Εξέτασα λίγο τα αιτήματα των εξεγερμένων αγροτών στα μπλόκα, που φιλοξενούν στελέχη της αντιπολίτευσης ντυμένα στυλ Μαρίνος Αντύπας στο Κιλελέρ, και έπεσα πάνω στη βασική διεκδίκηση: Εγγυημένη ελάχιστη τιμή. Τι σημαίνει αυτό;
Αυτό σημαίνει ότι το κράτος με νόμο (;;;) θα επιβάλει μια ελάχιστη τιμή που θα μπορεί να αγοράσει κάποιος ένα αγροτικό προϊόν από το χωράφι. Πως θα υπολογίζεται; Θα βρίσκουμε το κόστος παραγωγής πχ της μελιτζάνας της τσακώνικης, θα βάζουμε πάνω και ένα mark up και θα καταλήγουμε σε μια τιμή Χ. Κάτω από αυτή, δεν θα φεύγει η μελιτζάνα από το χωράφι.
Τεχνικό πρόβλημα: Ποιο είναι το κόστος παραγωγής; Άλλο κόστος έχει ο μεγάλος κλήρος, άλλο ο μικρός λόγω οικονομιών κλίμακας. Άλλο κόστος μια πιο αυτοματοποιημένη παραγωγή από την παραγωγή που απαιτεί πολλά ανθρώπινα μεροκάματα. Ποιο κόστος θα παίρνουμε; Αλλά ας το προσπεράσουμε, μην κολλάμε.
Όταν λένε ελάχιστη εγγυημένη τιμή, δεν εννοούν ότι θα πουλάνε στην τιμή Χ. Θα πουλάνε σε αυτή την τιμή, όταν η αγορά είναι πτωτική και η τιμή είναι πχ στο Χ-2. Σε ανοδική αγορά, θα πουλάνε στο 2Χ. Άρα διασφάλιση ενός ικανοποιητικού κέρδους και αν έρθει και το "υπερκέρδος" καλώς τα δεχτήκαμε.
Αυτό σημαίνει αύξηση της τιμής από το χωράφι, άρα αύξησης και της τιμής στο ράφι. Τότε γιατί ο καταναλωτής θα αγοράζει το ακριβό λεμόνι Αργολίδας και όχι πχ το φτηνό Τουρκίας; Και γιατί, αν δεν προτιμά ο καταναλωτής την Αργολίδα, να πηγαίνει στο το χονδρεμπόριο να αγοράσει από το χωράφι; Έλα μου ντε.
Να απαγορεύσουμε τις εισαγωγές, τουλάχιστον για τις ποσότητες που καλύπτει η εγχώρια παραγωγή; Και αν λόγω υψηλού κόστους μειωθεί η ζήτηση και η κατανάλωση; Ας μην φάμε γεμιστά, ας φάμε συκώτι μόσχου που έχει και σίδερο.
Αλλά ας δεχθούμε ότι και το κόστος μπορούμε να υπολογίσουμε, και νόμο που να κατοχυρώνει την τιμή Χ κατ´ ελάχιστο ψηφίσαμε, και τις εισαγωγές απαγορεύσαμε και η ζήτηση δεν μειώθηκε ούτε κατά ένα αγγούρι.
Εδώ βγαίνει στη σκηνή ο Αργύρης. Τι εστί Αργύρης. Γνωστός εκ των φοιτητικών χρόνων, έχει μπει στην οικογενειακή επιχείρηση. Μια μεταποιητική μονάδα, ένα εργοστάσιο που φτιάχνει κεραμίδια και τούβλα. Ελληνικότατα και ποιοτικότατα.
Και ρωτάει ο Αργύρης. Αν ψηφιστεί νόμος που θα βάζει ελάχιστη τιμή στο Ελληνικό αμπελοφάσουλο, γιατί να μην ψηφιστεί και νόμος που να ορίζει και ελάχιστη τιμή στο κεραμίδι;
Τόσο κόστος έχω, βάλε και το περιθώριο κέρδους, το βρήκαμε και εδώ το Χ που να μου διασφαλίζει ικανοποιητικό κέρδος. Όποιος θέλει να αγοράσει, minimum X θα πληρώνει. Και αν φτάσει η τιμή και 3Χ ποιος με πιάνει.
Και επειδή μπορεί να ανοίξει και η όρεξη για φτηνές εισαγωγές, να απαγορευτούν οι εισαγωγές. Χ κύριε και άμα θες.
Κάνοντας τον συνήγορο του διαβόλου, υπενθύμισα στον Αργύρη ότι η πρωτογενής παραγωγή είναι κρίσιμη γιατί διασφαλίζει διατροφική επάρκεια (κάπου το διάβασα και μ' άρεσε). Άρα πρέπει να στηριχθεί παντοιοτρόπως.
Δηλαδή, μου απάντησε, δεν έχεις διαβάσει ότι αντίστοιχα πρέπει να στηριχθεί και η μεταποίηση γιατί στην Ελλάδα δεν έχουμε βιομηχανία της προκοπής; Αν εμείς γίνεται να έχουμε ζημιές κάποιες χρονιές, ποιος διασφαλίζει πως δεν θα κλείσουμε;
Και αν αυτός που εμπορεύεται προϊόντα που δεν φτιάχνονται στην Ελλάδα, δεν πρέπει να υποστηριχθεί με νόμο και εγγυημένη τιμή για να μην έχει ζημιές και κλείσει και ποιος θα φέρνει τότε τα προϊόντα αυτά;
Ναι, η αλήθεια είναι ότι και η φαρμακευτική επάρκεια είναι πολύτιμη άρα απαιτείται ελάχιστη τιμή κέρδους και για όποιον παράγει Ελληνικά φάρμακα παρατήρησα.
Και επίσης...ξεκίνησε να απαριθμεί και ένα κάρο κλάδους ο Αργύρης, απολύτως "απαραίτητους".
Με ζάλιζε. Δεν ήξερα τι να του απαντήσω. Και έτσι κατέφυγα σε μια απολύτως κοινότυπη και βολική απάντηση.
"Αργύρη, ας μην ουρούσες στο πηγάδι."
Ε.Μ.
Add comment
Comments