Δικά σου είναι τα λεφτά ρε;!

Ένας υφυπουργός πήγε σε ένα φεστιβάλ την εξωτική Δράμα, μάλλον για να δώσει κανά βραβείο της συμφοράς, και γιουχαΐστηκε. Το γιατί δεν το γνωρίζω. Ίσως γιατί θεωρήθηκε υπεύθυνος για τη φόρτωση του ξυλολίου. Ίσως και για τις επιθέσεις του Ισραήλ στη Γάζα. Το πιο πιθανό γιατί δεν είναι - όσο θα ήθελαν - ιδιαίτερα γαλαντόμος με τους Έλληνες κρατικοδίαιτους δημιουργούς.

Εν τη αφελεία του, θεώρησε χρήσιμο να τους υπενθυμίσει ότι χρηματοδότησε το εν λόγω φεστιβάλ με ένα ποσό €300 χιλ. 

Τότε, ένας εκπρόσωπος της εγχώριας καλλιτεχνικής ιντελιγκέντσιας, εξαγριωμένος ο Χριστιανός, τον ρώτησε "Δικά σου είναι τα λεφτά ρε;".  Και ενθουσιάστηκαν οι παρευρισκόμενοι διανοούμενοι τεχνολάτρες με το καλαίσθητο τσαγανό του "δημιουργού".

Γιατί αν έχεις εντρυφήσει παιδιόθεν στον Μπέργκμαν και τους αδελφούς Ταβιάνι, ένα "ρε" θα το πεις. Το σωστό να λέγεται.

Βέβαια ο αφελής εκπρόσωπος της πολιτείας, όταν είπε "έδωσα", δεν εννοούσε από τον μπεζαχτά του, μιλούσε με τη θεσμική του ιδιότητα, άρα η Πολιτεία έδωσε αυτές τις €300χιλ. Που αν αναλογιστούμε πόσοι θα δουν τα αριστουργήματα αυτά, επιδότησε κάθε θεατή με €3 χιλ. Πάνω από 100, αποκλείεται να τα δουν, περιλαμβανομένων των συγγενών και των εξ αγχιστείας.

Προφανώς και τα χρήματα δεν είναι δικά του. Τα χρήματα είναι δικά μας. Και όταν λέμε δικά μας, εννοούμε,  όλων ημών που πληρώνουν αγόγγυστα φόρους και ουδείς μας χρηματοδοτεί για να κάνουμε τα χόμπι μας και να το παίζουμε Σεργκέϊ Αιζενστάϊν στους κολλητούς μας, όσο καταναλώνουμε κεφτέδες με κρύα μπίρα σε αλληλέγγυο στέκι.

Δικά μας είναι, και αν ο εκάστοτε εκπρόσωπος της πολιτείας μας ρωτούσε αν επιθυμούμε να τα κάνει παστέλια επιχορήγησης στον κάθε ξεχασμένο από τη ζωή, που θεωρεί ότι μπορεί να κάνει "τέχνη" ληστεύοντας το πορτοφόλι μας, τότε θα ήταν δική μας σειρά να τον ρωτήσουμε:

"Δικά σου είναι τα λεφτά ρε;;;;"     

Ε.Μ.