Όπως αποδεικνύεται, το Twitter δεν είναι και η εκκλησία του Δήμου. Κάποιος οφείλει να το πει στους Αμερικάνους πολιτικούς.
Στην εποχή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, οι Δημοκρατικοί και οι Ρεπουμπλικανοί πολιτικοί έχουν γίνει υπερευαίσθητοι και υπεισέρχονται σε εκτενείς διαλόγους με ακτιβιστές που από ό,τι φαίνεται όλη τους η ζωή περιστρέφεται γύρω από το διαδίκτυο. Είτε στο X, όπου η υπερσυντηρητική δεξιά αναπαράγει με ένταση κάθε υποτιθέμενη παραβατική πράξη της αριστεράς απαιτώντας την ανάληψη δράσης - συχνά αμφισβητούμενης σε συνταγματικούς όρους - στο Bluesky, όπου το echo-chamber λειτουργεί σαν μπούμερανγκ προς την αντίθετη κατεύθυνση - στο Truth Social, όπου ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ αναμασά, βασικά, ό,τι του έρθει - είτε στο Facebook και το TikTok, οι Δημοκρατικοί και οι Ρεπουμπλικάνοι εμφανίζονται εξαιρετικά πρόθυμοι να ικανοποιήσουν την ψηφιακή μάζα, έχοντας τη πεποίθηση ότι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι ένας χώρος επικοινωνίας, όπου οι ψηφοφόροι αναδεικνύουν τις προτεραιότητές τους.
Κάνουν λάθος.
Αυτό τουποστηρίζω σθεναρά εδώ και καιρό, ταξιδεύοντας στη χώρα και μιλώντας με ψηφοφόρους, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που ενδιαφέρονται αρκετά για τα πολιτικά δρώμενα στον βαθμό που να παρακολουθούν προεκλογικές συγκεντρώσεις ή να συμμετέχουν στις καμπάνιες των υποψηφίων. Μια φρέσκια δημοσκόπηση όμως, από την εταιρεία Global Strategy Group των Δημοκρατικών προσθέτει κάποια στοιχεία ενισχυτικά το συμπέρασμά μου.
Όπως εξήγησε η αναλύτρια ερευνών κοινής γνώμης Angela Kuefler κατά τη διάρκεια μιας παρουσίασης για το Third Way, την κεντρώα δεξαμενή σκέψης των Δημοκρατικών στην Ουάσινγκτον που της ανέθεσε την έρευνα, μόλις το 37% των ψηφοφόρων των Δημοκρατικών κάνει εβδομαδιαίες αναρτήσεις σε πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης, το 33% δημοσιεύει λιγότερο συχνά αναρτήσεις και το 31% δεν μπαίνει καν στον κόπο.
Αυτό αντιπροσωπεύει σχεδόν τα δύο τρίτα των Δημοκρατικών ψηφοφόρων των προκριματικών εκλογών - ακόμη και σήμερα ου υφίσταται μια συγκυρία μεγάλης πολιτικής δυσαρέσκειας και ανησυχίας για τον Τραμπ, για να μην μιλήσουμε και για το μέλλον του ίδιου του κόμματός τους.
"Αυτό είναι το πιο σημαντικό slide," δήλωσε η Kuefler, καθώς παρουσίαζε τα ευρήματα στους δημοσιογράφους την περασμένη εβδομάδα μέσω PowerPoint. Γιατί; Επειδή ο στόχος της Kuefler (και του Third Way) ενόψει της προεδρικής αναμέτρησης του 2028 είναι να πείσουν τους Δημοκρατικούς να σταματήσουν να υιοθετούν τη ρητορική και τις πολιτικές προτάσεις που ακούν και διαβάζουν από μια μειοψηφία ακτιβιστών-ψηφοφόρων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
"Οι άνθρωποι που αναρτούν πιο συχνά," πρόσθεσε, "είναι θεμελιωδώς διαφορετικοί από τη συντριπτική πλειοψηφία των Δημοκρατικών ψηφοφόρων των προκριματικών εκλογών, με αποτέλεσμα πολλοί εκλεγμένοι Δημοκρατικοί να υιοθετούν "πολιτικές της άκρας αριστεράς," στις οποίες αντιτίθενται ακόμη και οι περισσότεροι Δημοκρατικοί ψηφοφόροι, πόσο μάλλον το ευρύτερο εκλογικό σώμα.
Η Κάμαλα Χάρις, η πρώην αντιπρόεδρος και υποψήφια των Δημοκρατικών το 2024, σίγουρα θα εύχεται να είχε στη διάθεσή της αυτά τα στοιχεία και να είχε λάβει υπόψη της αυτή τη συμβουλή, όταν διεκδικούσε τον Λευκό Οίκο το 2020. Το 2024, ο Τραμπ δεν θα μπορούσε να προβάλει πολύ επιτυχημένα τηλεοπτικά σποτ εναντίον της. Αλλά όπως αναφέρθηκε, οι Δημοκρατικοί δεν είναι οι μόνοι.
Κορυφαία στελέχη του GOP, επίσης, συχνά μπερδεύουν τα παραληρήματα υπερσυντηρητικών ακτιβιστών και influencers. Μόνο όμως μια μειοψηφία των ψηφοφόρων του GOP και εκείνων που κλίνουν προς το Ρεπουμπλικανικό κόμμα επισκέπτονται "τακτικά" ή και βασίζονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για λόγους ενημέρωσης.
Με ποσοστό 40%, το Facebook είναι το ΜΚΔ που χρησιμοποιούν συχνότερα οι Ρεπουμπλικανοί για να ενημερωθούν. Στο 14%, το X του Έλον Μασκ είναι από τα λιγότερο δημοφιλή μέσα για ενημέρωση, σύμφωνα με δημοσκόπηση του Pew Research Center που διεξήχθη στα τέλη Αυγούστου. Αυτά τα στοιχεία της έρευνας συβαδίζουν με την προσωπική μουεμπειρία μου με τους Ρεπουμπλικανούς ψηφοφόρους.
Αλλά για να ελέγξω καλύτερα την ορθότητα της άποψής μου, συμβουλεύτηκα την αρθρογράφο του Washington Examiner, Salena Zito, η οποία ζει λίγο έξω από το Πίτσμπουργκ και γνωρίζει τους Ρεπουμπλικανούς ψηφοφόρους στα "πεδία της μάχης" της Rust Belt (και αλλού) και κατανοεί πολύ καλύτερα τη σχέση τους με τον Τραμπ. Η ετυμηγορία της;
"Η εμπειρία μου ως δημοσιογράφος είναι να μην παίρνω και πολύ τοις μετρητοίς όλα όσα βλέπω στο διαδίκτυο. Με άλλα λόγια, το κοινό τείνει να κλίνει περισσότερο προς τους ανθρώπους που είναι, αυτό που εγώ ονομάζω - και αυτό που άλλοι αποκαλούν - "πολύ online," δήλωσε η Zito, συγγραφέας του "Butler: The Untold Story of the Near Assassination of Donald Trump and the Fight for America's Heartland." "Αυτό που βλέπω στο διαδίκτυο σπάνια δίνει [μια ακριβή εικόνα] αυτού που βλέπω στους ψηφοφόρους, ιδίως στις περιοχές πουκρίνουν στην κάλπη τον τελικό νικητή."
"Αυτό που συμβαίνει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν αντικατοπτρίζει το πώς αισθάνονται και σκέπτονται οι άνθρωποι. Υπάρχουν τόσες πολλές παραλλαγές που λείπουν," πρόσθεσε. "Πρέπει πραγματικά να πας στο πεδίο και να εντρυφήσεις στη λεπτομέρεια στην επαφή σου με τους ψηφοφόρους, σε αντίθεση με το να αφήνεις τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να σου υπαγορεύουν το πώς πρέπει να νομίζεις ότι σκέπτεται και αποφασίζει η χώρα."
Η αμερικανική πολιτική σκηνή πνίγεται εν μέσω κραυγών, πολεμικών σχολίων και memes στοδιαδίκτο. Οι Ρεπουμπλικανοί απολαμβάνουν να τη "λένε" στους "libs." Επιφανείς Δημοκρατικοί, που έχουν σκοπό να αποδείξουν στην ακτιβιστική τους βάση ότι αγωνίζονται για να σταματήσουν τον Τραμπ, βωμολοχούν όλο και συχνότερα. Και όμως, για τους περισσότερους ψηφοφόρους, αριστερούς ή δεξιούς, η καθημερινότητα δεν είναι έτσι. Ανησυχούν για την οικονομία, την παράνομη μετανάστευση, τις υπερβολές του Τραμπ επί παντός επιστητού; Απολύτως. Είναι θυμωμένοι με τους γείτονές τους, τους βρίζουν νυχθημερόν ενώ φοβούνται παράλληλα για το τέλος της δημοκρατίας; Χλωμό.
Κατά τη διάρκεια του τελευταίου Σαββατοκύριακου πριν από την ημέρα των εκλογών πέρυσι, οι συνάδελφοί μου στο The Dispatch και εγώ περιπλανηθήκαμε σε όλες τις "αμφίρροπες πολιτείες." Σε συγκεντρώσεις τόσο της Χάρις όσο και του Τραμπ, ρωτήσαμε τους υποστηρικτές του κάθε υποψηφίου πώς θα αντιδρούσαν και τι θα έκαναν, αν κέρδιζε ο αντίπαλος υποψήφιος. Μας είπαν ότι θα ήταν απογοητευμένοι και ναι, θα ανησυχούσαν για το μέλλον. Αλλά σχεδόν όλοι οι ψηφοφόροι που ρωτήσαμε μας είπαν ότι θα συνέχιζαν τη ζωή τους και θα ήλπιζαν για το καλύτερο, ενώ θα περίμεναν τις επόμενες εκλογές - όπως άλλωστε και έκαναν πάντα.
Θα ήταν λοιπόν ωφέλιμο, τόσο για τις πολιτικές τους φιλοδοξίες όσο και για τη χώρα, οι ηγέτες μας και όσοι ενδιαφέρονται να τους ακολουθήσουν στις υψηλές θέσεις, να το συνειδητοποιήσουν.
David M. Drucker (Αναδημοσίευση από Bloomberg)
Επιμέλεια: Ν.Χ.
Add comment
Comments