Η Γαλλία είναι μια βόμβα στην καρδιά της Ευρώπης. Μια δημοσιονομική βόμβα. Και προφανώς, έχει ανοίξει διεθνώς - αλλά και προφανώς σε αυτή τη χώρα - μια μεγάλη συζήτηση για το τι μέλλει γενέσθαι. Στην Ελλάδα όλα αυτά μας είναι εν γένει αδιάφορα. Έχουμε μάλλον σημαντικότερα θέματα να μας απασχολούν. Τρομάρα μας.
Ο Μπαϊρού απέτυχε να διασφαλίσει μια διακομματική συναίνεση, όπως απέτυχαν και οι προηγούμενοι από αυτόν. Έτσι και αλλιώς, πως να τα καταφέρεις όταν το ζητούμενο της Γαλλικής αντιπολίτευσης δεν είναι το πως θα σωθεί η χώρα, αλλά το πως θα πάρει την εξουσία όσο το δυνατόν νωρίτερα;
Βέβαια και ο Μπαϊρού υπέπεσε σε επικοινωνιακά σφάλματα. Όταν θες να περάσεις σε έναν λαό ένα αναγκαστικό μνημόνιο, επικεντρώνεσαι στα κεντρικά θέματα που θα έχουν και σημαντικό δημοσιονομικό ενδιαφέρον. Όχι σε 2-3 αργίες που θα προσθέσουν - ίσως - κάτι ελάχιστα στο ετήσιο ΑΕΠ. Από αλλού μπάζει το καράβι και δεν θα πάρεις τους επιβάτες με το μέρος σου αν μειώσεις τη μερίδα στη μεσημεριανό γλυκό.
Νέος πρωθυπουργός ο Λεκορνί, ο οποίος θα προσπαθήσει και αυτός να περάσει ένα πιο Light μνημόνιο. Το μέγεθος των μέτρων που πρέπει να ληφθούν δεν το αποφασίζουν τα προβλήματα αλλά οι κομματικές ισορροπίες. Γι αυτό έφτασαν εδώ που φτάσανε. Δεν ρώταγαν και εμάς;
Έτσι ο Λακορνί, ο οποίος αναζητά να μειώσει το Γαλλικό έλλειμμα κατά €45 δις (€200 δις είναι το Γαλλικό έλλειμμα, για να μην ξεχνιόμαστε), φαίνεται να σκέπτεται να πάρει τον λαό με το μέρος του λαϊκίζοντας. Από τα €45 δις, τα €20 δις να τα πληρώσουν οι πλούσιοι. Το ερώτημα είναι, στη Γαλλία οι πλούσιοι δεν πληρώνουν φόρους; Προφανώς και πληρώνουν. Και μάλιστα οι συντελεστές της φορολογίας είναι από τους υψηλότερους στην Ευρώπη. Το 52% του Γαλλικού ΑΕΠ, κάθε χρόνο, μπαίνει στις τσέπες του κράτους μέσω της φορολογίας.
Από αυτό και μόνο, γίνεται αντιληπτό και σε πρωτοετή της ΑΣΟΕΕ ότι το πρόβλημα δεν έγκειται στα έσοδα, αλλά στα έξοδα.
Για να μην μειώσουν λοιπόν πολύ τα έξοδα, στη Γαλλία να βάλουν τους πλούσιους να πληρώσουν. Για την ακρίβεια να ξαναπληρώσουν. Τι λένε δηλαδή; Όποιος είναι πλούσιος, θα πληρώνει ένα φόρο όχι στη βάση των εισοδημάτων του (αυτόν θα τον πληρώνει έτσι και αλλιώς), αλλά στη βάση του συνόλου της περιουσίας του. Φόρος κατοχής, κάτι σαν τον δικό μας ΕΝΦΙΑ, μόνο που δεν θα αφορά μόνο τα σπίτια.
Ο πιο πλούσιος Γάλλος είναι ο κος Αρνό, ο οποίος έχει μια εταιρεία που διαχειρίζεται σημαντικά Brands στον χώρο της μόδας, του ρουχισμού, των κοσμημάτων, των αρωμάτων, των ποτών κλπ. Ο φόρος που υπολογίζεται να πληρώσει ο κος Αρνό ανέρχεται σε €1 δις.
Και άντε και τον πλήρωσε, και τον πλήρωσαν όλοι οι πλούσιοι και μαζεύτηκαν τα €20 δις και έτσι μειώσαμε μόνο κατά €20 δις τις δαπάνες του σπάταλου κράτους. Και βγάλαμε και το 2026. Το 2027 τι θα γίνει; Κάθε χρόνο ο κος Αρνό θα πρέπει να πληρώνει €1 δις συν τον φόρο από τα εισοδήματά του; Και για πόσα χρόνια; Δηλαδή ο κος Αρνό, την επόμενη δεκαετία θα πρέπει να ετοιμάζεται να πληρώσει συνολικά €13-€14 δις; Αν δεν αυξηθεί και άλλο το έλλειμμα οπότε θα του ζητήσουμε και περισσότερα. Αν οι Γάλλοι έχουν τέτοια κορόιδα να στείλουν και σε μας.
Προφανώς και δεν θα γίνει έτσι. Ο κος Αρνό, και όχι μόνο, θα αλλάξει φορολογική έδρα και ατομικά και εταιρικά, θα μεταφέρει και την όποια λίγη παραγωγή κάνει στη Γαλλία σε ένα άλλο κράτος, και μην τον είδατε μην τον απαντήσατε τον Κίτσο τον λεβέντη τον αρχιληστή. Οι προβλέψεις για το πόσα τελικά θα καταφέρει να μαζέψει το κράτος από έναν τέτοιο φόρο κατοχής είναι €5 δις. Και θα έχει πετάξει και η κότα που γεννά τα χρυσά αυγά. Χαζή είναι να πληρώνει τα ρουσφέτια των ανεπάγγελτων στα Ηλύσια Πεδία;
Το πρόβλημα της Γαλλίας, και της Ευρώπης γενικότερα, είναι πρόβλημα ανταγωνισμού. Ποιο είναι το Γαλλικό Google; Η Γαλλική Amazon; Η Γαλλική Nvidia; Το Γαλλικό Iphone; Η Ευρώπη είναι απούσα από βιομηχανίες αιχμής και ακόμα και εκεί που είχε δυναμική και κυρίαρχη παρουσία (βλ. αυτοκινητοβιομηχανία), παραπέει. Και την ίδια στιγμή ξοδεύει λες και είμαστε ακόμα στην εποχή των αυτοκρατοριών με τις αποικίες που στέλνανε καραβιές με διαμάντια.
Και όταν έχεις πρόβλημα ανταγωνισμού, το να τιμωρείς την επιχειρηματικότητα, την επιχειρηματική ευφυία και την επιχειρηματική επιτυχία, είναι σαν να αναζητάς το παγόβουνο για να συγκρουστείς.
Γ.Δ.
Add comment
Comments