Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!
Προτάσσουν τον ανταγωνισμό και για αυτόν τον λόγο επιβάλλουν δασμούς, έστω 2 ευρώ, σε δέματα ευτελούς αξίας και πάντως κάτω των 150 ευρώ, που εξαιρούνταν έως τώρα από δασμολόγηση. Μπορεί, όμως, έτσι να αντιμετωπιστεί η κινεζική επέλαση αγαθών και εντέλει κατά πόσο ενισχύεται κατ’ αυτόν τον τρόπο η ευρωπαϊκή παραγωγική βάση και βεβαίως η ανταγωνιστικότητα των προϊόντων τη
Πρόκειται για ερωτήματα που προκύπτουν από τις πρόσφατες συνεδριάσεις Eurogroup και Ecofin, στο πέρας των οποίων ο Έλληνας υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Κυριάκος Πιερρακάκης κατέστησε σαφές ότι "... η Ελλάδα στηρίζει πλήρως την πρόταση της Επιτροπής για την κατάργηση του ελάχιστου ποσού των 150 ευρώ, επιτρέποντας έτσι τη δυνατότητα επιβολής δασμών σε δέματα χαμηλής αξίας που προέρχονται από τρίτες χώρες, εντός των συνόρων της ΕΕ."
Όσο κι αν αυτή η δήλωση έσπειρε κύματα αγαλλίασης στις ελληνικές και λοιπές ευρωπαϊκές επιχειρήσεις και δη τις ΜμΕ, ας μην αυταπατόμαστε. Με το τέλος των 2 ευρώ δεν… τελειώνει η υπόθεση της επικράτησης ισότιμων όρων ανταγωνισμού.
Καλώς ή κακώς, οι εισαγωγές κινεζικών αγαθών σε μορφή μικροδεμάτων, που πέρυσι αφορούσαν περισσότερο από 80% των 4,6 δισ. δεμάτων που εισήχθησαν στην ευρωπαϊκή αγορά, παραμένουν, επί της ουσίας, μη ανταγωνιστικές παρά την επιβολή αυτού του τέλους.
Ως προς αυτό συνηγορεί, πρώτον, το εργασιακό καθεστώς και το κόστος εργασίας ανά μονάδα διεθνώς εμπορεύσιμων αγαθών που υφίσταται στην Κίνα, που σαφώς δεν ακουμπά το αντίστοιχο ευρωπαϊκό, δεύτερον, το υψηλό ενεργειακό κόστος που είναι αναγκασμένες να επωμιστούν οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις ελέω των φιλόδοξων στόχων των Βρυξελλών για την ενεργειακή μετάβαση και τρίτον αλλά σαφώς μη αμελητέο, το ποιοτικό κόστος των ευρωπαϊκών προϊόντων, που προκύπτει από την εναρμόνισή τους με τους διάφορους ευρωπαϊκούς κανονισμούς περί ασφάλειας και ποιοτικών στάρνταντ των προϊόντων.
Ας αφήσουμε, δε, το προφανές ανταγωνιστικό πλεονέκτημα που έχουν πλατφόρμες όμως το Temu, το Shein και το Alibaba (αν και αυτό αφορά κυρίως τις χονδρικές πωλήσεις) στην προώθηση των προϊόντων κινεζικών επιχειρήσεων, έναντι των αντιστοίχων ευρωπαϊκών και των προϊόντων τους, που ακόμη και σήμερα δεν έχουν κατορθώσει να συνασπιστούν σε αντίστοιχες πλατφόρμες ή τουλάχιστον σε αντιστοίχως δημοφιλείς πλατφόρμες.
Εάν, λοιπόν, η Ευρώπη όντως επιδιώκει την επικράτηση ισότιμων όρων ανταγωνισμού έναντι των φίλτατων Κινέζων, ίσως θα όφειλε, παράλληλα με την επιβολή του δίφραγκου ευρώ να κοιτάξει και τη μεγαλύτερη εικόνα. Να δει, επιτέλους, την υπόθεση του ενεργειακού κόστους, το οποίο κυριολεκτικά τσακίζει την ευρωπαϊκή ανταγωνιστικότητα ενώ η Κίνα… αρμενίζει αμέριμνα καίγοντας ό,τι "κουρελού" βρει στο διάβα της και αδιαφορώντας για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις.
Όπως αντίστοιχα, θα όφειλε εκτός από αυτό το τέλος στις εισαγωγές να υποβάλλει και τα κινεζικά προϊόντα σε ελέγχους αντίστοιχους με εκείνους στους οποίους υποβάλλει τα ευρωπαϊκά αγαθά. Ξεκινώντας από τα παιδικά παιχνίδια έως τα κάθε λογής αγαθά που αποστέλλονται μαζικά απευθείας στους παραλήπτες αγοραστές, οι έλεγχοι οφείλουν να ενταθούν ως προς τη συμβατότητα αυτών των προϊόντων με τα ευρωπαϊκά πρότυπα ασφάλειας, το κόστος προσαρμογής στα οποία ούτως ή άλλως επωμίζονται οι Ευρωπαίοι παραγωγοί.
Όσο για το κόστος εργασίας, εκεί η Ευρώπη έχει χάσει και τη μάχη αλλά και τον… πόλεμο με την Κίνα, για λόγους που όλοι αντιλαμβανόμαστε αλλά δεν είναι της παρούσης.
Καλό λοιπόν το διφραγκάκι αλλά ας τα δουν και όλα αυτά, αν θέλουν ισότιμο ανταγωνισμό και δεν πετούν απλά πυροτεχνήματα προς ικανοποίηση των μικρομεσαίων αλλά και την αύξηση των τελωνειακών τους εσόδων οι φίλτατοι Ευρωπαίοι.
Ν.Γ. Δρόσος (Αναδημοσίευση από Euro2day)
Add comment
Comments