Ο Ανούιγ, είχε την άποψη ότι το θέατρο είναι μια σειρά από ψέματα που αποκαλύπτουν την αλήθεια και για να αποδόσει καλύτερα το νόημα των έργων του χρησιμοποιεί διάφορους τρόπους και τεχνάσματα. Συχνά καθρεφτίζει τις αψιμαχίες του με ηθοποιούς, συζύγους, ερωμένες, κριτικούς κ.ά.
Στα έργα του άνδρες και γυναίκες βρίσκονται αντιμέτωποι με το κενό της παιδικής ηλικίας. Την δραματουργική του παραγωγή, μετά το 1960, πολλοί την τοποθετούν στο θέατρο του Παραλόγου.
Το έργο του "Μην ξυπνάτε την κυρία" παρουσιάστηκε με επιτυχία το 1970, στο θέατρο Comedie des Champs-Elysees.
Ο Julien, σκηνοθέτης και διευθυντής, είναι ένας άνθρωπος του θεάτρου.
Η μητέρα του ηθοποιός, οι συζυγοί του πρωταγωνίστριες, η ζωή του μέσα σε πάθη και προδοσίες. Αγωνίζεται στο χώρο των "θεατρικών προβλημάτων". Όνειρο του και φιλοδοξία να ανεβάσει Άμλετ. Το έργο κινείται μεταξύ φαντασίας και παραγματικότητας, ο χρόνος (μέσω του υποβολέα) συμπυκνώνεται, το αύριο με το χθες ταυτίζεται, γυρίζει ατέρμονα στο κενό... όταν έρθει η σκηνή του Άμλετ, θα αναπολήσει την μητέρα του... Μην ξυπνάτε την κυρία... γυναίκα ή μητέρα ...κωμωδία ή τραγωδία ...
Add comment
Comments