Η εικονιζόμενη Ρουμάνα εισαγγελέας, έχει κάνει καλή δουλειά. Βοήθησε στην αποκάλυψη χρόνιων παθογενειών που σχετίζονται με τη διασπάθιση κοινοτικών κονδυλίων, μιας και μόνο επί αυτών των κονδυλίων δύναται να διεξάγει έρευνα. Οφείλουμε ταυτόχρονα να σημειώσουμε και την εξαιρετική δουλειά που έκαναν οι φορείς και της δικής μας πολιτείας (αστυνομία), που προσέφεραν τα απαιτούμενα στοιχεία στην κα Κοβέσι για να βρει μια άκρη στο πολυδαίδαλο κουβάρι.
Μέχρι εδώ καλά και την ευχαριστούμε.
Παρατήρησα όμως, στη χθεσινή συνέντευξη τύπου που παραχώρησε, μια εμμονή της κας Κοβέσι στις συνταγματικές μας διατάξεις και στην "ανάγκη" να αλλάξουν και μάλιστα άμεσα. Αναφέρομαι προφανώς στο περιβόητο άρθρο 86. Εδώ κάπου φρένο.
Για να μην παρεξηγηθώ, και εγώ είμαι υπέρ της αναθεώρησης (όχι κατάργησης) του άρθρου 86. Και προφανώς η - κατά μία έννοια – εντολή της Κοβέσι, εν προκειμένω και αφηγήματα εξυπηρετεί, και κοινωνική απαίτηση, και ιστορική ανάγκη. Από την άλλη όμως, ποια είναι η Κοβέσι ακριβώς;
Η κα Κοβέσι είναι μια δικαστική λειτουργός. Αν δεν με απατά η μνήμη μου, οι δικαστικοί λειτουργοί ούτε κρίνουν νόμους, ούτε γράφουν νόμους, δουλειά τους είναι να εφαρμόζουν τους νόμους. Και πόσο μάλλον όταν πρόκειται για τον θεμελιώδη νόμο ενός αυτόνομου, ανεξάρτητου και κυρίαρχου κράτους: Το Σύνταγμα.
Η Ε.Ε., παρά τις όποιες επιθυμίες και παραινέσεις έχουν διατυπωθεί, δεν έχει κάνει ουσιαστικά και τολμηρά βήματα προς την κατεύθυνση της πολιτικής ενοποίησης. Μια πολιτική ενοποίηση θα σήμαινε και κοινό σύνταγμα, και ομοσπονδιακό κοινοβούλιο και ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Προσωπικά, θα έβλεπα θετικά μια τέτοια εξέλιξη. Αλλά και σε αυτήν την περίπτωση, η κατάρτιση του κοινού συντάγματος δεν θα ήταν στην αρμοδιότητα μιας δικαστικής λειτουργού, ή ενός γραφειοκράτη των Βρυξελλών, θα αποτελούσε αποκλειστική ευθύνη εκλεγμένων με ψήφο εκπροσώπων και στο τέλος της διαδρομής, υποκείμενο προς έγκριση από τους λαούς της Ευρώπης με δημοψηφίσματα.
Η κα Κοβέσι προφανώς θα είχε γνώμη επ' αυτού, και θα την εξέφραζε όπως όλα τα άλλα εκατομμύρια. Με την ψήφο της.
Σε κάθε περίπτωση, είμαστε ακόμα μακριά από μια τέτοια εξέλιξη. Κάθε κράτος, έχει το δικό Σύνταγμα, τους δικούς του κανόνες, και τις δικές του διαδικασίες να αναθεωρεί τις συνταγματικές διατάξεις, όταν οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι του λαού κρίνουν κατά αυξημένη πλειοψηφία ότι κάτι τέτοιο θα ήταν ωφέλιμο. Δεν είναι κακό ένας Ρουμάνος να εκφράζει άποψη για άρθρα του Ελληνικού Συντάγματος, όμως ας περιοριστεί στην άποψη. Άλλοι είναι οι υπεύθυνοι να κρίνουν και να αποφασίσουν.
Κακώς έσπευσε η κυβέρνηση να ανταποκριθεί θετικά στο αίτημα της κας Κοβέσι. Επιθυμεί η σημερινή κοινοβουλευτική πλειοψηφία να προτείνει το άρθρο 86 στα υπό αναθεώρηση άρθρα; Ας το πράξει και ας το αιτιολογήσει με τον προβλεπόμενο θεσμικό τρόπο. Όχι γιατί μία υπάλληλος μας τράβηξε το αυτί.
Σε όσους χαίρονται με την πρωτοβουλία της κας Κοβέσι, συνήθως καθήμενοι στα στασίδια των 2 άκρων του πολιτικού εκκρεμές, να θυμίσω ότι πρωτοβουλίεςς σαν αυτή της κας Κοβέσι ανοίγουν μία πόρτα.
Τι θα έλεγαν οι "προοδευτικοί αλληλέγγυοι" αν ένας κάποιος άλλος υπάλληλος μας τράβαγε το αυτί γιατί είμαστε η μόνη χώρα στην Ε.Ε. που συνταγματικά απαγορεύει τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και απαιτούσε αυτό να το αλλάξουμε;
Τι θα έλεγαν οι "υπερπατριώτες" αν ο ίδιος υπάλληλος, μας ζητούσε να απαλείψουμε από το Σύνταγμα όρους και εκφράσεις που παραπέμπουν σε στενή και αδιαίρετη σχέση της κοσμικής με τη θρησκευτική ηγεσία;
Άπαξ και μια πόρτα ανοίγει, δεν επιλέγεις μετά ποιος και τι θα περάσει.
Γ.Π.
Add comment
Comments