Οι σοσιαλιστές στη Γαλλία, έθεσαν διάφορες προϋποθέσεις στον πρωθυπουργό Λεκορνί για να μην ρίξουν ξανά την κυβέρνησή του. Για να μην τις αναφέρουμε μία προς μία, η βασική κατεύθυνση είναι η νέα κυβέρνηση να μην πράξει ουσία τίποτα για να διορθώσει τα δημοσιονομικά αδιέξοδα της Γαλλίας. «Όσο ακόμα μας δανείζουν οι αγορές, ας κάνουμε σπατάλες," είναι το βασικό αφήγημα, "έστω και αν επιβαρυνόμαστε με μεγαλύτερα επιτόκια". Το τι θα γίνει αν κάποια στιγμή κλείσει η κάνουλα, ουδείς το συζητά. Ας το λύσουν οι όποιοι επόμενοι, και αν είμαστε εμείς αυτοί, θα φταίνε οι προηγούμενοι. Απλούστατο.
Μια λύση που σκέφτηκαν αφού έσπασαν την κούτρα τους να κατεβάσει ιδέες, είναι η υιοθέτηση του νόμου Ζουκμάν. Τι μας λέει ο κος Ζουκμάν; Κάθε πλούσιος - βάζει και ένα αρχικό όριο πλούτου - κάθε χρόνο θα πληρώνει φόρο (πέραν των φόρων που πληρώνει) ίσο με το 2% της περιουσίας του. Ήτοι, αποτιμάμε μετοχές, ομόλογα, χρεόγραφα. ακίνητα, σκάφη, ρολόγια, πίνακες, γκόμενες ίσως, βγάζουμε μια σούμα και λέμε "ακούμπα τώρα το 2%". Σοφό. Δεν υπεισέρχομαι σε τεχνικές δυσκολίες του τύπου πως αποτιμάς τις μετοχές μιας μη εισηγμένης εταιρείας, έναν πίνακα του Μονέ, ένα Patek Philippe 30 ετών, και διάφορες άλλες μικρολεπτομέρεις, με τις οποίες ούτε η οικονομική αυτή διάνοια ασχολήθηκε, διότι το θέμα είναι να μείνουμε στη μεγάλη εικόνα. Πως θα δημεύσουμε περιουσίες. Τα άλλα θα τα βρούμε. Διπλά σοφό.
Βέβαια, τίθεται ένα αρχικό ερώτημα: Η Γαλλία ξοδεύει €170 δις παραπάνω από όσα εισπράττει. Κάθε δύο χρόνια, φορτώνεται ένα Ελληνικό δημόσιο χρέος 200 ετών στην καμπούρα της. Γιατί ξοδεύει τόσα πολλά; Αν τα ξοδεύει για να κάνει πιο πλούσιους τους ήδη πλούσιους, τότε ναι, ας επιστρέψουν κάποια χρήματα πίσω. Αν όμως τα ξοδεύει για άλλους σκοπούς και προς άλλες κοινωνικές ομάδες, γιατί τη ζημιά αυτή να την πληρώσει ο όποιος πλούσιος. Άλλος πηδά, άλλος πληρώνει;
Για λόγους κοινωνικής αλληλεγγύης, θα πει κάποιος. Μα, η αλληλεγγύη δεν εκφράζεται με υποχρεωτικές δημεύσεις, λέω εγώ. Είναι εθελοντική. Και όποιος θέλει από τον πλούτο του να στηρίξει οικονομικά ευάλωτους, μπορεί να το πράξει μόνος του. Δεν χρειάζεται να περάσουν τα χρήματα πρώτα από τον νταβατζή/κράτος για να κρατήσει και τη μίζα του. "Κάτω οι μεσάζοντες," έλεγαν οι Έλληνες σοσιαλιστές εκεί στα '80s.
Όλοι αυτοί που ο κος Ζουκμάν ζητάει να δημευτεί το ήμισυ της περιουσίας τους σε 25 χρόνια (ο Λένιν μέσω της ΝΕΠ ήταν πιο φιλελεύθερος), πληρώνουν φόρους κάθε χρόνο με συνέπεια. Αν κάποιοι βρίσκονται σε φορολογικούς παραδείσους, δεν θα πληρώσουν ούτε το 2%. Άρα θα δημευτεί η περιουσία όσων στηρίζουν τα έσοδα του Γαλλικού δημοσίου. Τι φταίνε αυτοί αν οι πολιτικοί στη Γαλλία, ένα εισπράττουν 10 χαλάνε;;; Λέει πουθενά κανένας κοσμικός ή/και θεϊκός νόμος, πως όταν οι πολιτικοί στέλνουν την οικονομία στον τοίχο, πρέπει όσοι αυγάτισαν με συνετή διαχείριση τα δικά τους οικονομικά, να πληρώσουν τα σπασίματα στα μπουζούκια;
Και άντε και ψηφίστηκε αυτός ο νόμος. Και βρέθηκε τρόπος να αποτιμάται κάθε χρόνο η περιουσία των “κακών πλουσίων.” Ποιος είναι τόσο ηλίθιος που θα κάτσει σε μια χώρα με την προοπτική να του πάρουν σε 2 δεκαετίες τα μισά χρήματα από όσα απέκτησε; Γιατί δεν θα πάει να εγκατασταθεί σε μία από τις πάμπολλες χώρες, που έχουν χαμηλότατους φορολογικούς συντελεστές και παρακαλάνε ευπόρους και μεγάλες επιχειρήσεις να μεταφέρουν εκεί την έδρα τους; Από πατριωτικό καθήκον; Από πότε πατριωτισμός είναι να πληρώνεις τα γαμ...τικα του ενός και του άλλου; Τις διακοπές του κου Σαρκοζί μετά της ευειδούς Κάρλα Μπρούνι πχ. ή του Γάλλου συνταξιούχου που θέλει να βγαίνει στη σύνταξη 5 χρόνια νωρίτερα από κάθε άλλον Ευρωπαίο;
Οι σοσιαλιστικές δημεύσεις περιουσιών εφαρμόστηκαν επί δεκαετίες και οδήγησαν σε συστήματα που κατέρρευσαν σε μια νύχτα χωρίς να χρειαστεί να πέσει ούτε ντουφεκιά.
Ας κοιτάξουν να σοβαρευτούν εκεί στη Λουτεσία, μην μας ρίξουν όλους μαζί στο ρέμα.
Ε.Μ.
Add comment
Comments