Η ρήση αυτή ανήκει στον Νικολό Μακιαβέλι. Τη θυμήθηκα γιατί ο Μακιαβέλι και ο "Ηγεμών" του είναι ιδιαιτέρως επίκαιροι στις μέρες μας. Για την ακρίβεια θα λέγαμε ότι είναι πάντα επίκαιροι.
Η Ελλάδα έκανε ένα άλμα προς τα μπρος. Οι συμφωνίες με τις ΗΠΑ, δεν είναι απλές διακρατικές συμφωνίες, είναι μια πλήρης - και θετική - ανατροπή της γεωπολιτικής, στρατηγικής και εν δυνάμει οικονομικής μας θέσης. Θα πει κάποιος "τι να τις κάνει τις συμφωνίες κάποιος που δυσκολεύεται να πληρώσει το ενοίκιό του;". Μέσω και τέτοιων συμφωνιών θα καταφέρει να βρεθεί στην οικονομική θέση να το πληρώνει με άνεση. Τα Μάννα εξ ουρανού έχουν να εμφανιστούν πολλές χιλιάδες χρόνια, αν εμφανίστηκαν και ποτέ για να ακριβολογούμε.
Εν πρώτοις η Ελλάδα ουσία - και σε βάθος χρόνου - ξεμπέρδεψε με τον "Εξ ανατολών κίνδυνο." Ως στρατηγικός σύμμαχος των ΗΠΑ στην ευρύτερη περιοχή σε ενεργειακά θέματα, όποιος επιθυμεί να "έρθει μια νύχτα", θα πρέπει μάλλον να το ξανασκεφτεί. Όχι για να το πράξει, απλά για να το ξαναπεί. Η Ελλάδα είναι πλέον ο βασικός κόμβος μεταφοράς του Αμερικάνικου LNG στις χώρες της κεντροανατολικής Ευρώπης. Αυτό προσφέρει ενεργειακή επάρκεια, δημόσια έσοδα και γεωπολιτική ασφάλεια. Την ίδια ώρα, Αμερικάνικοι κολοσσοί επενδύουν στο Ιόνιο και την Κρήτη για την ανεύρεση τυχόν σημαντικών αποθεμάτων υδρογονανθράκων, κρατικά Αμερικάνικα ταμεία θα μετατρέψουν την Ελευσίνα σε εμπορευματικό κόμβο που θα αποτελεί μια οριζόντια υποδομή που θα συνδέει το νέο υπερσύγχρονο λιμάνι με τα Logistic Centers του Θριασίου και τον σιδηρόδρομο προς πάσα κατεύθυνση.
Και πλέον καθόλου δεν αποκλείεται και μια ενεργή συμμετοχή των ΗΠΑ στο υποθαλάσσιο καλώδιο διασύνδεσης Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ. Και τότε θα ήθελα να δω πόσες φρεγάτες ακριβώς θα βγάλει προς εκφοβισμό ο γείτονας στην Κάσο.
Όλα αυτά έγιναν τυχαία; Βοήθησε σίγουρα η συγκυρία. Όμως είπαμε, τα μισά τα ορίζει η τύχη, τα άλλα μισά τα αφήνει να τα ορίσουμε εμείς.
Η Ελλάδα, στα κρίσιμα τελευταία χρόνια, κατηγορήθηκε στο εσωτερικό της ότι είναι πολύ δεδομένη. Ότι δεν "διαπραγματεύεται". Ότι δεν έχει "πολυδιάστατη" εξωτερική πολιτική. Ότι δεν είναι και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ για να καζαντίζει και από τους δύο. Μιας μορφής ουδετερότητα ας πούμε. Και ως παράδειγμα εμφανιζόταν η Τουρκία, όπου ο Ερντογάν ήταν και με την Ε.Ε. και τις ΗΠΑ, αλλά πήγαινε και στη Μόσχα και έβγαινε φωτογραφίες με τον Πούτιν και τον Ιρανό Μουζείνη. Τα είχε με όλους "καλά" και "τσίμπαγε" από όλους.
Ο καλός μας όμως σύμβουλος Μακιαβέλι, έγραφε: "Αν ο Πάπας, για οποιοδήποτε λόγο, μείνει αμέτοχος στη σύγκρουση, όποιος και να νικήσει θα βγει χαμένος· είτε θα βρεθεί στο έλεος του ισχυρότερου νικητή, είτε θα εισπράξει την περιφρόνηση και το μίσος του ηττημένου." Αυτή ήταν η θέση του για την ουδέτερη και την "πολυδιάστατη" εξωτερική πολιτική. Και δεν είχε και άδικο.
Δεν επέλεξαν τον Ερντογάν με τα "χορευτικά" του οι ΗΠΑ για στρατηγικό σύμμαχο στην περιοχή, και ας λέει καλά λόγια ο Τραμπ για τον Ταγίπ. Στην πράξη, όταν ο Ερντογάν πήγε στον λευκό οίκο, η "διορατική" Ελληνική αντιπολίτευση προέβλεψε ότι θα τα έπαιρνε όλα, των F35 συμπεριλαμβανομένων, και τελικά, ως ανέφερε ο συνεργάτης του, εισέπραξε απλά τους όρχεις του. Προς τούτο και στράφηκε - μην έχοντας τι άλλο να πράξει - προς τα Eurofighters, όπου και εκεί διατηρώ σοβαρές αμφιβολίες αν τελικά θα τα παραλάβει.
Οι δε ονειρώξεις περί "γαλάζιας πατρίδας" είναι προφανές ότι πλέον μπαίνουν στις Τουρκικές καλένδες. Με την Ελλάδα μπορείς να τα βάλεις, με τις ΗΠΑ και τα συμφέροντά τους, σε καμία περίπτωση. Λυπάμαι που αναγκάζομαι να απευθυνθώ προς μεγάλες πολιτικές προσωπικότητες όπως ο κος Σαμαράς και ο κος Καραμανλής, αλλά έτσι κάνεις εξωτερική πολιτική που διασφαλίζει την ασφάλεια και τα συμφέροντα της χώρας σου. Και πολλαπλασιάζεις τις προοπτικές της οικονομικής της ανάπτυξης και προσθέτοντας έσοδα και αξιοποιώντας ενεργειακά αποθέματα και διασφαλίζοντας συνθήκες γεωπολιτικής σταθερότητας στους δυνητικούς σου ξένους επενδυτές.
Η Ελλάδα έκαμε μια στρατηγική επιλογή και αυτό λέγεται Ε.Ε.-ΗΠΑ-Ισραήλ και επέδειξε σταθερότητα σε αυτή την επιλογή και επιβραβεύεται για αυτή της τη συνέπεια. Ένα και ένα κάνει δύο σε αυτές τις περιπτώσεις. Η Τουρκία έπαιζε σε πολλαπλά ταμπλό και τώρα στέκει αμήχανη και παρακολουθεί τις εξελίξεις ανήμπορη να παρέμβει.
Όλα καλά; Τίποτα δεν είναι δωρεάν στη ζωή. Με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο θα πρέπει να εμπλακούμε εμμέσως στη μεγάλη σύγκρουση των ημερών μας, που είναι η σύγκρουση του Δυτικού κόσμου με την Κίνα. Οι ΗΠΑ, εδώ και μήνες, δεν καλοβλέπουν τις στρατηγικές κινήσεις της Κίνας στα Ευρωπαϊκά λιμάνια που της έδωσαν τη δυνατότητα να βάλει γερό "πόδι" για να προωθήσει τα συμφέροντα των εταιρειών της. Και θέλει να φύγει η συμμετοχή της Κίνας από τα λιμάνια, χθες. Και ένα από τα λιμάνια είναι ο Πειραιάς. Δεν το έθεσε η Γκίλφοϊλ πρώτη φορά. Έχει τεθεί πολλαπλώς, η Γκίλφοϊλ το είπε απλά και δημόσια.
Μη σας παραξενέψει αν πολύ σύντομα ο πρόεδρος Σι προσγειωθεί στο Ελ. Βενιζέλος. Παίζονται πολλά σε αυτό το παιχνίδι πόκερ. Και η θέση μας δεν είναι εύκολη.
Στα θετικά; Θα διαχειριστούν την υπόθεση - εκ του αποτελέσματος - σοβαροί άνθρωποι.
Ο Μακιαβέλι έχει ορίσει τις συντεταγμένες: "Μονάχα πρέπει να παραμερίζεις κάθε άλλη σκέψη και να ακολουθείς την απόφαση που θα γλυτώσει τη ζωή της πατρίδας σου και θα σώσει τη λευτεριά της."
Ε.Μ.
Add comment
Comments