Όταν ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν διόρισε ξανά τον έμπιστο σύμμαχό του Σεμπαστιάν Λεκορνί στη θέση του πρωθυπουργού, κατηγορήθηκε ότι ήταν ισχυρογνώμων και εκτός πραγματικότητας. Μόλις τέσσερις ημέρες μετά την παραίτηση του Λεκορνί, η απόφαση αποδείχθηκε προοίμιο της πιο ταπεινωτικής υποχώρσσης στην οχταετία του Μακρόν στο Μέγαρο των Ηλυσίων. Την Τρίτη 14 Οκτωβρίου, ο Λεκορνί ανακοίνωσε ότι θα αναστείλει τη μόνη σημαντική εσωτερική μεταρρύθμιση της δεύτερης θητείας του προέδρου - τη σταδιακή αύξηση της επίσημης ηλικίας συνταξιοδότησης της Γαλλίας από τα 62 στα 64 έτη.
Μια δαπανηρή παραχώρηση που θα αυξήσει τις κοινωνικές δαπάνες της Γαλλίας κατά €2 δισ. σε διάστημα δύο ετών, επιβλήθηκε εκβιαστικά από την σοσιαλιστική ομάδα στην Εθνοσυνέλευση της χώρας ως το αντίτιμό τους για την επιβίωση του Λεκορνί, ώστε να μπορέσει να διαπραγματευτεί έναν προϋπολογισμό που θα μειώνει το έλλειμμα.
Οι παραχωρήσεις του πρωθυπουργού δεν σταμάτησαν εκεί. Υποσχέθηκε επίσης στους Σοσιαλιστές ότι θα μετριάσει τον πόνο των περικοπών του ελλείμματος τον επόμενο χρόνο και ότι θα επιτρέψει στην πολυδιασπασμένη Βουλή και Γερουσία να διαπραγματευτούν τις τελικές λεπτομέρειες του προϋπολογισμού του 2026 χωρίς να γίνει χρήση του δικαιώματος της κυβέρνησης να επιβάλει τις επιλογές της βάσει του Άρθρου 49.3 του Συντάγματος.
Αλλά προσφέροντας να παραμερίσει "τις εξουσίες της γκιλοτίνας του", ο Λεκορνί κέρδισε χρόνο εις βάρος όμως μιας απίστευτης περιπλοκότητας. Παρά τις τεράστιες παραχωρήσεις του, ο Λεκορνί μόλις που επέζησε από δύο προτάσεις μομφής, οι οποίες υποστηρίχθηκαν από την άκρα δεξιά και μέρος της αριστεράς, με μόνο 18 ψήφους διαφορά. Εξήντα εννέα Σοσιαλιστές, με επτά εξαιρέσεις, στάθηκαν στην άκρη, προειδοποιώντας ότι θα μετατοπίσουν το κεντρικό τους βάρος για να ρίξουν την κυβέρνηση, εάν το σχέδιο προϋπολογισμού του 2026 δεν αναδιαμορφωθεί σύμφωνα με τις προτιμήσεις τους - πάρτε το αυτό ως κώδικα για λιγότερες περικοπές δαπανών και μεγάλες αυξήσεις φόρων για τις μεγάλες επιχειρήσεις και τους πλούσιους.
Τα κακά νέα για τον Λεκορνί δεν τελειώνουν εδώ: Κατά τη διάρκεια των δύο πρώτων ημερών διαπραγματεύσεων στην επιτροπή οικονομικών της Εθνοσυνέλευσης, μια ανίερη συμμαχία αριστεράς και ακροδεξιάς πρόσθεσε άλλα €9 δισ. στο έλλειμμα του επόμενου έτους. Οι τροπολογίες - που αριθμούν συνολικά περισσότερες από 1.500 - περιελάμβαναν επίσης μια ριζική ανατροπή του σχεδίου της κυβέρνησης να παγώσει τα φορολογικά κλιμάκια τον επόμενο χρόνο.
Έτσι, προς το παρόν, η Γαλλία φαίνεται πιθανό να αποφύγει την απειλή πρόωρων βουλευτικών εκλογών, οι οποίες θα μπορούσαν να φέρουν στην εξουσία το ακροδεξιό κόμμα της Μαρίν Λε Πεν, όμως η δημοσιονομική κρίση απέχει πολύ από το να επιλυθεί. Χωρίς το μαγικό ραβδί της κυβέρνησης για να συντομεύσει τη συζήτηση, κάθε γραμμή του προϋπολογισμού - στην πραγματικότητα δύο προϋπολογισμοί, τόσο του κυβερνητικού όσο και του κοινωνικού ασφαλιστικού - θα αποτελέσουν πλέον αντικείμενο έντονων διαπραγματεύσεων μεταξύ του κυβερνώντος κέντρου, μιας διχασμένης αριστεράς και μιας αιματοβαμμένης ακροδεξιάς.
Το προσχέδιο του προϋπολογισμού του 2026 που στάλθηκε στη βουλή ακολουθεί τις γενικές γραμμές που χάραξε ο προκάτοχος του Λεκορνί, Φρανσουά Μπαϊρού - αν και ο νέος πρωθυπουργός το περιγράφει ως "σημείο εκκίνησης." Και αν μπορέσουν να συμφωνήσουν σε οτιδήποτε, τα δύο σώματα του κοινοβουλίου θα έχουν τον τελευταίο λόγο. Ο Εθνικός Συναγερμός που είναι κατά των φόρων και υπέρ των υψηλών κοινωνικών δαπανών - εκτός και αν πρόκειται για τους μετανάστες. Ενώ ο ηγέτης της κεντροδεξιάς Μπρουνό Ρεταϊγιό, ο οποίος είναι ολοένα και πιο εχθρικός μετά την αποχώρησή του από την κυβέρνηση νωρίτερα αυτόν τον μήνα, κάλεσε τους βουλευτές του να απορρίψουν τον προϋπολογισμό εντελώς, εκτός και εάν όλες οι αυξήσεις φόρων περιοριστούν στο ελάχιστο. Εν τω μεταξύ, οι Σοσιαλιστές θα δυσκολευτούν να χωνέψουν τις προτεινόμενες περικοπές δαπανών στο προσχέδιο του προϋπολογισμού.
Αναμφίβολα, η αριστερά θα προσπαθήσει επίσης να αναβιώσει τον λεγόμενο φόρο Zucman - έναν ετήσιο φόρο 2% σε όλες τις περιουσίες άνω των €100 εκ. Και ενώ η κυβέρνηση μπορεί να συμφωνήσει τακτικά σε ορισμένες αυξήσεις φόρων για τους πλούσιους τον επόμενο χρόνο, θα αντιμετωπίσει έντονη αντίθεση στο θέμα από την κεντροδεξιά, ακόμη και από το δικό της κεντρώο στρατόπεδο. Υπάρχει, ωστόσο, περιθώριο για συμβιβασμό.
Ο Λεκορνί έχει παραδεχτεί εκ των προτέρων ότι ο στόχος για το έλλειμμα για το 2026 μπορεί να μειωθεί σε "κάτω από το 5% του ΑΕΠ" αντί για το 4,7% στο προσχέδιο του προϋπολογισμού. Αυτό σημαίνει ότι οποιοσδήποτε προϋπολογισμός προκύψει είναι πιθανό να απογοητεύσει τους πιστωτές της Γαλλίας, τους οίκους αξιολόγησης και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Και χωρίς το Άρθρο 49.3, το αποτέλεσμα πιθανότατα θα είναι ένας "προϋπολογισμός Φρανκενστάιν" με ελάχιστη δημοσιονομική λογική - ή και καθόλου προϋπολογισμό.
Ωστόσο, ο Λεκορνί έχει ένα άλλο συνταγματικό όπλο, ή απειλή, στο πλευρό του. Εάν το κοινοβούλιο δεν εκδώσει γνώμη εντός 70 ημερών ή εντός 50 ημερών για τον προϋπολογισμό κοινωνικής ασφάλισης, η κυβέρνηση έχει το δικαίωμα, βάσει του άρθρου 47 του συντάγματος, να επιβάλει μια έκδοση του αρχικού προϋπολογισμού της με διάταγμα.
Αυτό το "όπλο" δεν έχει χρησιμοποιηθεί ποτέ πριν στο παρελθόν - και ο Λεκορνί σχεδόν σίγουρα θα επικριθεί και θα ανατραπεί αν συμβεί. Ωστόσο, ορισμένοι έμπειροι κοινοβουλευτικοί παράγοντες το θεωρούν ολοένα και πιο πιθανό, γεγονός που υποδηλώνει ότι η πολιτική και δημοσιονομική κρίση της Γαλλίας δεν έχει τελειωμό.
Mujtaba Rahman (Αναδημοσίευση από Politico)
Επιμέλεια/Απόδοση: Μ.Κ.
Add comment
Comments