μαζεύτηκαν για να τιμήσουν το ρυπαρό έντυπο που έκανε και εκδήλωση για την "κρίση της δημοκρατίας"; Όσοι από τη ΝΔ δεν συμπαθούν τον Μητσοτάκη θα πει κάποιος αβίαστα. Όσοι θέλουν να τον ρίξουν. Θεωρώ την προσέγγιση όχι λανθασμένη, αλλά επιφανειακή. Διότι επικεντρώνεται σε πρόσωπο, ενώ η πολιτική, ακόμα και στις πιο αμοραλιστικές και ανεπιτήδευτες εκφάνσεις της καμαρίλας της, έχει πιο βαθές ρίζες πάνω στις οποίες βασίζεται.

Προχθές το βράδυ έγινε ένα σάλπισμα συνάθροισης της παλιάς Ελλάδας. Και επειδή η παλιά Ελλάδα, δεν έχει εκπροσώπους μόνο μέσα στη ΝΔ, εκπροσωπήθηκε και από άλλους πολιτικούς χώρους. Εξ ου και παρουσία/έκπληξη του Βενιζέλου, του Λαλιώτη, του Λαζόπουλου, του Σπίρτζη και του Ζαχαριάδη, του Λιάνη και του Τσουκαλά, της Κουντουρά και του Κόκκαλη, στην εκδήλωση μάλιστα ενός εντύπου που διατείνεται πως εκφράζει τη χριστιανορθόδοξη σκληρή "δεξιά". Τι γυρεύει η αλεπού στο παζάρι;

Μια ματιά αν ρίξει κανείς στις φωτογραφίες, θα νόμιζε ότι ήταν τραβηγμένες την εποχή του μεσοπολέμου. Αργύρης Ντινόπουλος, Βύρων Πολύδωρας, Ευάγγελος Αντώναρος, Άρης Σπηλιωτόπουλος, Βασιλική Θάνου, Προκόπης Παυλόπουλος. Είναι υπερβολική η χρήση του όρου μεσοπόλεμος; Χρονικά, ημερολογιακά ναι. Ιστορικά όχι. Η ιστορία έχει διαφορετικό τρόπο μέτρησης του χρόνου και υπερβαίνει τη γραμμικότητα.

Η χρεοκοπία ήταν ένα Big Bang, το οποίο διαμόρφωσε μια νέα ιστορική περίοδο, δημιουργώντας ένα χάσμα με το παρελθόν. Το παρελθόν αυτό το έκανε απόμακρο, απώτερο, μακρινό. Αν όχι απόλυτα σε επίπεδο προσώπων, σίγουρα σε επίπεδο νοοτροπιών. Η παλιά Ελλάδα σε μεγάλο βαθμό περιθωριοποιήθηκε.

Τι είναι τελικά αυτή η παλιά Ελλάδα; Είναι η Ελλάδα που αντιστάθηκε και πέτυχε να μην προχωρήσει η μεταρρύθμιση Γιαννίτση για το συνταξιοδοτικό, φορτώνοντάς μας €120 δις χρέος σε μια δεκαετία και ρίχνοντάς μας στα βράχια. Είναι η Ελλάδα που μάζευε υπογαφές για να μην βγει το θρήσκευμα από τις ταυτότητες, λες και οι μεταφυσικές απόψεις του καθενός είναι αναγνωριστικό ταυτοποίησης όπως το ύψος ή το χρώμα των ματιών. Είναι η Ελλάδα των διορισμών από το παράθυρο, η Ελλάδα των σαραντάρηδων συνταξιούχων, η Ελλάδα των ρετιρέ μισθών στις ΔΕΚΟ με τα παχυλά εφ' άπαξ. 

Είναι η Ελλάδα των βαμβακιών που βρέχονταν για να αυξηθεί η επιδότηση από την Ε.Ε., του γιουγκλοσλαβικού καλαμποκιού που βαφτίστηκε Ελληνικό (πάλι για μια επιδότηση), η Ελλάδα της Ολυμπιακής, της ΛΑΡΚΟ και πτωχευμένης ΔΕΗ και της Βιομηχανίας Ζαχάρεως.

Τι είναι η παλιά Ελλάδα; Είναι η Ελλάδα που μέσα σε ένα μόλις έτος, το 2009, παρήγαγε έλλειμμα €40 δις., όσα λεφτά δώσαμε σε 6 χρόνια για να ανακεφαλαιοποιήσουμε όλο το τραπεζικό μας σύστημα και να μην κουρευτούν οι καταθέσεις. Είναι όσα χρειάστηκε να δανειστούμε σε 2 χρόνια για να αντιμετωπίσουμε τον πιο ασύμμετρο κίνδυνο που αντιμετωπίσαμε ποτέ. Την πανδημία Covid. Μας λείψανε - και δανειστήκαμε €40 δις - σε περιβάλλον κανονικότητας. Σε ένα μόνο χρόνο.

Είναι η Ελλάδα που με ένα νόμο και ένα άρθρο (του Προκόπη Παυλόπουλου) διόρισε 350 χιλ. δημοσίους υπαλλήλους, Είναι η Ελλάδα που κοίταζε τα ΑΕΙ της να ρημάζουν και να γίνονται καταλήψεις κάθε δεύτερη μέρα παγερά αδιάφορη. Αλήθεια, επί τη αφορμή της λειτουργίας των πρώτων ιδιωτικών πανεπιστημίων, πόσες καταλήψεις έχουν γίνει σήμερα στη χώρα μας; Η Ελλάδα που άφηνε πανεπιστημιακούς χώρους να καταλαμβάνονται από "συλλογικότητες" για μια εικοσαετία, που οι συνδικαλιστές φοιτητές αποφάσιζαν για το ποιος θα είναι ο πρύτανης, αναλαμβάνοντας τον ρόλο του νταβατζή. 

Η Ελλάδα των Φωτόπουλων που όταν θέλανε αυξήσεις κατεβάζανε τους διακόπτες της ΔΕΗ, η Ελλάδα των Λουράντων και των Λυμπερόπουλων που τα "βρίσκανε" με τις κυβερνήσεις για να κρατάνε κλειστά τα επαγγέματα τους με αντάλλαγμα τις ψήφους των μελών του σωματείου. Η Ελλάδα που έπαιρνε χρήματα από την Ε.Ε.για έναν αυτοκινητόδρομο 4 λωρίδων και παρέδιδε με 3 λωρίδες (η μία είχε γίνει χρήματα στον Τσουκάτο για να τα πάει στο κόμμα).

Η Ελλάδα των ελλειμμάτων,των χρεών, της κακοδιαχείρισης, της συνδιαλλαγής με τους πολίτες ώστε "μαζί να τα φάμε".  Η Ελλάδα η χώρα του πράσινου ήλιου, του ΠΑΟΚ της ΑΕΚ της Καλαμαριάς, πατρίδα, θρησκεία, σουβλάκι με πίτα, Datsun, Adidas και χάνι της Γραβιάς.

Είναι μακράν καλύτερη η νέα Ελλάδα; Ναι, ακόμα και με τα προβλήματά της, τις παθογένειές της, τις "κακές" συνήθειες από το παρελθόν, τα υψηλά ακόμα επίπεδα διαφθοράς, την αλλεργία στις δομικές μεταρρυθμίσεις, είναι μακράν καλύτερη. Απείρως καλύτερη.

Είναι η Ελλάδα που ζει με ό,τι βγάζει. Δεν παράγει ελλείμματα, δεν δανείζεται, ξοφλάει σταδιακά τα χρέη της, λειτουργεί σαν νουνεχής νοικοκύρης. Είναι η Ελλάδα που σταδιακά εκσυγχρονίζεται, εντάσσει την τεχνολογία στις λειτουργίες της, θεωρείται πρότυπο οικονομικής ανάκαμψης από τις ξένες χώρες (από τσογλάνια της Ευρώπης), δέχεται εύσημα από τους οίκους αξιολόγησης, δεν προσκυνάει κανένα "ξανθό γένος, ούτε περιμένει την αρκούδα να κατέβει να μας χαρίσει την Κωνσταντινούπολη, εξοπλίζεται, διαμορφώνει δυνατές περιφερειακές συμμαχίες, χτυπάει τη φοροδιαφυγή, μειώνει τα φορολογικά βάρη στους συνεπείς πολίτες (από όσα καταφέρνει να εισπράξει από τα λαμόγια), επενδύει στην ενεργειακή επάρκεια και γίνεται ενεργειακός κόμβος.

Εξωραϊσμένη εικόνα; Θεωρώ πως όχι. Μπορεί τα θηριώδη απόνερα της χρεοκοπίας να μας βασανίζουν ακόμα εισοδηματικά, όμως βάσεις μπαίνουν. Ίσως και για πρώτη φορά. Μπορεί the Greek Way, όμως μπαίνουν.

Η παλιά Ελλάδα, μοιάζει με τον αχαΐρευτο νοικοκύρη. Που όταν κατέστρεψε το σπιτικό και τη φαμίλια του την κοπάνησε. Όσοι μείνανε πίσω πάλεψαν και βρήκαν μια ισορροπία. Κλείσανε τρύπες. Βάλανε μια τάξη στη ζωή τους. Μόλις ο αχαΐρευτος το πήρε πρέφα ότι σιώσαν τα πράγματα, ξαναγυρίζει για να τους "σώσει".

Πλέον έχει πάλι για να σπαταλήσει.

Δ.Α.