Πλήθος αγανακτισμένων "προοδευτικών" πολιτών την "έπεσαν" στον κο Δρυμιώτη, γιατί σε τηλεοπτική εκπομπή ανέφερε πως "έχουμε φτάσει στο σημείο να θεωρούμε πως το να είσαι Αριστερός έχει καταλήξει να μην είσαι Έλληνας." Προφανώς οι "δημοκράτες", "αλληλέγγυοι" και προφανώς "ενσυναίσθητοι" συμπολίτες μας έκριναν ως απαράδεκτη αυτή τη γενίκευση.
Περιέργως όμως πως, όλος αυτός ο "προοδευτικός" συρφετός, δεν έχει κανένα πρόβλημα με τις γενικεύσεις. Όταν αναφέρονται στους ιδεολογικούς τους αντιπάλους, δεν έχουν το παραμικρό πρόβλημα να τους χαρακτηρίζουν - άνευ εξαιρέσεως - γερμανοτσολιάδες, δοσίλογους, ταγματασφαλίτες, λαδέμπορους και προσκυνημένους. Τα δε τελευταία χρόνια, προχώρησαν χαρωπά και σε νέες - όχι ιδιαίτερα τιμητικές - γενικεύσεις. Τους χαρακτηρίζουν δολοφόνους, κλέφτες, απατεώνες και παιδοβιαστές.
Προφανώς οι γενικεύσεις είναι "απαράδεκτες", όταν αφορούν τους ίδιους. Όταν αφορούν τους άλλους, είναι δίκαιη κοινωνική κριτική. Η Αντιγόνη Κουκούλη στο "Ο Θόδωρος και το δίκανο" λέει μια ταιριαστή ατάκα: "Δεν αφήνεις ρε τσουρόμαγκα τα σάπια, να πας σε καμιά πρασινάδα να δεις αν φυτρώσανε χαμομήλια;"
Ο κος Δρυμιώτης, έκανε αυτή τη δήλωση εξ αφορμής της παντελούς απουσίας του "προοδευτικού κόσμου" από την κηδεία του Διονύση Σαββόπουλου. Λες και η υποχρέωση ενός εκπροσώπου της κοινωνίας να τιμήσει έναν σημαντικό υπηρέτη του Ελληνικού πολιτισμού, τελεί υπό την αίρεση της προσωπικής του άποψης επί του καλλιτεχνικού έργου ή των πολιτικών απόψεων του καλλιτέχνη. Σαν να λέμε ότι δεν θα έπρεπε ο πρωθυπουργός της χώρας να παρευρεθεί στην κηδεία του Μίκη Θεοδωράκη, επειδή την κηδεία την επιμελήθηκε το ΚΚΕ.
"Μα δεν είναι Έλληνες οι αριστεροί;", θα αναρωτηθεί κάποιος καλόπιστα. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι όσοι - κατ' ελάχιστον - γεννήθηκαν σε αυτά τα χώματα και ζουν σε αυτά τα χώματα, έχουν την Ελληνική ιθαγένεια και την ιδιότητα του Έλληνα πολίτη. Ουδείς δύναται αυτό να το αμφισβητήσει. Και προσπαθώντας να υπεισέλθω στη σκέψη του κου Δρυμιώτη, δεν είχε καμία πρόθεση να αμφισβητήσει το αυτονόητο.
Το ερώτημα που τίθεται είναι απλό: "Ναι, οι αριστεροί είναι Έλληνες, οι Έλληνες όμως είναι αριστεροί;". Αδόκιμο ακούγεται, όμως δεν είναι και τόσο.
Ξεκινάει από έναν πιο σύνθετο προβληματισμό που σχετίζεται με το "τι είναι Έλληνας;". Πέραν από τόπους καταγωγής, τόπους διαμονής, ταυτότητες και ιθαγένειες. Και εν προκειμένω δεν προτίθεμαι να υπεισέλθω σε απαγγελία πατριωτικών κορόνων. Ας μείνουμε στα απλά.
Προσπερνώ όσους προοδευτικούς αρέσκονται σε συνθήματα του τύπου "Στο διάολο η οικογένεια, στο διάολο η πατρίς, η Ελλάδα να πεθάνει, να ζήσουμε εμείς". Ή το "από τα 17 κάνω εκτρώσεις, δεν θα βγάζει η μήτρα μου φαντάρους για τον Ελληνικό στρατό". Ας δεχθούμε ότι πρόκειται για απόφοιτους ψυχιατρικών κλινικών.
Έλληνας (αλλά και εν γένει μέλος της όποιας εθνότητας) για πχ είναι κάποιος που υπερασπίζεται τα συμφέροντα του τόπου που ζει, μιας και είναι και δικά του συμφέροντα. Δεν διεκδικεί για παράδειγμα να αποκοπεί η Μακεδονία από τον εθνικό κορμό, ως προσπάθησε με νύχια και με δόντια το ΚΚΕ κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου. Δεν μπορεί να είσαι Έλληνας - στην ουσία - και να λες "δεν πειράζει και να χάσουμε μερικά νησιά από τους Τούρκους", ως δήλωνε ο κος Ζουράρις. Και δεν είναι θέμα κάποιου "ηρωϊκου πατριωτισμού", είναι ζήτημα απλής κατανόησης του τι συνιστά εθνική και κρατική επιβίωση.
Έλληνας σημαίνει σεβασμός και αναγνώριση όλων των ποιοτικών πτυχών του Ελληνικού πολιτισμού, ως διαχρονική αξία. Και όταν λέμε όλων, εννοούμε όλων. Δεν σεβόμαστε πχ τον σπουδαίο Μάνο Λοίζο επειδή έγραψε το "Πάγωσε η τζιμινιέρα", αλλά όχι τον Γιώργο Χατζηνάσιο επειδή μελοποίησε "τα γαλάζια σου γράμματα." Δεν υποκλινόμαστε στον Μίκη επειδή θέλησε να "πεθάνει ως κομμουνιστής," αλλά πριν γεμίζαμε το σπίτι του με συνθήματα. Ο ίδιος Μίκης προσέφερε στην Ελληνική και την παγκόσμια κοινότητα ένα τεράστιο σε αξία έργο, είτε έζησε κάποια στιγμή ως εθνοπατριώτης υπέρμαχος της Μακεδονίας, είτε πέθανε σαν κομμουνιστής. Δεν είχε δίδυμο αδελφό.
Έλληνας σημαίνει συνεχή επιθυμία και συνεχή προσπάθεια για προκοπή του τόπου. Μέσα από αυτήν - σε μεγάλο βαθμό - επέρχεται και η ατομική προκοπή. Δεν εύχεται καταστροφή της χώρας για να πέσει ο όποιος Μητσοτάκης, δεν παρακαλάει να πάρει η Τουρκία F35 ή να ενταχθεί στο πρόγραμμα "Safe", για να χάσει η ΝΔ ψήφους, στηρίζει το τρίτο μνημόνιο και τη συμφωνία με την Ε.Ε., ακόμα και αν την έφερε ο Τσίπρας (μετά από 17 ώρες διαπραγμάτευση και έρπη στα χείλη.)
Η Αριστερά είναι Ελληνική ή αριστερά της Ελλάδας; Οφείλει να το αποφασίσει. Η διαφορά είναι τεράστια. Όλοι οι αριστεροί είναι συμπατριώτες μας, μέλη της ίδιας κοινότητας, επιβάτες στο ίδιο καράβι, δεμένοι από την ίδια μοίρα. Έλληνες στην καταγωγή, Έλληνες στην ιθαγένεια, κάποια στιγμή πρέπει να γίνουν και Έλληνες στην πράξη.
Δ.Α.
Add comment
Comments