Σήμερα που ο Αλέξης Τσίπρας αποφάσισε να κάνει rebranding, ποντάροντας στην αμνησία μας, είπαμε να θυμηθούμε κάποιες μνημειώδεις υποσχέσεις του, οι οποίες όταν έγινε πρωθυπουργός, έμειναν υποσχέσεις. Μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.
Βέβαια, για όλα τα κακά, φρόντισε να κατηγορήσει τους συνεργάτες που ο ίδιος επέλεξε. Οι Εβραίοι συνήθιζαν να βάζουν στο κέντρο μιας πλατείας έναν τράγο και να περνάει ένας ένας και να ακουμπάει στον τράγο όλες του τις αμαρτίες. Μετά έστελναν τον τράγο στην έρημο για να πεθάνει και να πάρει μαζί του όλων τις αμαρτίες. Ο γνωστός και ως αποδιοπομπαίος τράγος. Ο Αλέξης έκανε κάτι αντίστοιχο. Ακούμπησε τις αμαρτίες του στους συνεργάτες του και μετά τους έστειλε στην έρημο του εξώστη για να "πεθάνουν" πολιτικά.
Αναζητώντας λοιπόν τις υποσχέσεις αυτές πέσαμε και πάνω στην κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, προφανώς με έναν νόμο και με ένα άρθρο. Ως είχε αναφέρει ο "Μεσσίας" της «προοδευτικής παράταξης", "...ο ΕΝΦΙΑ είναι νόμος άδικος, δεν διορθώνεται, καταργείται".
Εδώ θα συμφωνήσουμε. Ο ΕΝΦΙΑ είναι νόμος άδικος, δεν διορθώνεται, καταργείται. Βέβαια όταν λόγω χρεοκοπίας πρέπει να βγάζεις συνεχώς πλεονάσματα, από κάπου πρέπει να βρεις και τα λεφτά. Και πράγματι, οι ιδιοκτήτες πάντα και παντού είναι το εύκολο θύμα.
Γιατί όμως είναι φόρος άδικος; Μπορεί να συμφωνήσαμε με τον σύντροφο ότι είναι άδικος, δεν συμφωνούμε όμως στο γιατί είναι άδικος. Γιατί εδώ βρίσκεται όλη η διαφορά ηθικής προσέγγισης δεξιάς και αριστεράς (για να μιλήσουμε με οικείους παραδοσιακούς όρους).
Για τους δεξιούς γενικά, τους φιλελεύθερους, τους νεοφιλελεύθερους και εν γένει τους "ανάλγητους", ο ΕΝΦΙΑ είναι άδικος γιατί είναι φόρος κατοχής.
Οι φόροι έχουν μια συγκεκριμένη λογική. Ο κάθε ένας, ανάλογα με το ετήσιο εισόδημά του, συμβάλλει σε ένα κοινό ταμείο, που το διαχειρίζεται το κράτος με στόχο να καλύπτει τις δαπάνες του, να κάνει έργα υποδομής και να επιτελεί και έναν ρόλο υποστηρικτικό προς τους οικονομικά αδύναμους, κάνοντας μερική χρήση της φορολογικής πολιτικής ως εργαλείου αναδιανομής του εισοδήματος.
Φορολογείσαι με βάση το τι κέρδισες σε έναν χρόνο. Και επειδή στα περισσότερα κράτη, οι φορολογικοί συντελεστές είναι κλιμακωτοί, όσο πιο πολλά βγάζεις, όλο και με μεγαλύτερο συντελεστή θα φορολογείσαι.
Από ένα σπίτι τι βγάζεις; Ή από ένα οικόπεδο; Τι εισόδημα σου προσφέρει; Αν το νοικιάζεις, πληρώνεις φόρο μισθωμάτων. Αν όχι, δεν έχεις κανένα εισόδημα. Άρα για ποιο πράγμα ακριβώς φορολογείσαι; Ο ΕΝΦΙΑ είναι φόρος κατοχής. Πληρώνεις φόρο επειδή έχεις περιουσιακά στοιχεία στην κατοχή σου. Περιουσιακά στοιχεία που απέκτησες με εισοδήματα του παρελθόντος για τα οποία φορολογήθηκες. Άρα ο ΕΝΦΙΑ είναι και φόρος επί φόρου. Φορολογείσαι επί όσων έχεις ήδη φορολογηθεί. Και φορολογείσαι δε στο διηνεκές. Γι’ αυτό είναι άδικος. Γιατί είναι ανήθικος.
Προσπαθώντας να αιτιολογήσει ο σύντροφος "Μεσσίας" την αδικία του ΕΝΦΙΑ, δεν αναφέρθηκε σε τίποτα από τα παραπάνω. Αντιθέτως περιορίστηκε σε αυτό που χαρακτήριζε ως "ταξικότητα" του φόρου. Τον ΕΝΦΙΑ, ως επιχειρηματολογούσε, δεν τον πληρώνει μόνο κάποιος που έχει μεγάλη περιουσία, αλλά και κάποιος που έχει και ένα δυάρι. Και για τον κάτοχο του δυαριού είναι πιο βαρύς. Άρα ταξικός.
Αν τον πλήρωνε μόνο κάποιος που έχει πχ 3 σπίτια κανένα πρόβλημα. Δεν θα ήταν - κατά την αριστερά - άδικος. Δεν έχει για την αριστερά καμία σημασία αν δεν προσφέρει εισόδημα, αν είναι φόρος που δεν αφορά εισόδημα, αν είναι φόρος επί εισοδημάτων που έχουν ήδη φορολογηθεί και με 60% και με 70%. Από τη στιγμή που επέλεξες αντί να φας όσα αποταμίευσες στα μπουζούκια ή στον τζόγο, να τα επενδύσεις σε ακίνητα, πρέπει να πληρώσεις. Για να έχουμε εμείς να δίνουμε επιδόματα.
Είναι η πλέον ανήθικη προσέγγιση απέναντι στην προαιώνια τάση των ανθρώπων να αποταμιεύουν και να επενδύουν.
Είναι μια προσέγγιση ενός κατσαπλιά που δημεύει με τη δύναμη ενός σύγχρονου όπλου που λέγεται κράτος.
Η διαφορά δεξιάς και αριστεράς δεν είναι ιδεολογική.
Είναι πρωτίστως ηθική.
Add comment
Comments