Μια επίτροπος της Ε.Ε., η κα Maria Luís Albuquerque, συνέστηκε στα κράτη μέλη να ενισχύσουν τα ιδιωτικά συνταξιοδοτικά προγράμματα. Για δύο λόγους μπορούμε να φανταστούμε. Ο πρώτος για να διασφαλίσουν - κυρίως οι νέοι - ότι όταν βγουν στην ηλικία της συνταξιοδότησης κάτι θα βρουν να πάρουν, και δεν θα περιμένουν στην ουρά για το κρατικό επίδομα που λέγεται ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, και ο δεύτερος για να απαλλάξει συν τω χρόνω - κάπως - τους κρατικούς προύπολογισμούς από τα ιλλιγγιώδη ελλείμματα των κρατικών συνταξιοδοτικών ταμείων.
Βέβαια, η κα Albuquerque έσπευσε - για να μην την κατηγορήσουμε για νεοφιλελεύθερη αναλγησία - να διευκρινήσει ότι "αυτά τα συμπληρωματικά προγράμματα δεν προορίζονται να αντικαταστήσουν τα κρατικά χρηματοδοτούμενα που θα αποτελούν τη ραχοκοκαλιά των συνταξιοδοτικών συστημάτων." "Αλίμονο στους νέους", ως ήταν ο τίτλος μιας εξαιρετικής Ελληνικής ταινίας με τους Χορν και Μουσούρη.
Στην Ελλάδα έχουμε δημιουργήσει ένα λιλιπούτειο επικουρικό ταμείο, το οποίο - από ό,τι μαθαίνω - δεν μπορεί καν επενδύσει τα χρήματα που μαζεύει, γιατί δεν υπάρχει το νομοθετικό πλαίσιο που να του το επιτρέπει. Παρ' το αυγό και κούρευτο.
Αυτό που δεν αντιλαμβάνεται η κα Albuquerque, με όλον τον δέοντα σεβασμό προς το πρόσωπό της, είναι ότι ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος. Πάρτε για παράδειγμα έναν νέο εργαζόμενο που έχει μισθό €1.200 μεικτά. Πληρώνει φόρο εισοδήματος €150 τον μήνα και άλλα €150 στον ΕΦΚΑ. Του μένουν €890. Πληρώνει €130 για ΦΠΑ και ΕΦΚ, και του μένουν €760 για να ζήσει. Και του λέμε, κοίτα, επειδή με τα €5.900 που πληρώνεις ετησίως στον ΕΦΚΑ (μαζί με τον εργοδότη), μην περιμένεις να πάρεις και τίποτα εκεί στα 75 σου χρόνια, από τα €760 που σου μένουν, πλήρωνε και για άλλο ένα επικουρικό ιδιωτικό συνταξιοδοτικό πρόγραμμα. Εδώ βρίσκει πλήρη εφαρμογή η φράση "Δεν βγαίνω μάνα'μ"
Το πρόβλημα έγκειται ότι στην Ελλάδα και γενικά στην Ευρώπη, έχουμε βρει τα κορόιδα - τους νέους. Αυτοί πληρώνουν φόρους και εισφορές για να παίρνουμε συνεχώς αυξανόμενες συντάξεις, πληρώνουν φόρους για να μειωθεί το χρέος που εμείς δημιουργήσαμε και εμείς επωφεληθήκαμε από αυτό, ζημιώνονται από τον πληθωρισμό του παραπανίσιου χρήματος, για να μας πληρώνουν εξωφρενικά ενοίκια, αυξάνοντας παράλληλα και την αξία των σπιτιών που αποκτήσαμε - συχνά - μέσω των παχυλών εφ’ άπαξ.
Και όταν φτάσει η ώρα των ασημένιων χρόνων, για να απολαύσουν τους κόπους μιας ζωής, θα τους πούνε όσοι είναι τότε με τη σειρά τους "ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος, λόγω υπογεννητικότητας στερέψαμε από νέα κορόιδα."
Το Ελληνικό δημόσιο (ΕΦΚΑ και Εφορία) πληρώνει κοντά στα €35 δις τον χρόνο για συντάξεις. Περίπου το 25% των δημοσίων εσόδων πάει για να καλύπτει το έλλειμμα των ταμείων. Έλλειμμα το οποίο και θα αυξάνεται συνεχώς και γιατί αυξάνονται οι συντάξεις, και γιατί αυξάνεται το προσδόκιμο του βίου και γιατί - λόγω δημογραφικού - όλο και λιγότεροι θα μπαίνουν στην αγορά εργασίας για να τους πιάνουμε κορόιδα. Άρα τα περί ιδιωτικών προγραμμάτων η κα Albuquerque να τα προτείνει αλλού. Εκτός και αν...
Αν αλλάξει το σύστημα και από αναδιανεμητικό γίνει ανακεφαλαιοποητικό. Παύεις να πληρώνεις για τις συντάξεις όσων έζησαν σε χρόνια που έδενες τα σκυλιά με τα λουκάνικα, πληρώνεις για τη δική σου σύνταξη, ξέρεις κάθε μέρα πόσο έχεις μαζέψει, πόσες αποδόσεις πετυχαίνει το σύστημα, πόσα θα πάρεις όταν αποφασίσεις εσύ - και μόνο εσύ - να αποχωρήσεις από την ενεργό επαγγελματική δράση.
Ναι, αλλά με τους μεγαλύτερους που δεν προλαβαίνουν να χτίσουν κουμπαρά ή και με τους ήδη συνταξιούχους που δεν έχουν καν κουμπαρά, τι θα γίνει;
Να ο μόνος σοβαρός λόγος να αυξηθεί το δημόσιο χρέος. Τα κράτη να κάνουν αναλογιστικές μελέτες και πάνω σε αυτές να δανειστούν ένα μεγάλο ποσό, με μακρά διάρκεια αποπληρωμής, με στόχο να κάνουν bridge αυτές τις υποχρεώσεις. Δανειζόμαστε, βάζουμε τα λεφτά σε κλειστούς λογαριασμούς που δεν μπορεί να αγγίξει κανένας, και σηκώνουμε χρήματα μόνο για να πληρώνουμε το σύνολο των συντάξεων σε όσους δεν προλαβαίνουν ηλικιακά να ενταχθούν στο ανακεφαλαιοποιητικό σύστημα. Έτσι σταματάμε να εισπράττουμε από τα κορόιδα, τα οποία θα επιλέξουν ποιος θα διαχειρίζεται τις δικές τους εισφορές, που θα είναι ολόδικές τους.
Θα μπορούν να πληρωθούν αυτά τα δάνεια; Προφανώς. Επί της ουσίας δεν θα αυξάνουν και δραματικά το δημόσιο χρέος σε όρους παρούσης αξίας. Γιατί θα χρέος θα πρέπει να αντιστοιχηθεί με τις ετήσιες εξοικονομήσεις των κρατών, που πια δεν θα χρειάζεται να καλύπτουν ελλείμματα. Το Ελληνικό πχ κράτος, θα εξοικονομήσει €20 δις τον χρόνο. Φέρνοντας δάνεια και εξοικονομήσεις των επόμενων δεκαετιών σε όρους παρούσης αξίας (προφανώς οι εξοικονομήσεις χρονικά θα υπερβαίνουν κατά πολύ τον χρόνο αποπληρωμής), η δανειακή επιβάρυνση δεν θα είναι τόσο σημαντική.
Και τα κορόιδα; Εμείς οι μεγαλύτεροι ας βρούμε να κοροϊδέψουμε κανέναν άλλον. Όχι τα παιδιά μας.
Γ.Δ.
Add comment
Comments