Η διαδήλωση θύμιζε, όπως συχνά συμβαίνει στη Γαλλία, μια γιορτή στον δρόμο. Μεγάλα μπαλόνια υψώνονταν από τα οχήματα των συνδικάτων. Από τα ηχεία των αντηχούσε δυνατή μουσική. Κατά μήκος της διαδρομής της πορείας στον ανατολικό Παρίσι, πολλοί μικροπωλητές πουλούσαν λουκάνικα και ποτά.
Σύμφωνα με τις αρχές, 55.000 άνθρωποι συμμετείχαν στις διαμαρτυρίες στο Παρίσι, ενώ σε όλη τη Γαλλία ήταν 500.000. Τα συνδικάτα έκαναν λόγο για ένα εκατομμύριο διαδηλωτές.
Ωστόσο, αυτή η φαινομενικά συγκαταβατική διαμαρτυρία εξέφραζε μια αυξανόμενη οργή των Γάλλων προς τους πολιτικούς τους - κυρίως προς τον πρόεδρο Εμμανουήλ Μακρόν. Σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, μόνο το 17% των Γάλλων έχει ακόμα θετική γνώμη για τον πρόεδρο, ένα νέο ρεκόρ χαμηλής αποδοχής.
Η αυξανόμενη πολιτική πίεση πάνω στον Μακρόν, έχει τις επιπτώσεις της σε διεθνές επίπεδο.
Οργισμένη για την πολιτική κατάσταση ήταν και η Carine Torset, η οποία το απόγευμα της Πέμπτης διαδήλωσε στο Παρίσι με περίπου 50 συναδέλφους της που από κοινού εργάζονται στη βιομηχανία των βιντεοπαιχνιδιών.
"Είναι η πρώτη φορά που συμμετέχουμε ως ομάδα σε μια διαδήλωση", λέει η 33χρονη, μέλος της συνδικαλιστικής οργάνωσης CGT. Μιλάει για ένα "σοκ" και μια κάποια παραίτηση που ένιωσε, όταν ο πρώην πρωθυπουργός François Bayrou ανακοίνωσε στα μέσα Ιουλίου, πώς θέλει να εξοικονομήσει περίπου 44 δισεκατομμύρια ευρώ την επόμενη χρονιά και να μειώσει το δημοσιονομικό έλλειμμα της Γαλλίας στο 4,6% του ΑΕΠ.
Οι ανακοινώσεις οδήγησαν τα συνδικάτα της Γαλλίας να ορίσουν την ημέρα διαμαρτυρίας για το Σεπτέμβριο. Ιδιαίτερα, διότι ο Bayrou ήθελε να καταργήσει δύο αργίες, να επιβάλει περικοπές στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης και να προχωρήσει σε μεταρρύθμισεις στη διαχείριση της ανεργίας.
Το γεγονός ότι ο Πρωθυπουργός απέτυχε να λάβει ψήφο εμπιστοσύνης στο Κοινοβούλιο και ότι ο Πρόεδρος Μακρόν τον αντικατέστησε με τον συνεργάτη του, Σεμπαστιέν Λεκορνί, μέχρι χθες Υπουργό Άμυνας της Γαλλίας, αλλάζει ελάχιστα για την Τορσέτ.
"Ο Λεκορνί είναι ακόμα χειρότερος από τον Μπαϊρού και σίγουρα θα θελήσει να εφαρμόσει ακόμη πιο σκληρά μέτρα λιτότητας," τονίζει. "Χρειαζόμαστε επιτέλους έναν αριστερό Πρωθυπουργό που να νοιάζεται για τους χαμηλόμισθους και να φορολογεί τους πλούσιους."
Η αναταραχή στη Γαλλία έχει τις δικές της επιπτώσεις και σε επίπεδο ΕΕ.
Ο Λεκορνί απέσυρε την πρόταση για την κατάργηση των αργιών, αλλά δεν έχει ακόμα ανακοινώσει τον προϋπολογισμό του - στις αρχές Οκτωβρίου θα πρέπει να τον υποβάλει στο κοινοβούλιο.
Ο Πρωθυπουργός διαπραγματεύεται αυτή τη στιγμή το σχέδια του προϋπολογισμού με τις παρατάξεις στο κοινοβούλιο, όπου δεν έχει πλειοψηφία, αλλά στηρίζεται σε μια ασταθή κυβέρνηση μειοψηφίας από το κέντρο και τη συντηρητική δεξιά. Οι παλαιοί υπουργοί του Μπαϊρού, λειτουργούν ως μεταβατική κυβέρνηση.
Αυτό επηρεάζει τον λεγόμενο γαλλο-γερμανικό κινητήρα, ο οποίος θεωρείται καθοριστικός στην ΕΕ, σύμφωνα με τον Πολ Μωρίς, Γενικό Γραμματέα της Επιτροπής Μελετών για Γαλλο-Γερμανικές Σχέσεις Cerfa στην παρισινή δεξαμενή σκέψης Ifri.
"Η εργασία στα διάφορα διοικητικά επίπεδα στις διμερείς επιτροπές συνεχίζεται, αλλά σύμφωνα με ρύθμιση που ισχύει από το 2024, οι μεταβατικοί υπουργοί στη Γαλλία λαμβάνουν αποφάσεις μόνο όταν είναι απολύτως απαραίτητο - για παράδειγμα σε περίπτωση χρηματοοικονομικής κρίσης", εξηγεί ο ειδικός σε συνομιλία του με το DW.
"Επίσης, χρειάζονται χρήματα για να προχωρήσουν τα έργα, για παράδειγμα οι επενδύσεις στην άμυνα, που είναι μία από τις προτεραιότητες σε ευρωπαϊκό επίπεδο."
Το εσωτερικό πολιτικό χάος γίνεται αισθητό και σε ολόκληρη την Ευρώπη, προσθέτει η Σόφι Πορνσλέγκελ. Είναι πολιτική συνεργάτις σε αριστερή φιλελεύθερη δεξαμενή σκέψης.
"Ο Μακρόν είναι τόσο απασχολημένος στο εσωτερικό, που έχει λιγότερο χρόνο να εστιάσει στην εξωτερική πολιτική και την Ευρώπη. Επιπλέον, οι συνεχείς αλλαγές υπουργών δυσχεραίνουν και καθυστερούν τη δουλειά στα ευρωπαϊκά συμβούλια υπουργών, που είναι υπεύθυνα, για παράδειγμα, για την αγροτική πολιτική," δηλώνει η Πορνσλέγκελ.
"Επίσης, έχει ιδιαίτερη σημασία και για τις χρηματοπιστωτικές αγορές το γεγονός ότι η Γαλλία έχει ήδη έναν νέο Πρωθυπουργό, τον τέταρτο σε δύο χρόνια," τονίζει στη DW.
Η Γαλλία πληρώνει πλέον για την αναχρηματοδότηση του δημοσίου χρέους της όσα και η Ιταλία, της οποίας το δημόσιο χρέος είναι στο 130% του ΑΕΠ, περίπου 20 ποσοστιαίες μονάδες πάνω από εκείνης της Γαλλίας. "Στη διπλωματία είναι επίσης σημαντικό να εκπέμπεις δύναμη. Αλλά αυτή τη στιγμή κυριαρχεί το κλασικό κλισέ της Γαλλίας που λέγεται απεργία," λέει η ειδικός.
Ώρα για πανηγυρισμούς για τον Πούτιν;
Ότι η τρέχουσα κατάσταση επηρεάζει την αξιοπιστία της Γαλλίας, το βλέπει και ο Jean Pisani-Ferry, ανώτερος συνεργάτης του οικονομικού ερευνητικού ινστιτούτου Bruegel στις Βρυξέλλες και καθηγητής οικονομικών στο πανεπιστήμιο Sciences Po του Παρισιού. "Ο πρόεδρος μιας χώρας σε οικονομικές δυσκολίες είναι αναγκαστικά αδύναμος. Η φωνή της χώρας του έχει λιγότερη δύναμη - ακόμη και στις διαπραγματεύσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο", λέει ο Pisani-Ferry σε συνομιλία με την DW.
"Πρέπει να αποκατασταθεί η δημοσιονομική ισορροπία. Αλλά αυτό δεν θα είναι εύκολο. Είναι σημαντικό η οικονομία της Γαλλίας να συνεχίσει να αναπτύσσεται. 44 δισεκατομμύρια ευρώ εξοικονομήσεις είναι υπερβολικά πολλά. Επιπλέον, οι όποιες δημοσιονομικές προσαρμογές, θα πρέπει να κατανεμηθούν δίκαια μεταξύ των χαμηλόμισθων και των υψηλόμισθων."
Για τον Γιάν Ρόβνι, καθηγητή Πολιτικής στο Κέντρο Ευρωπαϊκών Σπουδών και Συγκριτικής Πολιτικής στο Sciences Po στο Παρίσι, η κατάσταση της Γαλλίας έχει αντίκτυπο. "Όταν η Γαλλία είναι αδύναμη, είναι αδύνατη και η Ε.Ε. Αυτό χαροποιεί ανταγωνιστικά καθεστώτα όπως η Κίνα και η Ρωσία", δήλωσε στη DW.
"Για τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν, αυτό που συμβαίνει στη Γαλλία είναι ιδανικό. Ελπίζει σίγουρα σε ακόμα περισσότερες απεργίες, πολιτική αβεβαιότητα και κατά συνέπεια ενίσχυση της ακραίας Δεξιάς. Ο Πούτιν θα προσπαθήσει να ενισχύσει αυτές τις τάσεις μέσω της διάδοσης ψευδών ειδήσεων. Τελικά, θέλει να αποσταθεροποιήσει ευρωπαϊκές χώρες και να διαδώσει το πολιτικό χάος."
Τέτοιες σκέψεις δεν αφορούσαν πολλούς από διαδηλωτές την Πέμπτη. Όπως ο Thierry Dubert, που στο παρελθόν εργάστηκε ως διευθυντής παραγωγής σε εργοστάσιο καταστροφής πυρομαχικών από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο.
"Πρέπει να επιστρέψει η σύνταξη στα 60 - και όχι όπως προβλέπεται σύντομα στα 64. Σήμερα οι υπάλληλοι αντιμετωπίζονται μόνο ως πόροι, αλλά είμαστε άνθρωποι. Είμαι κατά της επιστροφής στο Μεσαίωνα," απαιτούσε ο 62χρονος συνταξιούχος, που είχε έρθει στη διαδήλωση φορώντας αλυσίδα.
Lisa Louis (Αναδημοδίευση από Deutsche Welle)
Επιμέλεια: Δ.Α.
Add comment
Comments