Βράδυ Σαββάτου, η βρόχα έπεφτε straight through (λες να γεμίσει πάλι ο Μόρνος και να μην μπορούμε να τα χώσουμε στον Μητσοτάκη για τη λειψυδρία το φελέκι μου μέσα;), μαζευτήκαμε όλη η παλιοπαρέα η αντισυστημική, η πατριωτική, η ριζοσπαστική, στο γνωστό μας λημέρι (γιάφκα το λέμε για να ανεβαίνει η επαναστατική μας λίμπιντο), εκεί κάπου στο... (σιγά μην πω). Απατρία πλήρης γιατί ένεκα και το θέμα φλέγον σαν καμινέτο που' χει ρουφήξει τη μισή φιάλη από τον El Greco με την εύκολη λαβή.
Η Πένυ (συθηματικό στην οργάνωση) ετοιμάζε τα τσάγια στο ασημένιο το σαμοβάρι, να ζεσταθούν τα μέσα μας. Ο Πελοπίδας (κι αυτό συνθηματικό) διαμαρτυρήθηκε "με τα νεροζούμια που τους σερβίρει σαββατόβραδο" και ζήτησε λίγο αψέντι εμφιαλωμένο (αψέντι πάντα ονόμαζε τον Τζόνι τον περπατητή τον μαύρο τον Black). Η Πένυ τον αγριοκοίταξε και του έριξε ένα "βόκτα μόνο και αν θες, αλλιώς ξεπαρεού." Ο Πελοπίδας μισοσφύριξε ένα "σόρι ντε" και κάτσαμε όλοι στο τραπέζι το βαρύ το εβένινο των συνεδριάσεων, που είχε κουβαλήσει η Φάρλι (συνθηματικό), από το οικογενειακό εξοχικό στις Σπέτσες, αυτό με τη σηπτική δεξαμενή, που τραβάς αδελφάκι κάτι ύπτια μέχρι να σου μουδιάσει ο τένοντας.
Στην ατζέντα θέμα μόνο: Τέμπη. Εισήγηση από το συντρόφι, τον Αίαντα (είπαμε συνθηματικό, last time που το λέω). Ο Αίας εξήγησε αναλυτικά και τσίφτικα, πως μια τα videos, μια οι εκθέσεις, μια τα πολυτεχνεία και τεσπα και δυο και τρεις και δεκατρεις, το θέμα ξυλόλιο δεν τσουλάει. Είναι και ο Ρούτσι που ζήτησε εκταφή και τώρα κάνει το παγώνι με τα φτερά τα πιτσιλωτά τα εμπριμέ, είναι και η Μαρία που πήγε και συμπεθέριασε με κάτι Νικολόπουλους και κάτι Καραχάλιους (μα τον Τουτάτη ρε μπρο!!!), η όλη φτιάξη πάει για στράβωμα και μετά θα θέλουμε σαρανταπέντε πεχλιβάνηδες για την ισιώσουν. "Και έχουμε παίξει ρέστα με διπλή κόντρα ρελάνς στο φύλο αυτό μαστόρια", σνέχισε τη σωστή ξήγα ο Αίας ο επανομαζόμενος και ινστρούχτορας.
Συμφωνήσαμε όλοι δια σχετικής κινήσεως της κεφαλής. Το να συμφωνείς όμως είναι άλλο και άλλο να ξέρεις και τι να κάμεις. "Να βάλουμε τον Λακαφώση να φτιάξει μια καινούργια τεχνική έκθεση;" πέταξε η μελιτζάνα η Φρόσω η μανούρα. "Σιγά μην τον βάλουμε τώρα να ζωγραφίσει και τον Τζιοκόντα", αντέδρασε ο Πελοπίδας, που το τσάϊ του χε κάτσει στο λαρύγγι σαν ψαροκόκκαλο αγκαθωτό. "Με παλιά σπασμένα τούβλα, δεν χτίζεις μεζονέτες στα Β.Π.", συνεχισε το λακριντί του και όλοι το πιάσαμε το υπονοούμενο. Σωστή παρατήρηση, κοφτερό μυαλό ο δικός σου, άμα καεί το χαρτί το' χεις μόνο για να ψήνεις τη ρέγγα όταν η κυρά βράζει στο τσουκάλι τις φασόλες.
"Να υποβάλλουμε καμιά 300αριά νέες μηνύσεις;" ξηγήθηκε ο Φώντας με το πουκάμισο που μύριζε λαρδί από Ομόνοια μεριά, εκεί που στρίβεις απ' του Μπακάκου. "Ρε μόρτη," είπα εγώ, "τα χαρτόσημα μόνο απ΄τις μηνύσεις να κρατάγαμε, τώρα θα είχαμε αγοράσει τον μισό πύργο στο Ελληνικό μαζί με την σπάνια πανίδα ". Λέω μερικά καλά, αλλά μετά τα ξεχνάω. Ευτυχώς κρατάει η Πένυ πρακτικά.
Τώρα που είπα Πένυ, αυτή στρόφαρε καλύτερα απ' όλους μας. Ίσως τη βοήθησα και γω που είπα για το Ελληνικό. "Μάγκες, σπάμε και ξαναρίχνουμε. Να λέμε τα ίδια και τα ίδια δεν έχει πλέον νόημα. Μας κράζουν και οι δικοί μας". "Ποιοι είναι οι δικοί μας;" ρώτησε η Φρόσω η Μανούρα. Την κοιτάξαμε όλοι επιτημητικά. Ζήτησε συγγνώμη, καλό κορίτσι αλλά θέλει ηλεκτρονικό το κατάβιδο για να μπει η βίδα στο ούπα.
"Άρα, συνεχίζω", είπε η Πένυ με ύφος του στυλ όποιος με ξαναδιακόψει θα μείνει μόνο με τους φρονιμήτες τους έγκλειστους. "Ξυλόλια, τουλόλια, ινφένεια, δεξαμενές και παγουράκια στο κόκπιτ δεν ξαναπαίζουν. Think big τώρα. Με ένα σμπάρο πολλά τριγώνια". Την κοιτάξαμε απορημένοι. Τι σκέφτηκε πάλι αυτό το πονηρό θηλυκό και κατεργάρα γυναίκα; Κανείς δεν τόλμησε να βγάλει κιχ.
"Αυτιά ανοιχτά, στόματα κλειστά και μυαλά σε εγρήγορση θέλω". Θεά η σκρόφα. "Το τρένο κουβάλαγε όπλα." Κουφαθήκαμε. Όπλα, τι όπλα; Δίκανα και τέτοια; "Όπλα για το Ισραήλ μάγκες. Όπλα που έστελνε ο Λάτσης. Τό΄χουμε;". Τσιμουδιά όλοι. "Πρώτον έχουμε νέο φρέσκο αφήγημα που δικαιολογεί την έκρηξη. Έπειτα χώνουμε και Ισραήλ, γενοκτονίες, Γάζες, μάζες, φλοτίλες και φριπαλεστάϊν. Τρίτον, τσουπ και τα μεγάλα ντόπια συμφέροντα που στηρίζουν τη χούντα και που τρέχει ο Μητοστάκης να τα συγκαλύψει. "
Σηκωθήκαμε όλοι όρθιοι και χειροκροτούσαμε κανά τέταρτο. Να σκεφτείτε ότι πάνω στον ενθουσιασμό του ο Πελοπίδας ζήτησε κι άλλο τσάϊ. Μόνο η Φρόσω λίγο διστακτική παρατήρησε πως "τόσο καιρό λέγαμε για ξυλόλιο που βρέθηκε στο χώμα, το βρήκε και ο Κοκοτσάκης, δεν θα φανούμε ασυνεπείς;". Ένα δίκιο το χε η Μανούρα. Της το αναγνώρισε και η Πένυ.
"Το ντεπίζιτο του ενός τανκ ήταν τίγκα στο ξυλόλιο," είπε θριαμβευτικά η Πένυ.
Με τέτοια ομάδα πως χάνεις;
Αστυάναξ
Add comment
Comments